Προέρχεται από την ομότιλη μουσική ηθογραφία του Νίκου Κοπακάκη, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στις 22.6.1927 στο θέατρο "Κωστάκη" από τον θίασο Βεργόπουλου.
Σύμφωνα με τον Catalogue of Copyright Entries New Series Vol 24 Part 3, Musical Compositions, σελ. 996, οι στίχοι και η διασκευή της μουσικής του τραγουδιού ανήκουν στον Τέτο Δημητριάδη.
Γράφει ο συντάκτης Παπ. [Παπαγιαννόπουλος] στην εφ. "Εσπερινή" ("Η χθεσινή της 'Πλακιώτισσας'", αρ. φ. 8806, 23.6.1927, σελ. 7) για το έργο και το τραγούδι: «Η "Πλακιώτισσα" είναι εν έργον, το οποίον ο θεατής βλέπει πολύ ευχάριστα, με τύπους πραγματικούς, παρμένους από την ζωήν και με μουσικήν γλυκυτάτην. Η επιτυχία της χθες το βράδυ υπήρξε θραμβευτική, του συγγραφέως κληθέντος επί σκηνής και χειροκροτηθέντος ζωηρότατα, ήρεσε δε εξαιρετικώς το ωραίον τραγουδάκι η "Πλακιώτισσα", επαναληφθέν εκτάκτως τη επιμόνω απαιτήσει των θεατών».
Σχετικά με τους εκτελεστές της ηχογράφησης, την Αθηναϊκή οπερέτα και τη Λίνα Δώρου, αναφέρει η Κατερίνα Δ. Διακουμοπούλου (2011: 45): «Ο βαρύτονος [Παναγής] Σβορώνος, αµέσως μετά τη λήξη των περιπετειών του, ίδρυσε τον θίασο "Αθηναϊκή οπερέτα", με σοπράνο και αυτός τη Λίνα Δώρου, τενόρο το Βασίλη Σαμουράκη, σιγόντο τον Μ. Χρίστου, μεσόφωνο την Βασιλική Δρόσου και μαέστρο το Διομήδη Αυλωνίτη. Μαζί τους συνέπραξαν και ελληνοαμερικανοί ηθοποιοί όπου διέμεναν πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη. Την διετία που ακολουθεί, 1928- 1930, ο οπερετικός θίασος του Σβορώνου, χάρη στη Λίνα Δώρου, σημειώνει µεγάλη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία καθιστώντας τον δικαίως ως το σπουδαιότερο θίασο του ελληνοαμερικανικού θιάσου».