Αναφέρει για το τραγούδι η Αλεξάνδρα Καρίνα (βλ. "Επαγγέλματα και ονόματα γυναικών ως έμφυλες αναπαραστάσεις στο αστικό λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι", Διπλωματική εργασία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Παιδαγωγική Σχολή, Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, Θεσσαλονίκη, Μάιος 2018, σελ. 55-56): «Ξανά γίνεται αναφορά στο επάγγελμα της δασκάλας, χωρίς όμως κανένα σχολιασμό για το ίδιο το επάγγελμα αλλά μόνο για την ομορφιά, τη λυγερή κορμοστασιά και το γάμο ως μέσο κοινωνικής αποκατάστασης. Για να περάσει ο Πασάς, να ‘δει ομορφιά και χάρη, και με βάι και μέσα στο σαράι του, γυναίκα να σε πάρει. Έμμεσα, με την αναφορά στον Πασά και στο Σαράι, αποδίδεται μία ανώτερη κοινωνική θέση στον επίδοξο μελλοντικό σύζυγο που θα μπορούσε να έχει η Δασκαλοπούλα, όχι βέβαια λόγω της επαγγελματικής της ιδιότητας αλλά λόγω της ομορφιάς της όπως φαίνεται από τον παραπάνω στίχο να δει ομορφιά και χάρη. Η ειλικρίνεια και η επιθυμία για τον έρωτα της Δασκαλοπούλας που αψηφά την άνεση και τα αξιώματα αποτυπώνεται στο τελευταίο δίστιχο Δεν τονε θέλω τον Πασά, ούτε και το Βεζύρη, μον' θε βάι μον' θέλω εκείνον π' αγαπώ, να με φιλά στα χείλη».
Αναφέρει για το τραγούδι η Αλεξάνδρα Καρίνα (βλ. "Επαγγέλματα και ονόματα γυναικών ως έμφυλες αναπαραστάσεις στο αστικό λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι", Διπλωματική εργασία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Παιδαγωγική Σχολή, Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, Θεσσαλονίκη, Μάιος 2018, σελ. 55-56): «Ξανά γίνεται αναφορά στο επάγγελμα της δασκάλας, χωρίς όμως κανένα σχολιασμό για το ίδιο το επάγγελμα αλλά μόνο για την ομορφιά, τη λυγερή κορμοστασιά και το γάμο ως μέσο κοινωνικής αποκατάστασης. Για να περάσει ο Πασάς, να ‘δει ομορφιά και χάρη, και με βάι και μέσα στο σαράι του, γυναίκα να σε πάρει. Έμμεσα, με την αναφορά στον Πασά και στο Σαράι, αποδίδεται μία ανώτερη κοινωνική θέση στον επίδοξο μελλοντικό σύζυγο που θα μπορούσε να έχει η Δασκαλοπούλα, όχι βέβαια λόγω της επαγγελματικής της ιδιότητας αλλά λόγω της ομορφιάς της όπως φαίνεται από τον παραπάνω στίχο να δει ομορφιά και χάρη. Η ειλικρίνεια και η επιθυμία για τον έρωτα της Δασκαλοπούλας που αψηφά την άνεση και τα αξιώματα αποτυπώνεται στο τελευταίο δίστιχο Δεν τονε θέλω τον Πασά, ούτε και το Βεζύρη, μον' θε βάι μον' θέλω εκείνον π' αγαπώ, να με φιλά στα χείλη».
© 2019 ΑΡΧΕΙΟ ΚΟΥΝΑΔΗ