Προέρχεται από την επιθεώρηση "Παναθήναια του 1908" σε κείμενο των Μπάμπη Άννινου - Γεωργίου Τσοκόπουλου και μουσική του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.

Η επιθεώρηση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 30 Ιουνίου του 1908 στο θέατρο "Νέα Σκηνή", με τους Κ. Σαγιώρ, Μαρίκα Κοτοπούλη, Μήτσο Μυράτ, Τηλ. Λεπενιώτη και άλλους.

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε και από την Ελληνική Εστουδιαντίνα στη Σμύρνη τον Ιούνιο του 1910 (Gramophone 1551y - 3-14589 & Victor 63523-A).

Η παρτιτούρα του τραγουδιού κυκλοφόρησε στην Αθήνα από τις εκδόσεις Δημητρίου Σαγιώρ.

Σημειώνει ο Θόδωρος Χατζηπανταζής (Χατζηπανταζής -  Μαράκα, 1977, 2: 183, 2) για τη μόδα των μεγάλων καπέλων, που επικράτησε την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, και τις επιπτώσεις της στο θέατρο:

«Η μόδα των τεράστιων γυναικείων καπέλλων ήταν σε έξαρση εκείνη την εποχή. Το 1908 είχε εμφανιστεί το μοντέλλο "Καπέλλο της Εύθυμης Χήρας", το οποίο η εφημερίδα "Ακρόπολις", 4 Μάη 1908, περιγράφει έτσι: Τεράστιο, κυκλώπειο, κήπος ολόκληρος, με δυο τεράστια φτερά από το γιγαντιαίο πουλί κόνδορα, συνήθως 90 εκ. Οι αθηναϊκές εφημερίδες σημείωναν, εξ άλλου, και τις εμφανίσεις Αθηναίων κομψών κυριών της εποχής, που κυκλοφορούσαν μ' αυτά τα καπέλλα. Η μόδα αυτή δημιούργησε διάφορα προβλήματα, ιδιαίτερα στο θέατρο, γιατί όσοι κάθονταν πίσω από ένα τέτοιο καπέλλο δεν μπορούσαν να δουν τη σκηνή. Η Αστυνομία αποπειράθηκε να τα απαγορεύσει στην πλατεία του θεάτρου, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολλά επεισόδια ("Ακρόπολις", 14 Μάη, 6, 24 Ιούνη, "Εστία", 25 Ιούνη, "Σκριπ", 25 Ιούνη 1908, "Εικονογραφημένη", Ιούνης 1907, σελ. 130). Νούμερα αφιερωμένα στα μεγάλα καπέλλα υπάρχουν στα "Παναθήναια 1908" και στα "Παναθήναια 1912"».