Ο Κρητικός χορός «Πεντοζάλης» ή «Πεντοζάλι» ηχογραφήθηκε αρκετές φορές στην ελληνική ιστορική δισκογραφία, σε διάφορες παραλλαγές (βλ. ενδεικτικά εδώ και εδώ). Η εκδοχή που περιλαμβάνεται στον παρόντα δίσκο ηχογραφήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1922 στην Αθήνα και από τον Μιχάλη Βλαχόπουλο, Χορωδία και Δημώδη Ορχήστρα με τον τίτλο «Πεντοζάλης (Με του Μαϊού τις μυρωδιές)» (His Master's Voice BS 170 - AO 70 / 7-14527).
Το τραγούδι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους λόγιους Έλληνες συνθέτες. Ο Μανώλης Καλομοίρης (Σμύρνη, 14 Δεκεμβρίου 1883 – Αθήνα, 3 Απριλίου 1962) θα χρησιμοποιήσει τη μελωδία του τραγουδιού στην όπερα «Ο Πρωτομάστορας» (βλ. εδώ) σε λιμπρέτο (βλ. εδώ) του ιδίου βασισμένο στην ομότιτλη τραγωδία (βλ. εδώ) του Νίκου Καζαντζάκη. Η όπερα (βλ. εδώ χειρόγραφες και αυτόγραφες παρτιτούρες και spartiti του έργου) παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 11 Μαρτίου 1916 στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας (βλ. εδώ). Αναφέρει σχετικά η Ευθαλία Δάκα (Δάκα, 2022: 74): «Η μελωδία ακούγεται στο τέλος της πρώτης εικόνας της πρώτης πράξης, ως συνοδεία στο χορό των Τσιγγάνων. Ακούγεται ολόκληρη δύο φορές, (διαρκεί μόνο τέσσερα μέτρα) και παίζεται μόνο από την ορχήστρα, χωρίς τραγούδι» (βλ. εδώ).
Το 1922 ο Καλομοίρης θα συμπεριλάβει το τραγούδι στη συλλογή «Είκοσι δημοτικά τραγούδια» για φωνή και πιάνο. Η παρτιτούρα κυκλοφόρησε από τους οίκους Ζαχαρία Μακρή και Στέφανου Γαϊτάνου (βλ. εδώ). Το τραγούδι παρουσιάστηκε από την Αλ. Μαντζουλίνου με τη συνοδεία της Έλλης Νικολαΐδου στο πιάνο στο πλαίσιο της συναυλίας «Έργα Καλομοίρη: Δημοτικό τραγούδι – Λαϊκό τραγούδι», που πραγματοποιήθηκε στις 22 Μαΐου 1939 στο Θέατρο Ολύμπια (βλ. εδώ). Στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» έχει αναρτηθεί αυτόγραφη ημιτελής παρτιτούρα του συνθέτη με τον η οποία περιέχει διασκευή του Πεντοζάλη για ορχήστρα (βλ. εδώ).
Σύμφωνα με τη Δάκα (Δάκα, 2022: 74), η μελωδία του Πεντοζάλη θα χρησιμοποιηθεί από τον Καλομοίρη και στη μουσική του αυτοβιογραφία «Από τη ζωή και τους καημούς του Καπετάν-Λύρα» (βλ. εδώ το spartito), έργο για αφηγητή, σολίστες και ορχήστρα, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό στις 13 Δεκεμβρίου 2002 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (βλ. εδώ).
Επίσης, ο Νίκος Σκαλκώτας (Χαλκίδα, 21 Μαρτίου 1904 Αθήνα, 19 Σεπτεμβρίου 1949) αντλεί μουσικό υλικό για τον «Κρητικό», τον υπ. αρ. 2 της πρώτης από τις τρεις σειρές δώδεκα χορών που αποτελούν τους εμβληματικούς «36 Ελληνικούς Χορούς» για ορχήστρα. Η πρώτη ηχογράφηση του συνολικού κύκλου των «36 Ελληνικών χορών» ως ενιαίο έργο, το οποίο o Σκαλκώτας άρχισε να συνθέτει το 1931 στο Βερολίνο και το ολοκλήρωσε το 1936 στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε στο Sverdlovsk της Ρωσίας το 1990, 54 χρόνια μετά τη σύνθεσή τους, από την Κρατική Φιλαρμονική Ορχήστρα των Ουραλίων σε διεύθυνση του Βύρωνα Φιδετζή (2CD, "36 Ελληνικοί Χοροί», Lyra 0053-53). Ο Σκαλκώτας διασκεύασε πέντε από τους «36 Ελληνικούς Χορούς», ανάμεσα στους οποίους και τον «Κρητικό», για ορχήστρα πνευστών (βλ. εδώ). Στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη», όπου φυλάσσεται το αρχείο του Νίκου Σκαλκώτα (βλ. εδώ), υπάρχουν αναρτημένες χειρόγραφες παρτιτούρες του έργου (βλ. εδώ). Για περισότερα σχετικά με τους «36 Ελληνικούς Χορούς» βλέπε εδώ.
