Ça... c'est Paris!

PDF cannot be displayed, please update.

Από την αρχαιότητα, η μουσική καταγραφή αποτέλεσε τον καθαυτό τρόπο οπτικής αναπαράστασης του ηχητικού φαινομένου, άλλοτε με λεπτομέρεια και άλλοτε υπό την μορφή οδηγού. Διαχρονικά, η οπτική αποτύπωση της μουσικής υπήρξε ο μοναδικός τρόπος για την αποθήκευση και την διατήρησή της στο χρόνο, αλλά και το αποκλειστικό μέσο για την αναπαραγωγή της. Σε κάθε περίπτωση, η οπτική μεταφορά θα πρέπει να λογιστεί ως επικουρικό εργαλείο, καθώς η προφορική διάδοση και η αποθήκευση στην μνήμη των καλλιτεχνών αποτέλεσαν τις πλέον διαχρονικές τεχνικές για την διάχυση της μουσικής μέσα στον χρόνο και τον χώρο. Κατά την επονομαζόμενη σήμερα «κλασική» μουσική περίοδο της Ευρώπης, με τα ισχυρότατα κέντρα παραγωγής της, όπως οι σημερινές Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία, και ειδικά στην πορεία της προς τον Ρομαντισμό, η μουσική καταγραφή, η παρτιτούρα, λογίστηκε από ορισμένους συνθέτες ως η καθαυτή ενσάρκωση του έργου τους.

Όπως είναι λογικό, στον νεωτερικό καπιταλιστικό κόσμο, η μουσική καταγραφή, ως το βασικό εργαλείο υποστασιοποίησης της μουσικής, ενέταξε υπό την σκέπη της και ρεπερτόρια τα οποία δεν συνδέθηκαν, δεν διαδόθηκαν και δεν λειτούργησαν με βάση την καταγραφή τους. Αυτό πρόσφερε στα κέντρα πώλησης μουσικών προϊόντων ένα πρόσθετο εργαλείο για την επέκταση του δικτύου δράσης τους: οι μη-λόγιες μουσικές απέκτησαν έναν πρόσφορο τρόπο διακίνησής τους, ενισχύοντας την δημοφιλία τους, ακόμη και σε τόπους πολύ μακρινούς από αυτούς της αρχικής τους δημιουργίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα, όμως, το φαινόμενο της ηχογράφησης και αναπαραγωγής του ήχου ήρθε να αναδιατάξει τις σχέσεις, και να αποδιοργανώσει το status quo των εκδοτικών οίκων, διεκδικώντας κομμάτι της αγοράς, προσφέροντας ένα προϊόν εξαιρετικά πιο ολοκληρωμένο και άμεσο. Οι εκδοτικοί οίκοι προσπάθησαν μεν να αντιδράσουν με νομικά μέτρα, κατέστην όμως αδύνατη η ανακοπή της δυναμικής του νέου φαινομένου: η επικράτηση της εμπορικής δισκογραφίας είναι πλέον γεγονός, στο μεγαλύτερο κομμάτι του 20ού αιώνα.

Όσον αφορά τις μη-λόγιες μουσικές, οι εμπορικές έντυπες παρτιτούρες αποτελούν εκδόσεις των μουσικών κειμένων τραγουδιών ή ορχηστρικών κομματιών (για την εκδοτική δραστηριότητα στην Ελλάδα βλ. Lerch-Kalavrytinos, 2003: 4-5). Για τις ανάγκες των παρτιτουρών τα τραγούδια διασκευάζονταν κυρίως (αλλά όχι μόνο) για πιάνο ή για πιάνο και φωνή, σε γενικές γραμμές χωρίς σύνθετα εκτελεστικά ζητούμενα. Οι πολυοργανικές ή οι τεχνικά απαιτητικές ενορχηστρώσεις αποφεύγονταν συστηματικά. Κάτω από τις νότες της μελωδικής ανάπτυξης των τραγουδιστικών μερών τυπώνονταν οι στίχοι και, ενίοτε, και μεταφράσεις τους σε άλλες γλώσσες. Ως επί το πλείστον, οι παρτιτούρες είναι δίφυλλες ή τετράφυλλες και συνοδεύονται από το φιλοτεχνημένο με σχετική θεματολογία εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο.

