Προέρχεται από την τρίπρακτη όπερα "Το δαχτυλίδι της μάνας" σε μουσική του Μανώλη Καλομοίρη. Αναφέρει σχετικά η Μαρία Δημάκη-Ζώρα στην ανακοίνωση της με τίτλο "Η εθνική (δημοτική) παράδοση στο θέατρο και τη μουσική: Το δαχτυλίδι της μάνας των Γιάννη Καμπύση-Μανώλη Καλομοίρη" (στο Λαϊκός πολιτισμός και έντεχνος λόγος: ποίηση, πεζογραφία, θέατρο: πρακτικά διεθνούς επιστημονικού συνεδρίου Αθήνα, 8-12 Δεκεμβρίου 2010 / επιμέλεια ύλης, επιστημονική επιμέλεια Γιώργος Βοζίκας, Ακαδημία Αθηνών, Αθήνα 2013) : "Ο ίδιος ο συνθέτης διασκεύασε το [ομώνυμο] δράμα του [Γιάννη] Καμπύση [δημοσιεύθηκε το 1898 από το Τυπογραφείο Μάισνερ-Καργαδούρη] σε λιμπρέτο, σε στίχους Άγνη Ορφικού (Γ. Στεφόπουλου). Η σύνθεση του έργου έγινε στο διάστημα από το 1915 έως το 1917 και η πρώτη παράστασή του στις 8 Δεκεμβρίου 1917, στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας, από τον «Νέο Μουσικό Θίασο Έλλης Αφεντάκη», με μουσική διεύθυνση του ίδιου του συνθέτη, σκηνοθεσία Σπ. Τριχά και στον ρόλο της μάνας την Ελένη Βλαχοπούλου". Αναφορικά με το δράμα του Γιάννη Καμπύση επισημαίνει: "Ο μύθος του έργου αξιοποιεί αυτοβιογραφικά στοιχεία του ίδιου του Καμπύση αλλά, κυρίως, βιογραφικά στοιχεία του ποιητή Κώστα Κρυστάλλη και τα συνδυάζει, λαμβάνοντας ως βάση τους κανόνες της συμβολιστικής αισθητικής, με στοιχεία από τον λαϊκό πολιτισμό και, ιδίως, από το παραμύθι. Έτσι πλάθει ένα έργο που κινείται σε δύο επίπεδα, ένα ρεαλιστικό και ένα ονειρικό, δημιουργώντας υποβλητική ατμόσφαιρα".