Αναφέρει σχετικά με τις ηχογραφήσεις του βιολιστή Γιώργου Μακρυγιάννη ο Νίκος Διονυσόπουλος (βλ. ένθετο μουσικής έκδοσης με CD «Γιώργος Μακρυγιάννης ή "Νισύριος"», επιμ. Νίκος Διονυσόπουλος, Μορφωτικός πολιτιστικός εξωραϊστικός σύλλογος Νισύρου, Αθήνα 2011): «Η άφιξη του Μακρυγιάννη στην Αμερική [24.5.1916] συμπίπτει με την εποχή όπου η συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση για τις "μουσικές από την πατρίδα", ανάμεσα στα εκατομμύρια μεταναστών, σε συνδυασμό με την ραγδαία εξέλιξη της νεοφανούς τεχνολογίας των δίσκων γραμμοφώνου, οδηγεί τις αμερικανικές δισκογραφικές εταιρείες στην παραγωγή και κυκλοφορία χιλιάδων δίσκων 78 στροφών με ηχογραφήσεις με εθνικές μουσικές από την τοπική μουσική παράδοση των διαφόρων εθνικοτήτων που συρρέουν στις ΗΠΑ. Όσον αφορά το ελληνικό ρεπερτόριο, η τεράστια επιτυχία που είχαν τα 34 τραγούδια που ηχογράφησε (το 1916-1917) η κυρία Κούλα (Αντωνοπούλου) για την Columbia, οδηγεί αμέσως και τις άλλες εταιρείες στην έκδοση ελληνικών τραγουδιών. Παράλληλα αναπτύσσουν ένα δίκτυο ανεύρεσης σημαντικών καλλιτεχνών που έχουν απήχηση στο αντίστοιχο κοινό. Εκείνη ακριβώς την περίοδο, η εταιρεία δίσκων Victor (ανταγωνιστική της Columbia) εντοπίζει τον Γ. Μακρυγιάννη, ο οποίος με αυτόν τον τρόπο γίνεται ένας από τους πρώτους Έλληνες μουσικούς που ηχογραφούν, ως σολίστες βιολιστές, οργανικά κομμάτια στην Αμερική. [...]
Οι σκοποί και τα τραγούδια που επιλέγει ο Νισύριος να ηχογραφήσει αποτυπώνουν την πρόθεση να εξυπηρετήσει χονδρικά τους βασικούς άξονες του ελληνικού ρεπερτορίου που ακούγεται εκείνη την εποχή (νησιώτικα, στεριανά, λαϊκά, ελαφρά), απευθυνόμενος ταυτόχρονα στις διαφορετικές τοπικές παραδόσεις των Ελλήνων μεταναστών, οι οποίες συνυπάρχουν στον "ξένο τόπο". Βέβαια, δίνεται έμφαση στο νησιώτικο χώρο και στα μικρασιατικά παράλια, μέρη τα οποία έχει περπατήσει μουσικά και γνωρίζει καλά. Σημειωτέον ότι αυτή η ποικιλία των διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων ήταν και η συνήθης πρακτική στους χώρους διασκέδασης των μεταναστών, όπου η μεγαλύτερη ή μικρότερη ώσμωση μουσικών και θαμώνων δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα».
Βλέπε επίσης "Ένα καράβι από τη Χιο".
Αναφέρει σχετικά με τις ηχογραφήσεις του βιολιστή Γιώργου Μακρυγιάννη ο Νίκος Διονυσόπουλος (βλ. ένθετο μουσικής έκδοσης με CD «Γιώργος Μακρυγιάννης ή "Νισύριος"», επιμ. Νίκος Διονυσόπουλος, Μορφωτικός πολιτιστικός εξωραϊστικός σύλλογος Νισύρου, Αθήνα 2011): «Η άφιξη του Μακρυγιάννη στην Αμερική [24.5.1916] συμπίπτει με την εποχή όπου η συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση για τις "μουσικές από την πατρίδα", ανάμεσα στα εκατομμύρια μεταναστών, σε συνδυασμό με την ραγδαία εξέλιξη της νεοφανούς τεχνολογίας των δίσκων γραμμοφώνου, οδηγεί τις αμερικανικές δισκογραφικές εταιρείες στην παραγωγή και κυκλοφορία χιλιάδων δίσκων 78 στροφών με ηχογραφήσεις με εθνικές μουσικές από την τοπική μουσική παράδοση των διαφόρων εθνικοτήτων που συρρέουν στις ΗΠΑ. Όσον αφορά το ελληνικό ρεπερτόριο, η τεράστια επιτυχία που είχαν τα 34 τραγούδια που ηχογράφησε (το 1916-1917) η κυρία Κούλα (Αντωνοπούλου) για την Columbia, οδηγεί αμέσως και τις άλλες εταιρείες στην έκδοση ελληνικών τραγουδιών. Παράλληλα αναπτύσσουν ένα δίκτυο ανεύρεσης σημαντικών καλλιτεχνών που έχουν απήχηση στο αντίστοιχο κοινό. Εκείνη ακριβώς την περίοδο, η εταιρεία δίσκων Victor (ανταγωνιστική της Columbia) εντοπίζει τον Γ. Μακρυγιάννη, ο οποίος με αυτόν τον τρόπο γίνεται ένας από τους πρώτους Έλληνες μουσικούς που ηχογραφούν, ως σολίστες βιολιστές, οργανικά κομμάτια στην Αμερική. [...]
Οι σκοποί και τα τραγούδια που επιλέγει ο Νισύριος να ηχογραφήσει αποτυπώνουν την πρόθεση να εξυπηρετήσει χονδρικά τους βασικούς άξονες του ελληνικού ρεπερτορίου που ακούγεται εκείνη την εποχή (νησιώτικα, στεριανά, λαϊκά, ελαφρά), απευθυνόμενος ταυτόχρονα στις διαφορετικές τοπικές παραδόσεις των Ελλήνων μεταναστών, οι οποίες συνυπάρχουν στον "ξένο τόπο". Βέβαια, δίνεται έμφαση στο νησιώτικο χώρο και στα μικρασιατικά παράλια, μέρη τα οποία έχει περπατήσει μουσικά και γνωρίζει καλά. Σημειωτέον ότι αυτή η ποικιλία των διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων ήταν και η συνήθης πρακτική στους χώρους διασκέδασης των μεταναστών, όπου η μεγαλύτερη ή μικρότερη ώσμωση μουσικών και θαμώνων δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα».
Βλέπε επίσης "Ένα καράβι από τη Χιο".
© 2019 ΑΡΧΕΙΟ ΚΟΥΝΑΔΗ