Η παλαιότερη ηχογράφηση του εν λόγω σκοπού φαίνεται πως πραγματοποιήθηκε το 1900 στο Παρίσι. Εκεί, κατά την διάρκεια της Ε′ Διεθνούς Έκθεσης Παρισίων, ο ανθρωπολόγος Léon Azoulay (1862-1926) ηχογραφεί συμμετέχοντες από διάφορες χώρες, σκοπεύοντας στην δημιουργία ενός ιδιότυπου μουσείου ήχου. Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα κατά τα πρώτα χρόνια χρήσης του νέου μηχανήματος, το οποίο ηχογραφεί ήχο σε κύλινδρο. Με βάση τις πληροφορίες στο Centre de recherche en ethnomusicologie, Université Paris Nanterre, CNRS, ο σκοπός προέρχεται από τη Βοσνία, και συγκεκριμένα το Σαράγεβο, και εκτελείται από έναν κλαρινίστα από κάποια περιοχή της τότε Γιουγκοσλαβίας. Η ηχογράφηση φέρει τον τίτλο “Airs populaires de clarinette bosniaque: ‘Vieille marche turque’” (Δημοφιλείς μελωδίες για κλαρινέτο από τη Βοσνία: Παλιό τουρκικό εμβατήριο). Σύμφωνα με τον ερευνητή Damir Imamović (βλ. εδώ), ο κλαρινίστας της ηχογράφησης είναι πιθανόν ο Βόσνιος Mustafa Sudžuka. 

Εφτά περίπου χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 1907, το Βοσνιακό οργανικό και φωνητικό τρίο των Mustafa Sudžuka και Merkuš (Bosanski Instrumental i pjevački Terzett, M. Sudžuka i Merkuš) θα ηχογραφήσει τον σκοπό στο Σαράγεβο, για λογαριασμό της Gramophone Company. Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε από τον Franz Hampe και κυκλοφόρησε με την ετικέτα της Zonophone με τον τίτλο “Turski Djezajer marš” (Zonophone 5713 l – X-100681). Όπως αναφέρει ο Pennanen (2007: 120-121) πρόκειται για το Οθωμανικό εμβατήριο “Cezayir marşi” το οποίο σημαίνει εμβατήριο της Αλγερίας και αποδίδεται στον Ιταλό συνθέτη Giuseppe Donizetti Paşa, αδερφό του συνθέτη όπερας Gaetano Donizetti και από το 1828, στο πλαίσιο του εξευρωπαϊσμού της στρατιωτικής μουσικής, Istruttore Generale της Αυτοκρατορικής Οθωμανικής Μουσικής (Κοκκώνης, 2017: 133). Η αναφορά στην Αλγερία παραπέμπει στη γαλλική εισβολή που πραγματοποιήθηκε το 1830 στην Αλγερία, που αποτελούσε την περίοδο εκείνη επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το άρθρο "Bir Tarihî Türkü: 'Cezayir'" (Türkbilig 6./2003, σελ. 117-126) της Fatma Gülay Mirzaoğlu Sivaci, καθηγήτριας στο Τμήμα Τουρκικής Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Hacettepe. H Mirzaoğlu επισημαίνει ότι ο σκοπός συναντάται στα περισσότερα μέρη της Ανατολίας, είτε με τη μορφή τραγουδιού είτε σε οργανική μορφή που συχνά συνοδεύεται από χορό, στο πλαίσιο των γαμήλιων τελετών, εξετάζει το τραγούδι σε συνάρτηση με την ιστορική πραγματικότητα στην οποία δημιουργήθηκε και διερευνά τις σύγχρονες επιτελέσεις και ερμηνείες του.

Στο βοσνιακό ρεπερτόριο τον σκοπό τον συναντάμε, επίσης, σε ηχογράφηση ραδιοφωνικής εκπομπής του 1957 εκτελεσμένο από τους Mehaga Varešanović (βιολί), Ivica Tvrtković (κοντραμπάσο) και Mišo Bogeljić (μπάσο) (βλ. εδώ).

Στο τουρκικό ρεπερτόριο, από το οποίο φαίνεται πως προέρχεται ο σκοπός, ηχογραφείται το 1906 στην Κωνσταντινούπολη από την Orchestre Gramophone με τον τον τίτλο “Marche” (Zonophone 1634 r – X-100088). Δύο χρόνια αργότερα, το 1908 ηχογραφείται και πάλι στην Κωνσταντινούπολη, με τον τίτλο “Marche Djezair” από τη Musique de la Marine Imperiale Ottomane (Odeon xC1968 – X-46241).

