Στη στήλη "Το παληό τραγούδι" που εγκαινιάζει τον Δεκέμβριο του 1924 το περ. Ελληνική Τέχνη (αρ. 3, 15.12.1924, σελ. 8) δημοσιεύεται η παρτιτούρα του τραγουδιού σε επιμέλεια Ν.Σ. (Νίκος Συνοδινός). Αναφέρει ο συντάκτης για τους λόγους που υπαγόρευσαν αυτή τη δημιουργία αυτής της στήλης : «Από του σημερινού της φύλλου, η "Ελληνική Τέχνη" θα δημοσιεύη ανελλιπώς εις κάθε της τεύχος από ένα παληό Αθηναϊκό τραγουδάκι το οποίον διεσώθη μέχρι σήμερον, άγραφον από στόματος εις στόμα μεταδοθέν, και εις του οποίου τους φθόγγους διακρίνεται καθαρά η λαϊκή Ελληνική ψυχή.
Δεν υπάρχει σαλόνι, δεν υπάρχει μουσική βιβλιοθήκη που να μη περιλαμβάνη τα φοξ-τροτ και τα διάφορα ξενικά καν-καν, εν ω αντιθέτως ούτε ένα χέρι υπάρχει να κρούη εις τα πλήκτρα του πιάνου ένα παληό Ελληνικό τραγούδι, ένα τραγούδι από 'κείνα που συνέθεσε και 'τραγούδησε αυθόρμητα η Λαϊκή Μούσα.
Η "Ελληνική Τέχνη" πρώτη μεταξύ των συναδέλφων της επιχειρεί να συμπληρώση το ουσιώδες αυτό κενόν, συλλέγουσα και εναρμονίζουσα δι' ειδικού της συνεργάτου τα διάφορα παλαιά Ελληνικά τραγούδια τα οποία άγραφα και σκορπισμένα κινδυνεύουν να χαθούν.
Ποιος δεν έτυχε ν' ακούση σε κάποια συγκέντρωσι ή περνώντας απ' έξω από καμμιά ταβέρνα "το μπάρμπα Θοδωρή"; Και ποιος δεν ένοιωσε τη στιγμή εκείνη να ξυπνούν μέσα του αναμνήσεις σβυσμένες του παληού ώμορφου-καιρού; Να ζωντανεύη μέσα του ένας ολόκληρος κόσμος, κόσμος αξέχαστος για την ωμορφιά του για τη γλυκειά και αφρόντιστη ζωή που περνούσε;
Και ποιος δεν θάθελε να ξαναφέρη στη μνήμη του την ώμορφη εκείνη εποχή για μια ανάπαυλα από τον ψυχικό κάματο εις τον οποίον τώρα τελευταία κατεδικάσθημεν από την πολυτάραχη ζωή να ζούμε.
Αλλά και αν θάθελε κανείς δεν θα του ήτανε εύκολο για δύο λόγους, πρώτα γιατί τώχει ξεχάσει και δεύτερο γιατί δεν το βλέπει γραμμένο σένα πεντάγραμμο.
Η "Ελληνική Τέχνη" σας προσφέρει το πρώτο τραγούδι πάρτε το, παίξτε το, να θυμηθήτε για λίγο τους παληούς καιρούς».
Από τη στήλη δημοσιεύτηκαν στα επόμενα τεύχη του περιοδικού οι παρτιτούρες πέντε ακόμα τραγουδιών: Λεϊμονάκι μυρωδάτο, Είχα μια αγάπη, Σγουρέ Βασιλικέ μου, Η κυρά Βαγγελιώ, Χιώτισσες.
Στη στήλη "Το παληό τραγούδι" που εγκαινιάζει τον Δεκέμβριο του 1924 το περ. Ελληνική Τέχνη (αρ. 3, 15.12.1924, σελ. 8) δημοσιεύεται η παρτιτούρα του τραγουδιού σε επιμέλεια Ν.Σ. (Νίκος Συνοδινός). Αναφέρει ο συντάκτης για τους λόγους που υπαγόρευσαν αυτή τη δημιουργία αυτής της στήλης : «Από του σημερινού της φύλλου, η "Ελληνική Τέχνη" θα δημοσιεύη ανελλιπώς εις κάθε της τεύχος από ένα παληό Αθηναϊκό τραγουδάκι το οποίον διεσώθη μέχρι σήμερον, άγραφον από στόματος εις στόμα μεταδοθέν, και εις του οποίου τους φθόγγους διακρίνεται καθαρά η λαϊκή Ελληνική ψυχή.
Δεν υπάρχει σαλόνι, δεν υπάρχει μουσική βιβλιοθήκη που να μη περιλαμβάνη τα φοξ-τροτ και τα διάφορα ξενικά καν-καν, εν ω αντιθέτως ούτε ένα χέρι υπάρχει να κρούη εις τα πλήκτρα του πιάνου ένα παληό Ελληνικό τραγούδι, ένα τραγούδι από 'κείνα που συνέθεσε και 'τραγούδησε αυθόρμητα η Λαϊκή Μούσα.
Η "Ελληνική Τέχνη" πρώτη μεταξύ των συναδέλφων της επιχειρεί να συμπληρώση το ουσιώδες αυτό κενόν, συλλέγουσα και εναρμονίζουσα δι' ειδικού της συνεργάτου τα διάφορα παλαιά Ελληνικά τραγούδια τα οποία άγραφα και σκορπισμένα κινδυνεύουν να χαθούν.
Ποιος δεν έτυχε ν' ακούση σε κάποια συγκέντρωσι ή περνώντας απ' έξω από καμμιά ταβέρνα "το μπάρμπα Θοδωρή"; Και ποιος δεν ένοιωσε τη στιγμή εκείνη να ξυπνούν μέσα του αναμνήσεις σβυσμένες του παληού ώμορφου-καιρού; Να ζωντανεύη μέσα του ένας ολόκληρος κόσμος, κόσμος αξέχαστος για την ωμορφιά του για τη γλυκειά και αφρόντιστη ζωή που περνούσε;
Και ποιος δεν θάθελε να ξαναφέρη στη μνήμη του την ώμορφη εκείνη εποχή για μια ανάπαυλα από τον ψυχικό κάματο εις τον οποίον τώρα τελευταία κατεδικάσθημεν από την πολυτάραχη ζωή να ζούμε.
Αλλά και αν θάθελε κανείς δεν θα του ήτανε εύκολο για δύο λόγους, πρώτα γιατί τώχει ξεχάσει και δεύτερο γιατί δεν το βλέπει γραμμένο σένα πεντάγραμμο.
Η "Ελληνική Τέχνη" σας προσφέρει το πρώτο τραγούδι πάρτε το, παίξτε το, να θυμηθήτε για λίγο τους παληούς καιρούς».
Από τη στήλη δημοσιεύτηκαν στα επόμενα τεύχη του περιοδικού οι παρτιτούρες πέντε ακόμα τραγουδιών: Λεϊμονάκι μυρωδάτο, Είχα μια αγάπη, Σγουρέ Βασιλικέ μου, Η κυρά Βαγγελιώ, Χιώτισσες.
© 2019 ΑΡΧΕΙΟ ΚΟΥΝΑΔΗ