Το 1954 ο Γιάννης Κωνσταντινίδης (Σμύρνη, 21 Αυγούστου 1903 – Αθήνα, 17 Ιανουρίου 1984) θα συμπεριέλαβε τη μελωδία του τραγουδιού στο έργο του για πιάνο «Οκτώ νησιώτικοι χοροί» (βλ. εδώ).
Ο σκοπός ενέπνευσε και του ξένους λόγιους συνθέτες. Το 1943 ο Εβραίος συνθέτης Karel Salomon [Salmon] (Χαϊλδεβέργη, 13 Νοεμβρίου 1897 – Beit Sayit, Ισραήλ, 15 Ιανουαρίου 1974) γράφει τη “Symphonic Suite on Greek themes” (βλ. εδώ από το 00′ 23 έως το 16′ 41″), η οποία αποτελείται από τέσσερα μέρη. Το πρώτο μέρος "Andante Sostenuto" ή "Syrtos Thrakikos" (βλ. εδώ από το 00′ 23″) βασίζεται στη μελωδία «Συρτός Θρακικός» (βλ. εδώ), που καταγράφεται στη συλλογή «Αρίων. Η μουσική των Ελλήνων ως διεσώθη από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι της σήμερον» των Αδαμάντιου Ρεμαντά και Προκόπιου Δ. Ζαχαρία. Το δεύτερο "Theme and variations" (βλ. εδώ από το 04′ 39″) βασίζεται στον «Τσακώνικο» (βλ. εδώ), που καταγράφεται στη συλλογή «Ελληνικοί χοροί και τραγούδια», σε μεταγραφή του Γρηγόρη Κωνσταντινίδη. Το τρίτο φέρει τον τίτλο "The Lemon Tree" (βλ. εδώ από το 10′ 11″) βασίζεται στη μελωδία του τραγουδιού «Λεμονάκι» και το τέταρτο μέρος που ονομάζεται "Hora Hellenica" (βλ. εδώ στο 12′ 54″) επεξεργάζεται το μουσικό θέμα του «Πεντοζάλη». Η Συμφωνική σουίτα σε ελληνικά θέματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Ισραήλ το 1943 από την Ορχήστρα Kol Israel υπό τη διεύθυνση του συνθέτη. Την ίδια χρονιά ο Salmon διασκεύασε το έργο του για πιάνο (βλ. εδώ), ενώ καταγράφεται και μία εκδοχή για δύο πιάνα, η οποία ηχογραφήθηκε από το ισραηλινό πιανιστικό ντουέτο των Bracha Eden and Alexander Tamir (βλ. εδώ).
Το τραγούδι, όμως, εμφανίζεται και στο ρωσικό λόγιο ρεπερτόριο. Συγκεκριμένα, μεταξύ 1953 και 1954 (βλ. εδώ, σελ. 216) ο Ρώσος συνθέτης Dmitri Shostakovich (Αγία Πετρούπολη, 25 Σεπτεμβρίου 1906 – Μόσχα, 9 Αυγούστου 1975) μετέγραψε τέσσερα ελληνικά τραγούδια για φωνή και πιάνο, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνεται και το τραγούδι αυτής της ηχογράφησης με τον τίτλο “Penthozalis” (υπ' αρ. 2):
1. “Forward!” ( [Εμπρός], σε μουσική του Αλέκου Ξένου και στίχους από το ποίημα του 1912 «Εμπρός» του Κωστή Παλαμά (βλ. εδώ) και μετάφραση στη ρωσική γλώσσα των Sergei Bolotin και Tatyana Sikorskaya. Συνοδεύεται από τον υπότιτλο “Song of the Greek Resistance”.