Η εν λόγω δίφυλλη εμπορική παρτιτούρα περιέχει το γαλλικό τραγούδι "Ça c'est Paris", σε μουσική του Ισπανού συνθέτη José Padilla και στίχους των Jacques Charles και Lucien Boyer. Προέρχεται από την ομότιτλη γαλλική revue η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Moulin Rouge του Παρισιού στις 22 Δεκεμβρίου 1926.

Στο ασπρόμαυρο εξώφυλλο αναγράφεται ο τίτλος του τραγουδιού, "Le grand succès de Mistinguett", ο συνθέτης, οι Γάλλοι στιχουργοί, "Piano et chant" και ο εκδότης. Στη τρίτη σελίδα αναγράφεται "Imp. I.M.C.I. - Levallois 11/1973".

Tο μουσικό κείμενο (σελ. 2-4) αποτελείται από σύστημα τριών πενταγράμμων (δύο για πιάνο και ένα για φωνή), συνεχίζεται στο ασπρόμαυρο οπισθόφυλλο και συνοδεύεται από τους στίχους στη γαλλική γλώσσα.

Το "Ça c'est Paris" καταγράφεται και στην ελληνόφωνη δισκογραφία, σκιαγραφώντας με χαρακτηριστικό τρόπο τη διαλεκτική, πολυεπίπεδη σχέση μεταξύ των διαφόρων «εθνικών» ρεπερτορίων, αντικείμενο της εν εξελίξει έρευνας «Kοσμοπολιτισμός στην Ελληνική Ιστορική Δισκογραφία».

Για περισσότερα σχετικά με το τραγούδι και τις ηχογραφήσεις του στο ελληνόφωνο ρεπερτόριο βλέπε εδώ.

Έρευνα και κείμενο: Λεονάρδος Κουνάδης και Νίκος Ορδουλίδης

Δημιουργός (Συνθέτης):
Στιχουργός:
Boyer Lucien, Charles Jacques, Pearly Fred
Χρονολογία έκδοσης:
1973
Τόπος έκδοσης:
Γαλλία
Γλώσσα/ες:
Γαλλικά
Πρώτες λέξεις:
Paris, Reine du monde
Εκδότης:
Edition Salabert, 22, rue Chauchat, Paris
Κωδικός έκδοσης:
E.A.S. 4.324
Πρωτότυπα δικαιώματα:
Salabert Francis, Copyright 1926
Salabert Francis, New Copyright 1927
Φυσική περιγραφή:
Χαρτί, 27 x 21 εκ., 4 σελίδες, καλή κατάσταση
Προέλευση:
Αρχείο Κουνάδη
Αναγνωριστικό:
202409021249
Άδεια χρήσης:
cc
Παραπομπή:
Αρχείο Κουνάδη, "Ça... c'est Paris!", 2019, https://vmrebetiko.gr/item?id=11426
Στίχοι:
Paris, Reine du monde
Paris, c'est une blonde
Le nez retroussé, l'air moqueur
Des yeux toujours rieurs
Tous ceux qui te connaissent
Grisés par tes caresses
S'en vont mais revienn't toujours
Paris, à tes amours.

La p'tit' femm' de Paris
Malgré ce qu'on en dit
A les mêmes attraits
Que les autres oui, mais...
Ell' possède à ravir
La manièr' d' s'en servir:
Elle a perfectionné
la façon d'se donner.
Ça... c'est Paris!
Ça... c'est Paris!

Ce n'est pas la beauté,
Dans un péplum drapé
Ell' s'habille d'un rien
Mais ce rien lui va bien.
Quand elle a dix-sept ans,
C'est un bouton d'printemps,
Mais l'bouton s'ouvrira
Et tout l'mond'e s'écriera...
Ça... c'est Paris!
Ça... c'est Paris!

Elle a des boniments
Tout à fait surprenants:
Vous lui dit's: Ma mignonn'
Viens danser l' charleston.
Quand elle est dans vos bras,
Ell' vous murmur' tout bas:
Qu'est-c'qu'y a sous ton veston
Dis-le moi, Charles, est-c' t'on.
Ça... c'est Paris!
Ça... c'est Paris!

Mesdam's, quand vos maris
Vienn'nt visiter Paris,
Laissez les venir seuls,
Vous tromper tant qu'ils veul'nt.
Lorsqu'ils vous reviendront,
J' vous promets qu'ils sauront
Ce qu'un homm' doit savoir
Pour bien faire son devoir.
Ça... c'est Paris!
Ça... c'est Paris!

