Ο μουσικολόγος Σπήλιος Κούνας στη Μουσικολογική ανάλυση - τεκμηρίωση των ηχογραφήσεων του «Ραστ μανέ» του Εικονικού Μουσείου «Αρχείου Κουνάδη» που εκπόνησε στο πλαίσιο του προγράμματος υποτροφιών του Αρχείου Κουνάδη αναφέρει για τους ραστ μανέδες:
"Ο Ραστ συγκαταλέγεται στους πιο δημοφιλείς μανέδες στη δισκογραφία των 78 στροφών, καθώς αριθμεί αρκετές εκτελέσεις από διάφορους ερμηνευτές. Θεμελιώδες γνώρισμα των ηχογραφήσεών του είναι ο αυτοσχεδιαστικός χαρακτήρας των φωνητικών και οργανικών του μερών, ενώ όσον αφορά στο μελωδικό του υλικό κυριαρχεί η χρήση μαλακών διαστηματικών δομών, τόσο από το διατονικό όσο και από το χρωματικό γένος. Οι ανάγκες εκτέλεσης των παραπάνω καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό και το οργανολόγιο των ηχογραφήσεων του Ραστ Μανέ, το οποίο περιλαμβάνει κατά βάση όργανα που επιτρέπουν την εκτέλεση μικροδιαστημάτων, όπως το κανονάκι, το ούτι και η πολίτικη λύρα, χαρακτηριστικά τα οποία καθορίζουν και τις αντίστοιχες μουσικές αισθητικές. Σε αυτές εξίσου διαμορφωτικό ρόλο αποκτά η αρμονική παράμετρος, την οποία οι εκτελεστές διαχειρίζονται με ιδιαίτερο τρόπο και συνήθως αφαιρετικά, με τη χρήση ισοκρατημάτων ελεύθερου ρυθμού είτε με τη μορφή επαναλαμβανόμενων ρυθμικών μοτίβων".
Ειδικά για τη συγκεκριμένη ηχογράφηση αναφέρει:
«"Τόσο που βασανίστηκα στον κόσμο αυτόν τον ψεύτη, ποιος άλλος απ’ τον θάνατο μπορεί να με γιατρέψει"
Πρόκειται για μία από τις ελάχιστες στον αριθμό ηχογραφήσεις στις οποίες συμμετέχει ως ερμηνευτής ο Χρήστος Ιντζέβεης (Τσαγκαράκης), ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται και δύο, τουλάχιστον, μανέδες (βλ. επίσης Σαμπάχ Μανέ).
Η μελωδική ανάπτυξη, ακολουθώντας τα πρότυπα του αυτοσχεδιαστικού μανέ, πραγματοποιείται διαλογικά μεταξύ του τραγουδιστή και των εκτελεστών από το ούτι και την πολίτικη λύρα (λόγοι περιορισμένης καταληπτότητας των ηχογραφήσεων καθώς και το ότι το τοξωτό όργανο εκτελεί σε κοινή συχνοτική περιοχή με ένα βιολί καθιστούν δύσκολη την ταυτοποίηση του συγκεκριμένου οργάνου. Ωστόσο με σχετική ασφάλεια μπορούμε να θεωρήσουμε ότι πρόκειται για πολίτικη λύρα, λαμβάνοντας υπόψη και την ηχογράφηση του Σαμπάχ Μανέ με διαδοχικό αριθμό μήτρας, όπου η συμμετοχή πολίτικης λύρας είναι ευκολότερο να ταυτοποιηθεί). Έχει ενδιαφέρον ότι οι μελωδικές φράσεις από τη φωνή κυμαίνονται μέσα στην περιοχή μιας έκτης από τη βάση, δίχως να επεκτείνονται στη μεσαία και ψηλή περιοχή. Παράλληλα, υπάρχει αφαιρετική αρμονική υποστήριξη με τη μορφή ρυθμικού ισοκρατήματος, η οποία διατηρεί το τονικό κέντρο της βάσης. Η ηχογράφηση ολοκληρώνεται με οργανικό καταληκτικό θέμα δίχως μεταβολή του ρυθμικού μοτίβου».
Για την παρτιτούρα και την ανάλυση του αμανέ βλέπε εδώ.