2. “Penthozalis” (Πεντοζάλης), σε μετάφραση στη ρωσική γλώσσα του Sergei Bolotin.
3. “Zolongo” (Ζάλογγο)”, σε μετάφραση της Tatyana Sikorskaya.
4. “Hymn of ELAS”’ (Ύμνος του ΕΛΑΣ [Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός]), σε μουσική του Νίκου Τσάκωνα, στίχους της Ελένης Μαυροειδή-Παπαδάκη και μετάφραση του Sergei Bolotin.
Η παλαιότερη ηχητική καταγραφή των «Ελληνικών τραγουδιών» εντοπίζεται το 1986. Πρόκειται για ηχογράφηση της ζωντανής παρουσίασης των τεσσάρων τραγουδιών στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 1986 από τους Heiner Hopfner (τενόρος) και Hartmut Höll (πιάνο). Η ηχογράφηση, η οποία δεν κυκλοφόρησε σε δίσκο, ενώ παραμένει προς διερεύνηση αν συμπίπτει με την παγκόσμια πρεμιέρα του έργου, μεταδόθηκε από το BBC Radio 3, στις 9 Σεπτεμβρίου 1987 (βλ. εδώ).
Οι μεταγραφές του Dmitri Shostakovich δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά ως σύνολο το 1982 (Muzyka, No. 10283, Vol. 32, βλ. εδώ) καθώς και το 2010 στη Μόσχα (Shostakovich: New Collected Works. Vol. 92, σελ. 49-56, βλ. εδώ). Εκδόθηκαν, επίσης με τον τίτλο “Greek Songs (1953)” από τον οίκο G. Shirmer Inc και από τον οίκο Le Chant Du Monde (βλ. εδώ).
Τα «Ελληνικά τραγούδια» δισκογραφήθηκαν (βλ. εδώ track 11-14) για πρώτη φορά τον Μάιο του 2021 στην Αγία Πετρούπολη από τον βαρύτονο Mikhail Lukonin με τη συνοδεία του πιανίστα Yuri Serov [CD, Shostakovich Complete Songs, Volume One (1950-1956 Vocal Cycles Of The 'Fifties), Delos DE 3304]. Ηχογραφήθηκαν, επίσης (βλ. εδώ track 4-7), το 2023 από τη μεσόφωνο Έλενα Μαραγκού και τον Γιώργο Ζιάβρα στο πιάνο (CD, Greek Songs by Non-Greek Composers, Etcetera KTC1812).
Για περισσότερα σχετικά τα «Ελληνικά τραγούδια» του Shostakovich και την ιστορική συγκυρία μέσα στην οποία δημιουργήθηκαν βλέπε εδώ το κείμενο της Αρτέμιδος Ιγνατίδου “War in Space, Music in Time: Dimitri Shostakovich’s Greek Songs in Transnational Historical Context” (Musicology Research, Issue 4, 2018, σσ. 453-482).
Ο εντοπίζεται και στη νεότερη γερμανική δισκογραφία. Τον Φεβρουάριο του 1963 στο Remscheid του ομοσπονδιακού κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας της Γερμανίας το μουσικό σύνολο Spielkreis Ernesto Rossi και η Der Sing und Tanzkreis der Sporthochschule Köln (Ομάδα τραγουδιού και χορού του Αθλητικού Πανεπιστημίου της Κολονίας) ηχογράφησε το EP “Europäische Tänze – Griechenland” (Camerata CM 17 044 EP), στο οποίο περιλαμβάνονται τέσσερεις ελληνικοί σκοποί, ανάμεσά τους και o “Pentosalis” με γερμανικούς στίχους της Anneliese Schmolke.
Το τραγούδι εντοπίζεται και στη σύγχρονη βελγική δισκογραφία. Συγκεκριμένα, συμπεριλαμβάνεται με τον τίτλο “Pentozali” στο CD “Sirto” (Zephyrus Record ZEP060) που ηχογραφήθηκε στη Γάνδη από το πολυεθνικό συγκρότημα Jiraan Ensemble (βλ. εδώ) και κυκλοφόρησε το 2023 στο Βέλγιο.
