Προέρχεται από την τρίπρακτη δραματική οπερέτα των Θεόφραστου Σακελλαρίδη - Σπύρου Ποταμιάνου "Ροζίτα" η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στις 24.8.1925 στο θέατρο "Ιντεάλ" από τον θίασο Λαουτάρη - Πατρικίου - Φιλιππίδη (βλ. εφ. "Αθηναϊκή", αρ. φ. 109, 24.8.1925, σελ. 3, εφ. "Εμπρός", αρ. φ. 10344, 24.8.1925, σελ. 2).
Η δημιουργία της οπερέτας ανάγεται στην πρωτότυπη μουσική και τα τραγούδια που συνέθεσε το 1925 ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης για την προβολή στην Ελλάδα της βουβής αμερικανικής κινηματογραφικής ταινίας "Rosita", παραγωγής 1923, σε σκηνοθεσία Ernst Lubitsch με πρωταγωνίστρια τη Mary Pickford (βλ. εφ. "Σκριπ", αρ. φ. 7908, 19.1.1925, σελ. 3).
Στη συνέχεια, ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης, αξιοποιώντας την επιτυχία που γνώρισε η ταινία και την απήχηση που είχαν τα τραγούδια που συνόδευαν την προβολή της (βλ. εφ. "Αθηναϊκή", αρ. φ. 107, 22.8.1925, σελ. 3, "Σκριπ", αρ. φ. 7911, 23.1.1925, σελ. 3 και αρ. φ. 7914, 26.1.1925 σελ. 3), δημιουργεί σε λιμπρέτο Σπύρου Ποταμιάνου, βασισμένο στο σενάριο της ταινίας, μια ομότιτλη τρίπρακτη οπερέτα, τη "Ροζίτα", στην οποία συμπεριέλαβε και τα δυο τραγούδια που συνέθεσε για την προβολή της κινηματογραφικής ταινίας "Rosita": "Ξέρω ένα βασιλιά" και "Στην τρέλα του χορού".
Το τραγούδι "Καρδερίνα και φλώρος" το συνέθεσε, μαζί με άλλα 14 τραγούδια, σε μεταγενέστερο χρόνο, για τις ανάγκες της οπερέτας και δεν συμπεριλαμβάνονταν στα τραγούδια της μουσικής επένδυσης της ταινίας.
Γράφει η εφ. "Αθηναϊκή" ("Μεθαυριανή πρώτη, Ροζίτα - Λαουτάρη", αρ. φ. 107, 22.8.1925, σελ. 3):
«Η καταπληκτική της επιτυχία εις τον κινηματογράφον του "Πανθέου" έχει κορυφώσει την περιέργειαν εκείνων οι οποίοι την είδαν –και υπολογίζεται ότι την είδαν άνω των 80.000 θεαταί αφού επαίζετο επί 5 εβδομάδας.
Θέλουν όλοι να συγκρίνουν την Λαουτάρη με την Μαίρη Πίκφορδ. Όσοι είδαν τας δοκιμάς πιστεύουν ότι την υπερβαίνει εις τον τύπον της Ροζίτας με την χάριν, την ευκινησίαν και τους χορούς της. Προσθέσατε εις αυτά και το υπέροχον τραγούδι της. Εις την φυσιογνωμίαν η κ. Λαουτάρη θα παρουσιάση μίαν αληθινήν Ισπανίδα.
Ο κ. Φιλιππίδης επίσης ως βασιλεύς, ο κ. Καμβύσης ως κόμης δον Ντιέγο, ο κ. Πλούτης ως πρωθυπουργός, το ζεύγος Δαμάσκου ως γονείς της Ροζίτας και η Δις Κ. Κοφινά ως βασίλισσα θα παρουσιάσουν επιτυχημένους τύπους, αναλόγους προς τον κινηματογράφον.
Διά την "Ροζίταν" συνεργάσθησαν ο δημοφιλής μουσουργός κ. Σακελλαρίδης και ο θεατρικός συγγραφεύς κ. Σπ. Ποταμιάνος. Ο κ. Σακελλαρίδης επρόσθεσεν εις τα δύο γνωστά τραγούδια της "Ροζίτας" τα εκτελούμενα εις τον κινηματογράφον ["Ξέρω ένα βασιλιά" και "Στην τρέλα του χορού"], περί τα δεκαπέντε νέα τραγούδια με γλυκυτάτους Ισπανικούς ρυθμούς. Κόρα, ντουέτα, ορχήστρα, χοροί είνε όλα γιομάτα από ενθουσιασμόν και λυρισμόν. Άλλα εύθυμα, γοργά, διασκεδαστικά, και άλλα περιπαθή και συγκινητικά.
Το έργον, όπως το παρουσιάζει ο κ. Ποταμιάνος, είνε λυρικόν δράμα, με εναλλαγάς κωμικών και δραματικών σκηνών. Τας σκηνάς του κινηματογράφου κατώρθωσε να συμπυκνώση εις τρεις πράξεις παραλείψας τα περιττά και υπερβολικά και δημιουργήσας νέας σκηνάς όπου η σκηνική οικονομία το απαιτούσε».