PDF cannot be displayed, please update.

Από την αρχαιότητα, η μουσική καταγραφή αποτέλεσε τον καθαυτό τρόπο οπτικής αναπαράστασης του ηχητικού φαινομένου, άλλοτε με λεπτομέρεια και άλλοτε υπό την μορφή οδηγού. Διαχρονικά, η οπτική αποτύπωση της μουσικής υπήρξε ο μοναδικός τρόπος για την αποθήκευση και την διατήρησή της στο χρόνο, αλλά και το αποκλειστικό μέσο για την αναπαραγωγή της. Σε κάθε περίπτωση, η οπτική μεταφορά θα πρέπει να λογιστεί ως επικουρικό εργαλείο, καθώς η προφορική διάδοση και η αποθήκευση στην μνήμη των καλλιτεχνών αποτέλεσαν τις πλέον διαχρονικές τεχνικές για την διάχυση της μουσικής μέσα στον χρόνο και τον χώρο. Κατά την επονομαζόμενη σήμερα «κλασική» μουσική περίοδο της Ευρώπης, με τα ισχυρότατα κέντρα παραγωγής της, όπως οι σημερινές Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία, και ειδικά στην πορεία της προς τον Ρομαντισμό, η μουσική καταγραφή, η παρτιτούρα, λογίστηκε από ορισμένους συνθέτες ως η καθαυτή ενσάρκωση του έργου τους.

Όπως είναι λογικό, στον νεωτερικό καπιταλιστικό κόσμο, η μουσική καταγραφή, ως το βασικό εργαλείο υποστασιοποίησης της μουσικής, ενέταξε υπό την σκέπη της και ρεπερτόρια τα οποία δεν συνδέθηκαν, δεν διαδόθηκαν και δεν λειτούργησαν με βάση την καταγραφή τους. Αυτό πρόσφερε στα κέντρα πώλησης μουσικών προϊόντων ένα πρόσθετο εργαλείο για την επέκταση του δικτύου δράσης τους: οι μη-λόγιες μουσικές απέκτησαν έναν πρόσφορο τρόπο διακίνησής τους, ενισχύοντας την δημοφιλία τους, ακόμη και σε τόπους πολύ μακρινούς από αυτούς της αρχικής τους δημιουργίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα, όμως, το φαινόμενο της ηχογράφησης και αναπαραγωγής του ήχου ήρθε να αναδιατάξει τις σχέσεις, και να αποδιοργανώσει το status quo των εκδοτικών οίκων, διεκδικώντας κομμάτι της αγοράς, προσφέροντας ένα προϊόν εξαιρετικά πιο ολοκληρωμένο και άμεσο. Οι εκδοτικοί οίκοι προσπάθησαν μεν να αντιδράσουν με νομικά μέτρα, κατέστην όμως αδύνατη η ανακοπή της δυναμικής του νέου φαινομένου: η επικράτηση της εμπορικής δισκογραφίας είναι πλέον γεγονός, στο μεγαλύτερο κομμάτι του 20ού αιώνα.

Όσον αφορά τις μη-λόγιες μουσικές, οι εμπορικές έντυπες παρτιτούρες αποτελούν εκδόσεις των μουσικών κειμένων τραγουδιών ή ορχηστρικών κομματιών (για την εκδοτική δραστηριότητα στην Ελλάδα βλ. Lerch-Kalavrytinos, 2003: 4-5). Για τις ανάγκες των παρτιτουρών τα τραγούδια διασκευάζονταν κυρίως (αλλά όχι μόνο) για πιάνο ή για πιάνο και φωνή, σε γενικές γραμμές χωρίς σύνθετα εκτελεστικά ζητούμενα. Οι πολυοργανικές ή οι τεχνικά απαιτητικές ενορχηστρώσεις αποφεύγονταν συστηματικά. Κάτω από τις νότες της μελωδικής ανάπτυξης των τραγουδιστικών μερών τυπώνονταν οι στίχοι και, ενίοτε, και μεταφράσεις τους σε άλλες γλώσσες. Ως επί το πλείστον, οι παρτιτούρες είναι δίφυλλες ή τετράφυλλες και συνοδεύονται από το φιλοτεχνημένο με σχετική θεματολογία εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο.