Ο Κρητικός χορός «Πεντοζάλης» ή «Πεντοζάλι» ηχογραφήθηκε αρκετές φορές στην ελληνική ιστορική δισκογραφία, σε διάφορες παραλλαγές (βλ. ενδεικτικά εδώ και εδώ). Η εκδοχή που περιλαμβάνεται στον παρόντα δίσκο ηχογραφήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1922 στην Αθήνα και από τον Μιχάλη Βλαχόπουλο, Χορωδία και Δημώδη Ορχήστρα με τον τίτλο «Πεντοζάλης (Με του Μαϊού τις μυρωδιές)» (His Master's Voice BS 170 - AO 70 / 7-14527).
Το τραγούδι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους λόγιους Έλληνες συνθέτες. Ο Μανώλης Καλομοίρης (Σμύρνη, 14 Δεκεμβρίου 1883 – Αθήνα, 3 Απριλίου 1962) θα χρησιμοποιήσει τη μελωδία του τραγουδιού στην όπερα «Ο Πρωτομάστορας» (βλ. εδώ) σε λιμπρέτο (βλ. εδώ) του ιδίου βασισμένο στην ομότιτλη τραγωδία (βλ. εδώ) του Νίκου Καζαντζάκη. Η όπερα (βλ. εδώ χειρόγραφες και αυτόγραφες παρτιτούρες και spartiti του έργου) παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 11 Μαρτίου 1916 στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας (βλ. εδώ). Αναφέρει σχετικά η Ευθαλία Δάκα (Δάκα, 2022: 74): «Η μελωδία ακούγεται στο τέλος της πρώτης εικόνας της πρώτης πράξης, ως συνοδεία στο χορό των Τσιγγάνων. Ακούγεται ολόκληρη δύο φορές, (διαρκεί μόνο τέσσερα μέτρα) και παίζεται μόνο από την ορχήστρα, χωρίς τραγούδι» (βλ. εδώ).
Το 1922 ο Καλομοίρης θα συμπεριλάβει το τραγούδι στη συλλογή «Είκοσι δημοτικά τραγούδια» για φωνή και πιάνο. Η παρτιτούρα κυκλοφόρησε από τους οίκους Ζαχαρία Μακρή και Στέφανου Γαϊτάνου (βλ. εδώ). Το τραγούδι παρουσιάστηκε από την Αλ. Μαντζουλίνου με τη συνοδεία της Έλλης Νικολαΐδου στο πιάνο στο πλαίσιο της συναυλίας «Έργα Καλομοίρη: Δημοτικό τραγούδι – Λαϊκό τραγούδι», που πραγματοποιήθηκε στις 22 Μαΐου 1939 στο Θέατρο Ολύμπια (βλ. εδώ). Στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» έχει αναρτηθεί αυτόγραφη ημιτελής παρτιτούρα του συνθέτη με τον η οποία περιέχει διασκευή του Πεντοζάλη για ορχήστρα (βλ. εδώ).
Σύμφωνα με τη Δάκα (Δάκα, 2022: 74), η μελωδία του Πεντοζάλη θα χρησιμοποιηθεί από τον Καλομοίρη και στη μουσική του αυτοβιογραφία «Από τη ζωή και τους καημούς του Καπετάν-Λύρα» (βλ. εδώ το spartito), έργο για αφηγητή, σολίστες και ορχήστρα, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό στις 13 Δεκεμβρίου 2002 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (βλ. εδώ).
Επίσης, ο Νίκος Σκαλκώτας (Χαλκίδα, 21 Μαρτίου 1904 Αθήνα, 19 Σεπτεμβρίου 1949) αντλεί μουσικό υλικό για τον «Κρητικό», τον υπ. αρ. 2 της πρώτης από τις τρεις σειρές δώδεκα χορών που αποτελούν τους εμβληματικούς «36 Ελληνικούς Χορούς» για ορχήστρα. Η πρώτη ηχογράφηση του συνολικού κύκλου των «36 Ελληνικών χορών» ως ενιαίο έργο, το οποίο o Σκαλκώτας άρχισε να συνθέτει το 1931 στο Βερολίνο και το ολοκλήρωσε το 1936 στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε στο Sverdlovsk της Ρωσίας το 1990, 54 χρόνια μετά τη σύνθεσή τους, από την Κρατική Φιλαρμονική Ορχήστρα των Ουραλίων σε διεύθυνση του Βύρωνα Φιδετζή (2CD, "36 Ελληνικοί Χοροί», Lyra 0053-53). Ο Σκαλκώτας διασκεύασε πέντε από τους «36 Ελληνικούς Χορούς», ανάμεσα στους οποίους και τον «Κρητικό», για ορχήστρα πνευστών (βλ. εδώ). Στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη», όπου φυλάσσεται το αρχείο του Νίκου Σκαλκώτα (βλ. εδώ), υπάρχουν αναρτημένες χειρόγραφες παρτιτούρες του έργου (βλ. εδώ). Για περισότερα σχετικά με τους «36 Ελληνικούς Χορούς» βλέπε εδώ.
