Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται ως δημιουργός ο Σ. [Σπύρος] Παπασταθόπουλος. Σύμφωνα, ωστόσο, με την παρτιτούρα του τραγουδιού που εκδόθηκε στην Αθήνα από τον εκδοτικό οίκο "Μουσική" με τίτλο "Άσμα ευζώνου", προέρχεται από την επιθεώρηση "Πολεμικά Παναθήναια του 1913", των Μπάμπη Άννινου, Πολύβιου Δημητρακόπουλου και Γιώργου Τσοκόπουλου, που ανέβηκε στις 27 Μαΐου 1913 από τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη στο θέατρο "Κοτοπούλη" μέσα στο πολύ σύντομο μηνιαίο διάλειμμα ειρήνης κατά την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913).

Αναφέρει σχετικά ο Μανόλης Σειραγάκης (βλ. Ιστορία της ελληνικής θεατρικής Επιθεώρησης, Σημειώσεις Διδάσκοντα: «Τα "Πολεμικά Παναθήναια": Η σφραγίδα των Βαλκανικών Πολέμων στο θέατρο», Πανεπιστήμιο Κρήτης, Τμήμα Φιλολογίας):

«Κορύφωση της Β ́ πράξης, πάλι το θριαμβευτικό φινάλε για το οποίο αλλάζει το σκηνικό, μεταφέροντας τη δράση στο ίδιο το πεδίο του πολέμου, όπως το ζωντάνευε βέβαια η φαντασία των αμάχων της Αθήνας σε μια ηρωική αποθέωση: σ’ έναν ευζωνικό καταυλισμό στις παρυφές του Ολύμπου, όπου πρωτοστατεί ο ηρωικός δεκανέας Μήτρος κατεβαίνουν για να τιμήσουν στο πρόσωπό του τη δόξα των Ευζώνων οι αρχαίοι Ολύμπιοι θεοί. Εδώ πρωτακούγεται το θρυλικό «Ιγώ ειμ’ ιγώ βζωνάκι γοργό» που έγινε σύμβολο του αγνού πατριωτικού τραγουδιού, άσχετα αν έχει δανειστεί τη μουσική του από ένα αμερικανικό εμβατήριο. Τους στίχους έγραψε και το κρεάρησε ο Άγγελος Σαρηγιάννης, ηθοποιός που επέστρεψε μαζί με άλλους Έλληνες ομογενείς από την Αμερική, για να πολεμήσουν ως εθελοντές στους Βαλκανικούς».

Οι στίχοι της ηχογράφησης διαφέρουν αρκετά από αυτούς που καταγράφονται στην παρτιτούρα, ωστόσο και στις δύο εκδοχές το τραγούδι αποτυπώνει το κλίμα εθνικής έξαρσης και ενθουσιασμού που επικρατούσε στην περίοδο των νικηφόρων για την Ελλάδα Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913).

Την ευθύνη της ηχογράφησης είχε ο ηχολήπτης Hugh Murtagh (για περισσότερα βλ. http://www.recordingpioneers.com).