Η εν λόγω δίφυλλη εμπορική παρτιτούρα περιέχει το γαλλικό τραγούδι "Ça c'est Paris", σε μουσική του Ισπανού συνθέτη José Padilla και στίχους των Jacques Charles και Lucien Boyer. Προέρχεται από την ομότιτλη γαλλική revue η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Moulin Rouge του Παρισιού στις 22 Δεκεμβρίου 1926.

Στο ασπρόμαυρο εξώφυλλο αναγράφεται ο τίτλος του τραγουδιού, "Le grand succès de Mistinguett", ο συνθέτης, οι Γάλλοι στιχουργοί, "Piano et chant" και ο εκδότης. Στη τρίτη σελίδα αναγράφεται "Imp. I.M.C.I. - Levallois 11/1973".

Tο μουσικό κείμενο (σελ. 2-4) αποτελείται από σύστημα τριών πενταγράμμων (δύο για πιάνο και ένα για φωνή), συνεχίζεται στο ασπρόμαυρο οπισθόφυλλο και συνοδεύεται από τους στίχους στη γαλλική γλώσσα.

Το "Ça c'est Paris" καταγράφεται και στην ελληνόφωνη δισκογραφία, σκιαγραφώντας με χαρακτηριστικό τρόπο τη διαλεκτική, πολυεπίπεδη σχέση μεταξύ των διαφόρων «εθνικών» ρεπερτορίων, αντικείμενο της εν εξελίξει έρευνας «Kοσμοπολιτισμός στην Ελληνική Ιστορική Δισκογραφία».

Για περισσότερα σχετικά με το τραγούδι και τις ηχογραφήσεις του στο ελληνόφωνο ρεπερτόριο βλέπε εδώ.

Έρευνα και κείμενο: Λεονάρδος Κουνάδης και Νίκος Ορδουλίδης

Δημιουργός (Συνθέτης):
Στιχουργός:
Boyer Lucien, Charles Jacques, Pearly Fred
Χρονολογία έκδοσης:
1973
Τόπος έκδοσης:
Γαλλία
Γλώσσα/ες:
Γαλλικά
Πρώτες λέξεις:
Paris, Reine du monde
Εκδότης:
Edition Salabert, 22, rue Chauchat, Paris
Κωδικός έκδοσης:
E.A.S. 4.324
Πρωτότυπα δικαιώματα:
Salabert Francis, Copyright 1926
Salabert Francis, New Copyright 1927
Φυσική περιγραφή:
Χαρτί, 27 x 21 εκ., 4 σελίδες, καλή κατάσταση
Προέλευση:
Αρχείο Κουνάδη
Αναγνωριστικό:
202409021249
Άδεια χρήσης:
cc
Παραπομπή:
Αρχείο Κουνάδη, "Ça... c'est Paris!", 2019, https://vmrebetiko.gr/item?id=11426
Στίχοι:
Paris, Reine du monde
Paris, c'est une blonde
Le nez retroussé, l'air moqueur
Des yeux toujours rieurs
Tous ceux qui te connaissent
Grisés par tes caresses
S'en vont mais revienn't toujours
Paris, à tes amours.

La p'tit' femm' de Paris
Malgré ce qu'on en dit
A les mêmes attraits
Que les autres oui, mais...
Ell' possède à ravir
La manièr' d' s'en servir:
Elle a perfectionné
la façon d'se donner.
Ça... c'est Paris!
Ça... c'est Paris!

Ce n'est pas la beauté,
Dans un péplum drapé
Ell' s'habille d'un rien
Mais ce rien lui va bien.
Quand elle a dix-sept ans,
C'est un bouton d'printemps,
Mais l'bouton s'ouvrira
Et tout l'mond'e s'écriera...
Ça... c'est Paris!
Ça... c'est Paris!

Elle a des boniments
Tout à fait surprenants:
Vous lui dit's: Ma mignonn'
Viens danser l' charleston.
Quand elle est dans vos bras,
Ell' vous murmur' tout bas:
Qu'est-c'qu'y a sous ton veston
Dis-le moi, Charles, est-c' t'on.
Ça... c'est Paris!
Ça... c'est Paris!

Mesdam's, quand vos maris
Vienn'nt visiter Paris,
Laissez les venir seuls,
Vous tromper tant qu'ils veul'nt.
Lorsqu'ils vous reviendront,
J' vous promets qu'ils sauront
Ce qu'un homm' doit savoir
Pour bien faire son devoir.
Ça... c'est Paris!
Ça... c'est Paris!

Σχετικά τεκμήρια

Δείτε επίσης