Το 1954 ο Γιάννης Κωνσταντινίδης (Σμύρνη, 21 Αυγούστου 1903 – Αθήνα, 17 Ιανουρίου 1984) θα συμπεριέλαβε τη μελωδία του τραγουδιού στο έργο του για πιάνο «Οκτώ νησιώτικοι χοροί» (βλ. εδώ).
Ο σκοπός ενέπνευσε και του ξένους λόγιους συνθέτες. Το 1943 ο Εβραίος συνθέτης Karel Salomon [Salmon] (Χαϊλδεβέργη, 13 Νοεμβρίου 1897 – Beit Sayit, Ισραήλ, 15 Ιανουαρίου 1974) γράφει τη “Symphonic Suite on Greek themes” (βλ. εδώ από το 00′ 23 έως το 16′ 41″), η οποία αποτελείται από τέσσερα μέρη. Το πρώτο μέρος "Andante Sostenuto" ή "Syrtos Thrakikos" (βλ. εδώ από το 00′ 23″) βασίζεται στη μελωδία «Συρτός Θρακικός» (βλ. εδώ), που καταγράφεται στη συλλογή «Αρίων. Η μουσική των Ελλήνων ως διεσώθη από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι της σήμερον» των Αδαμάντιου Ρεμαντά και Προκόπιου Δ. Ζαχαρία. Το δεύτερο "Theme and variations" (βλ. εδώ από το 04′ 39″) βασίζεται στον «Τσακώνικο» (βλ. εδώ), που καταγράφεται στη συλλογή «Ελληνικοί χοροί και τραγούδια», σε μεταγραφή του Γρηγόρη Κωνσταντινίδη. Το τρίτο φέρει τον τίτλο "The Lemon Tree" (βλ. εδώ από το 10′ 11″) βασίζεται στη μελωδία του τραγουδιού «Λεμονάκι» και το τέταρτο μέρος που ονομάζεται "Hora Hellenica" (βλ. εδώ στο 12′ 54″) επεξεργάζεται το μουσικό θέμα του «Πεντοζάλη». Η Συμφωνική σουίτα σε ελληνικά θέματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Ισραήλ το 1943 από την Ορχήστρα Kol Israel υπό τη διεύθυνση του συνθέτη. Την ίδια χρονιά ο Salmon διασκεύασε το έργο του για πιάνο (βλ. εδώ), ενώ καταγράφεται και μία εκδοχή για δύο πιάνα, η οποία ηχογραφήθηκε από το ισραηλινό πιανιστικό ντουέτο των Bracha Eden and Alexander Tamir (βλ. εδώ).
Το τραγούδι, όμως, εμφανίζεται και στο ρωσικό λόγιο ρεπερτόριο. Συγκεκριμένα, μεταξύ 1953 και 1954 (βλ. εδώ, σελ. 216) ο Ρώσος συνθέτης Dmitri Shostakovich (Αγία Πετρούπολη, 25 Σεπτεμβρίου 1906 – Μόσχα, 9 Αυγούστου 1975) μετέγραψε τέσσερα ελληνικά τραγούδια για φωνή και πιάνο, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνεται και το τραγούδι αυτής της ηχογράφησης με τον τίτλο “Penthozalis” (υπ' αρ. 2):
1. “Forward!” ( [Εμπρός], σε μουσική του Αλέκου Ξένου και στίχους από το ποίημα του 1912 «Εμπρός» του Κωστή Παλαμά (βλ. εδώ) και μετάφραση στη ρωσική γλώσσα των Sergei Bolotin και Tatyana Sikorskaya. Συνοδεύεται από τον υπότιτλο “Song of the Greek Resistance”.