Toν Νοέμβριο του 1917 ηχογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη από τουρκικό τρίο με τον τίτλο “Djezair Marchi” (Columbia 58722-1 – E3787). Το συγκρότημα αποτελείται από βιολί, ούτι και κανονάκι.

Τη δεκαετία του 1920 ηχογραφείται στο Βερολίνο από την Odeon Orkestra υπό τη διεύθυνση του Dajos Bella (“Cezair Marsi”, Odeon WCo 1003 – A-202026 b) και στις αρχές της δεκαετίας του 1930 στην Κωνσταντινούπολη από την Columbia Orkestrasi υπό τη διεύθυνση του Necip Yakup (“Cezayir Marşı”, Columbia 18522).

Σημειώνουμε ότι από τον οίκο Ernest Comedinger στην Κωνσταντινούπολη κυκλοφόρησε παρτιτούρα με τον τίτλο “Marche Djézaël” σε διασκευή για πιάνο του Kirkor Sinanian (βλ. εδώ). Καθώς δεν κατέστη δυνατή η πρόσβαση στο μουσικό κείμενο της παρτιτούρας, δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για τη μελωδία που μας ενδιαφέρει.

Ο σκοπός εντοπίζεται και στο αραβικό ρεπερτόριο, και συγκεκριμένα αυτό της Συρίας και του Λιβάνου. Στις 24 Ιουλίου 1913 ο συνθέτης και πιανίστας Alexander Maloof ηχογραφεί στη Νέα Υόρκη τη μελωδία με τον τίτλο “Al-Ja-Za-Yer” (Victor B-13834 – 17443-B). Ο τίτλος συνοδεύεται από τον χαρακτηρισμό “Original Syrian dance”.

Μεταξύ 1947-1949 ο Αραβοαμερικάνος με συριακή καταγωγή Anton Abdelahad, στο ούτι, ο Philip Solomon, βιολί, και άγνωστος, στα κρουστά, πραγματοποιούν στις ΗΠΑ την ηχογράφηση “Jazayer” (الجزائر) (Alkawakeb K.G.R. 7023 A και Abdelahad KGR – 7023 A).

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ο Semi Sheheen και η Utica Orchestra ηχογραφούν στις ΗΠΑ το “Daka wa noss Dance” στο τέλος του οποίου, όπως αναγράφεται και στην ετικέτα του δίσκου της εταιρείας Al-Chark Records του Albert Rashid, ακούγεται το “Jazayer” (Al-Chark Records 231).

Τη δεκαετία του 1950 άγνωστο συγκρότημα ηχογραφεί στη Νέα Υόρκη για την αραβική εταιρεία Alamphon του Farid Alam Al-Din το “Jazayer” (Alamphon A 2003-1 – A 2003-1).

Στο λιβανέζικο ρεπερτόριο, ο τραγουδιστής και ουτίστας Mohammed El-Bakkar and his Oriental Ensemble κυκλοφορούν το 1957 στις ΗΠΑ το LP “Port Said – Music of the Middle East” (Audio Fidelity AFLP-1833) στο οποίο περιλαμβάνεται η ηχογράφηση “Al Jazayir”.

Ο σκοπός πέρασε και στο αρμενικό ρεπερτόριο. Μεταξύ 1949-1951 η The Vosbikian Band ηχογραφεί στη Φιλαδέλφεια, στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ, το "Jezayir" (Vosbikian Records 1002-A 147 – 1002-A). Το 1958 ο Mike Sarkissian And His Cafe Bagdad Ensemble κυκλοφορεί στις ΗΠΑ το LP “Armenian wedding” (Audio Fidelity AFLP-1865). Ανάμεσα στα τραγούδια του άλμπουμ περιλαμβάνεται και το “Jazayer”.

Τον συναντάμε και στo βουλγαρικό ρεπερτόριο της γκάιντας και του ζουρνά. Ακούγεται, από το 0′ 52″ περίπου, παιγμένος από γκάιντα σε αταυτοποίητο δίσκο 78 στροφών της Pathé (βλ. εδώ), ηχογραφημένο τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, πιθανόν στη Σόφια. Το 1976 πραγματοποιήθηκε στην Koprivshtitsa το τρίτο εθνικό φεστιβάλ λαϊκής τέχνης, στο οποίο συμμετείχαν 3.000 ερασιτέχνες μουσικοί. Δεκαεφτά ηχογραφήσεις τραγουδιών και μουσικών σκοπών που παρουσιάστηκαν στο φεστιβάλ, από τις 1100 περίπου που περιλαμβάνονται στη συλλογή της Εθνικής Ραδιοφωνίας της Βουλγαρίας, κυκλοφόρησαν στο LP “Копривщица '76 - III Национален Събор На Народното Творчество” (Balkanton ВНА 2067). Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και το “Ръсаллийски Мелодий” με τον Shain Kourtov (Шаин Куртов), το οποίο βασίζεται στον σκοπό που εξετάζουμε.