Ο μουσικολόγος Σπήλιος Κούνας στη Μουσικολογική ανάλυση - τεκμηρίωση των ηχογραφήσεων του «Ραστ μανέ» του Εικονικού Μουσείου «Αρχείου Κουνάδη» που εκπόνησε στο πλαίσιο του προγράμματος υποτροφιών του Αρχείου Κουνάδη αναφέρει για τους ραστ μανέδες:
"Ο Ραστ συγκαταλέγεται στους πιο δημοφιλείς μανέδες στη δισκογραφία των 78 στροφών, καθώς αριθμεί αρκετές εκτελέσεις από διάφορους ερμηνευτές. Θεμελιώδες γνώρισμα των ηχογραφήσεών του είναι ο αυτοσχεδιαστικός χαρακτήρας των φωνητικών και οργανικών του μερών, ενώ όσον αφορά στο μελωδικό του υλικό κυριαρχεί η χρήση μαλακών διαστηματικών δομών, τόσο από το διατονικό όσο και από το χρωματικό γένος. Οι ανάγκες εκτέλεσης των παραπάνω καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό και το οργανολόγιο των ηχογραφήσεων του Ραστ Μανέ, το οποίο περιλαμβάνει κατά βάση όργανα που επιτρέπουν την εκτέλεση μικροδιαστημάτων, όπως το κανονάκι, το ούτι και η πολίτικη λύρα, χαρακτηριστικά τα οποία καθορίζουν και τις αντίστοιχες μουσικές αισθητικές. Σε αυτές εξίσου διαμορφωτικό ρόλο αποκτά η αρμονική παράμετρος, την οποία οι εκτελεστές διαχειρίζονται με ιδιαίτερο τρόπο και συνήθως αφαιρετικά, με τη χρήση ισοκρατημάτων ελεύθερου ρυθμού είτε με τη μορφή επαναλαμβανόμενων ρυθμικών μοτίβων".
Ειδικά για τη συγκεκριμένη ηχογράφηση αναφέρει:
«"Τόσο που βασανίστηκα στον κόσμο αυτόν τον ψεύτη, ποιος άλλος απ’ τον θάνατο μπορεί να με γιατρέψει"
Πρόκειται για μία από τις ελάχιστες στον αριθμό ηχογραφήσεις στις οποίες συμμετέχει ως ερμηνευτής ο Χρήστος Ιντζέβεης (Τσαγκαράκης), ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται και δύο, τουλάχιστον, μανέδες (βλ. επίσης Σαμπάχ Μανέ).
Η μελωδική ανάπτυξη, ακολουθώντας τα πρότυπα του αυτοσχεδιαστικού μανέ, πραγματοποιείται διαλογικά μεταξύ του τραγουδιστή και των εκτελεστών από το ούτι και την πολίτικη λύρα (λόγοι περιορισμένης καταληπτότητας των ηχογραφήσεων καθώς και το ότι το τοξωτό όργανο εκτελεί σε κοινή συχνοτική περιοχή με ένα βιολί καθιστούν δύσκολη την ταυτοποίηση του συγκεκριμένου οργάνου. Ωστόσο με σχετική ασφάλεια μπορούμε να θεωρήσουμε ότι πρόκειται για πολίτικη λύρα, λαμβάνοντας υπόψη και την ηχογράφηση του Σαμπάχ Μανέ με διαδοχικό αριθμό μήτρας, όπου η συμμετοχή πολίτικης λύρας είναι ευκολότερο να ταυτοποιηθεί). Έχει ενδιαφέρον ότι οι μελωδικές φράσεις από τη φωνή κυμαίνονται μέσα στην περιοχή μιας έκτης από τη βάση, δίχως να επεκτείνονται στη μεσαία και ψηλή περιοχή. Παράλληλα, υπάρχει αφαιρετική αρμονική υποστήριξη με τη μορφή ρυθμικού ισοκρατήματος, η οποία διατηρεί το τονικό κέντρο της βάσης. Η ηχογράφηση ολοκληρώνεται με οργανικό καταληκτικό θέμα δίχως μεταβολή του ρυθμικού μοτίβου».
Για την παρτιτούρα και την ανάλυση του αμανέ βλέπε εδώ.
© 2019 ΑΡΧΕΙΟ ΚΟΥΝΑΔΗ