2. “Penthozalis” (Πεντοζάλης), σε μετάφραση στη ρωσική γλώσσα του Sergei Bolotin.
3. “Zolongo” (Ζάλογγο)”, σε μετάφραση της Tatyana Sikorskaya.
4. “Hymn of ELAS”’ (Ύμνος του ΕΛΑΣ [Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός]), σε μουσική του Νίκου Τσάκωνα, στίχους της Ελένης Μαυροειδή-Παπαδάκη και μετάφραση του Sergei Bolotin.
Η παλαιότερη ηχητική καταγραφή των «Ελληνικών τραγουδιών» εντοπίζεται το 1986. Πρόκειται για ηχογράφηση της ζωντανής παρουσίασης των τεσσάρων τραγουδιών στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 1986 από τους Heiner Hopfner (τενόρος) και Hartmut Höll (πιάνο). Η ηχογράφηση, η οποία δεν κυκλοφόρησε σε δίσκο, ενώ παραμένει προς διερεύνηση αν συμπίπτει με την παγκόσμια πρεμιέρα του έργου, μεταδόθηκε από το BBC Radio 3, στις 9 Σεπτεμβρίου 1987 (βλ. εδώ).
Οι μεταγραφές του Dmitri Shostakovich δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά ως σύνολο το 1982 (Muzyka, No. 10283, Vol. 32, βλ. εδώ) καθώς και το 2010 στη Μόσχα (Shostakovich: New Collected Works. Vol. 92, σελ. 49-56, βλ. εδώ). Εκδόθηκαν, επίσης με τον τίτλο “Greek Songs (1953)” από τον οίκο G. Shirmer Inc και από τον οίκο Le Chant Du Monde (βλ. εδώ).
Τα «Ελληνικά τραγούδια» δισκογραφήθηκαν (βλ. εδώ track 11-14) για πρώτη φορά τον Μάιο του 2021 στην Αγία Πετρούπολη από τον βαρύτονο Mikhail Lukonin με τη συνοδεία του πιανίστα Yuri Serov [CD, Shostakovich Complete Songs, Volume One (1950-1956 Vocal Cycles Of The 'Fifties), Delos DE 3304]. Ηχογραφήθηκαν, επίσης (βλ. εδώ track 4-7), το 2023 από τη μεσόφωνο Έλενα Μαραγκού και τον Γιώργο Ζιάβρα στο πιάνο (CD, Greek Songs by Non-Greek Composers, Etcetera KTC1812).
Για περισσότερα σχετικά τα «Ελληνικά τραγούδια» του Shostakovich και την ιστορική συγκυρία μέσα στην οποία δημιουργήθηκαν βλέπε εδώ το κείμενο της Αρτέμιδος Ιγνατίδου “War in Space, Music in Time: Dimitri Shostakovich’s Greek Songs in Transnational Historical Context” (Musicology Research, Issue 4, 2018, σσ. 453-482).
Ο εντοπίζεται και στη νεότερη γερμανική δισκογραφία. Τον Φεβρουάριο του 1963 στο Remscheid του ομοσπονδιακού κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας της Γερμανίας το μουσικό σύνολο Spielkreis Ernesto Rossi και η Der Sing und Tanzkreis der Sporthochschule Köln (Ομάδα τραγουδιού και χορού του Αθλητικού Πανεπιστημίου της Κολονίας) ηχογράφησε το EP “Europäische Tänze – Griechenland” (Camerata CM 17 044 EP), στο οποίο περιλαμβάνονται τέσσερεις ελληνικοί σκοποί, ανάμεσά τους και o “Pentosalis” με γερμανικούς στίχους της Anneliese Schmolke.
Το τραγούδι εντοπίζεται και στη σύγχρονη βελγική δισκογραφία. Συγκεκριμένα, συμπεριλαμβάνεται με τον τίτλο “Pentozali” στο CD “Sirto” (Zephyrus Record ZEP060) που ηχογραφήθηκε στη Γάνδη από το πολυεθνικό συγκρότημα Jiraan Ensemble (βλ. εδώ) και κυκλοφόρησε το 2023 στο Βέλγιο.
© 2019 ΑΡΧΕΙΟ ΚΟΥΝΑΔΗ