Στο ελληνικό ρεπερτόριο ο σκοπός έχει ταυτιστεί με τη τελετή του γάμου και τη γαμήλια πομπή. Εκτός από την παρούσα ηχογράφηση, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο γύρω στα 1929 από την Ορχήστρα του Κασιώτη βιολιστή Μιχάλη Φελουζή, που έζησε στην Αίγυπτο όπου ασχολήθηκε ημιεπαγγελματικά με τη μουσική (Διονυσόπουλος, 2009: 120), εντοπίζονται οι ακόλουθες εκτελέσεις:

–  «Πατινάδα της νύφης», Ιωάννης Αντιλαβής (βιολί) και Δημήτριος Βλαχόπουλος (σαντούρι), 16 Δεκεμβρίου 1930, στο θέατρο Αλάμπρα στην Αθήνα. Η ηχογράφηση, μία από τις πέντε με μουσική και τραγούδια από τη Σίφνο, εντάσσεται στο πλαίσιο της φωνογραφικής αποστολής που πραγματοποίησε στην Ελλάδα τον χειμώνα του 1930 ο Hubert Pernot σε συνεργασία με τη Μέλπω Λογοθέτη-Μερλιέ, ιδρύτρια του Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου, και μία ελληνογαλλική ομάδα μουσικολόγων και γλωσσολόγων (για περισσότερα βλ. εδώ). Στόχος της αποστολής, κατά τη διάρκεια της οποίας ηχογραφήθηκαν 573 τραγούδια και σκοποί σε 222 δίσκους 78 στροφών, ήταν η συλλογή παραδοσιακής ελληνικής μουσικής, λαϊκής και θρησκευτικής, με ιδιαίτερη έμφαση σε αυτή των ελληνικών προσφυγικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Την εκτέλεση από τον δίσκο κατάγραψε σε παρτιτούρα ο Νίκος Σκαλκώτας (βλ. εδώ).
– «Τζιβαέρι νυφιάτικο», Ορχήστρα με τον Νίκο Ξηρό στο κλαρίνο, Αθήνα, 1933 (Columbia WG-730 – DG-2032).
– «Τζιζαΐρ», Λαϊκή ορχήστρα με τον Νίκο Καρακώστα στο κλαρίνο, Αθήνα, 1933 (Parlophon 101468 – B. 21749 I).
– «Νυφιάτικο», Γ. Π. Μουλός - Λαϊκή ορχήστρα, Αθήνα, 1934 (Pathé 70496 – 80275).
– «Πατινάδα του γάμου», Δημώδης Ορχήστρα με τον Κώστα Καρρά στο κλαρίνο, δεκαετία του 1950, ΗΠΑ (Standard 11-172 – F-9113-A).

Από τα ευρήματα στην δισκογραφία, είναι πασιφανές ότι ο σκοπός είναι ακόμη ενεργός τόσο στο ελληνικό ρεπερτόριο (αιγαιοπελαγίτικα νησιά, ηπειρωτική Ελλάδα, ποντιακό), όσο και σε άλλα ρεπερτόρια, παράγοντας συνεχώς νέες εκτελέσεις και διασκευές. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει, δε, η εμφάνιση του σκοπού σε πολλαπλά επιτελεστικά περιβάλλοντα, τα οποία καθορίζουν την εκτελεστική και, εντέλει, συνολικά την αισθητική του ταυτότητα. Ενδεικτικά:

– «Της νύφης», Νίκος Οικονομίδης (CD «Πέρασμα στην Αμοργό», Σύλλογος Πολιτισμού και Τέχνης «Σημωνίδης» Αμοργός, Keros Music – K.M. 101, 2001).
– «Σκοπός του γάμου», Νίκος Χατζόπουλος (CD «Μπροβάλετε στα δώματα... να δείτε ξεφαντώματα», Σύλλογος Κορωνίδας Νάξου, Protasis PR 1080-2, 2003).
– «Χαράντας στεφανώματα», Βαγγέλης Ιντζεβίδης (CD «Χαράντας στεφανώματα – Τραγούδια του γάμου», Θερμαϊκός, Yasas.P., 2005).
– «Αχπαστόν», Μιχάλης Σιώπης (μεταφόρτωση στο YouTube 2019).
– «Cezayir», Hasan Yılmaz (CD "Yalan Mi?", Olimpiyat Müzik, 2006).
– «Cezayir - Oyun havası», Fatih Burdurlu (μεταφόρτωση στο YouTube 2025).