Τραγούδι το οποίο κατέγραψε ένα από τα φρικτότερα εγκλήματα που συγκλόνισαν τη νεότερη ελληνική κοινωνία. Αφορά στη δολοφονία του εργολάβου Δημήτρη Αθανασόπουλου στις 4/1/1931 στην Καλλιθέα, με ηθικούς αυτουργούς και συνεργούς την πεθερά του Άρτεμις Κάστρου, τη γυναίκα του Σοφία (Φούλα) Αθανασοπούλου και την υπηρέτρια του σπιτιού Γιαννούλα Μπέλλου και φυσικό αυτουργό τον 18χρονο εξάδελφο της γυναίκας του Δημήτρη Μοσκιό, ο οποίος πυροβόλησε τον άτυχο άντρα. Μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του θύματος, τεμάχισαν το πτώμα του και, αφού απέτυχαν να το κάψουν, πέταξαν τα μισοκαμμένα κομμάτια στον Ιλισσό, όπου και τυχαία ανακαλύφθηκαν τις επόμενες ημέρες. Ήταν τόσο άγριο για τα μέτρα της εποχής το έγκλημα αυτό, που για χρόνια απασχόλησε την ελληνική κοινή γνώμη με πρωτοσέλιδα εφημερίδων, επιφυλλίδες, χρονογραφήματα, ανέκδοτα, νούμερα επιθεώρησης, διαφημίσεις, γελοιογραφίες και σατιρικά τραγούδια κ.ά. Στη δισκογραφία των 78 στροφών εντοπίζονται πέντε ακόμα σχετικές με το γεγονός ηχογραφήσεις: "Πεθερά και Φούλα στη φυλακή", "Το παράπονο του Μοσκιού" "Φούλα", "Η δίκη της πεθεράς" "Μετάνοια αμαρτωλής". Υπήρξε πιθανόν το εμπορικότερο τραγούδι της δισκογραφίας των 78 στροφών και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες να ανεβάζουν σε 90.000 τον αριθμό των πωληθέντων δίσκων. Στις 15.05.1932 στο Selwyn Theatre της Νέας Υόρκης ο θίασος "Ελληνικόν Θέατρον" παρουσίασε το "μουσικόν δράμα" "Κακούργα πεθερά", σε κείμενο του Νίκου Αλτάρη και μουσική του Δημοσθένη Ζάττα, "έργον γραμμένο πέριξ του πολυκρότου αυτού δράματος" όπως αναφέρει η εφημερίδα "Εθνικός Κήρυξ" (14.4.1932, σελ. 5). Η παράσταση, η οποία επαναλήφθηκε και στις 25.5.2932 στο New Century Club Auditorium της Philadelphia ("Εθνικός Κήρυξ" 23.5.1932, σελ. 5), είχε αρχικά προγραμματιστεί, ως τιμητική του Δημοσθένη Ζάττα, για τις 24.4.1932 στο Palm Garden, αλλά αντικαταστάθηκε από την οπερέτα "Για την αγάπη της", σε μουσική Δ. Ζάττα - κείμενο Ο. Καραβία, και την επιθεώρηση "Το κακό συναπάντημα", "επειδή", όπως γράφει ο "Εθνικός Κήρυξ" (18.4.1932 "Ειρήνη ημίν! Πώς και διατί ανεβλήθη η 'Κακούργα πεθερά'", σελ. 5 & 20.4.1932, σελ. 5), "οι Κεφαλλήνες της πόλεώς μας διεμαρτυρήθησαν διά την αναπαράστασιν του φοβερού εγκλήματος. Ο κ. Ζάττας, χάριν της γενικής ειρηνεύσεως της παροικίας μας, της οποίας απολαμβάνει αμέριστον την αγάπην, προέβη ευχαρίστως εις την αλλαγήν της παραστάσεως της τιμητικής του, παρ' όλον ότι είχεν υποβληθή εις αρκετά έξοδα". Για τη διανομή του έργου γράφει ο "Εθνικός Κήρυξ" (15.4.1932, σελ. 5): "Τον συμπαθή ρόλον του Αθανασοπούλου θα υποδυθή ο γλυκύς τενόρος μας, κ. Δ. Κριωνάς, προπονούμενος δραστηρίως διά την πλήρη απόδοσίν του. Τας τιγρογυναίκας θα αποδώσουν η μεν Κα Μάκη Καρνέρη την Κάστρου, η Λίνα Δώρου την Φούλαν. Ο κ. Γεράσ. Κουρούκλης θα εμφανισθή ως Εισαγγελεύς, η δε Κα Κουρούκλη ως κοκόττα Γκρέττα. Τον μελαγχολικόν ρόλον του Μοσκιού και τον στυγερόν εκείνον της Μπέλλου θα αποδώσουν επιδέξιοι καλλιτέχναι, όλα δε τα λοιπά πρόσωπα του "Ελληνικού Θεάτρου" θα εμφανισθούν εις αναλόγους τύπους". Αναφερόμενος στην τρίτη πράξη του έργου αναφέρει ο "Εθνικός Κήρυξ" (7.5.1932, σελ. 5): "Εξαιρετική και πρωτότυπος είναι η τρίτη πράξις του έργου, κατά την οποία λαμβάνει χώραν η πολύκροτος δίκη. Εις αυτήν ο εισαγγελεύς Βροντοφωνεί: 'Κύριοι ένορκοι, εγώ εξετέλεσα το καθήκον μου. Εναπόκειται εις σας ν' αποδείξετε ότι υπάρχει δικαιοσύνη κάτω από την Ακρόπολι'. Ο συνήγορος όμως τονίζει: 'Κύριοι ένορκοι: Μη παρασύρεσθε από το επιπόλαιον και εμπαθές πλήθος. Διά την δυστυχισμένην γραίαν κατηγορουμένην και την ατυχή κόρην της, που δεν εγνώρισεν ευτυχίαν στην ζωήν της, ζητώ από τους αναμαρτήτους να βάλουν πρώτοι τον λίθον!' Η παράστασις της 'Κακούργας Πεθεράς' θα δώση μεγάλο μάθημα συζυγικής αρμονίας εις όσους την παρακολουθήσουν". Για ερευνητικούς λόγους έχει αναρτηθεί και η επανέκδοση της ηχογράφησης από την Columbia Τουρκίας με αριθμό DT 22.