Όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Κουνάδης (2010, 1: 41): «Πρόκειται για ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα μιας κατηγορίας τραγουδιών που γεφύρωσαν το δημοτικό με το ρεμπέτικο. Στις περιπτώσεις αυτές συνυπάρχουν στίχοι από το παλιό δημοτικό τραγούδι και προστίθενται καινούργιοι, οι οποίοι θεματολογικά παραπέμπουν στα νέα προβλήματα των ανθρώπων στις πόλεις, (μετανάστευση, ξενιτιά, ψυχοτρόπες ουσίες).
Η Μαρίκα Παπαγκίκα είχε ηχογραφήσει πάλι το τραγούδι αυτό (δίσκος Victor V-68611) με δύο επιπλέον δίστιχα στην αρχή:

Τα μάτια σου τ’ αράπικα τα είδα και τρελάθηκα
στα κατσαρά σου τα μαλλιά λαλούν αηδόνια και πουλιά

Της τριανταφυλλιάς τα φύλλα θα τα κάνω φορεσιά
θα τα βάλω να περάσω, άιντε, να σου κάψω την καρδιά

Όπως φαίνεται και από τις δύο εκδοχές της Παπαγκίκα, από το παλιό δημοτικό χρησιμοποιείται το πρώτο δίστιχο και εν συνεχεία το τραγούδι εμπλουτίζεται με γνωστά δίστιχα της πρώιμης περιόδου του ρεμπέτικου που "περιφέρονται" και εμφανίζονται σε αρκετά τραγούδια. Η κατάληξη βέβαια μας μεταφέρει στα καταγώγια του Πειραιά και της Δραπετσώνας, όπου σύμφωνα με μαρτυρίες, η Μπουρδούσαινα είχε πορνείο στα Βούρλα.
Το τραγούδι αυτό είχε ηχογραφήσει λίγο νωρίτερα και η Κυρία Κούλα (δίσκος Panhellenion Record 8043).
Το δεύτερο δίστιχο καταγράφεται από τον A. Passow στο βιβλίο του "Δημοτικά τραγούδια" (Αθήνα 1860, σελ. 499). Στα "Δημώδη τραγούδια του Μπαρμπαγιάννη του κανατά", που κυκλοφόρησαν σε φυλλάδιο που χρηματοδότησε ο ίδιος, το 1873, αναφέρεται και το δίστιχο:

Όπου ’δης δυο κυπαρίσσια εις τον κήπο και δυο ετιαίς
Εκεί μέσα είμαι χοσμένος κι έλα αγάπη μου να κλαις

Το ίδιο περίπου δίστιχο (αντί "έλα αγάπη μου", γράφει "έλα ποθητή"), εμφανίζεται, στον τρίτο τόμο του περιοδικού "Κυψέλη" (Ζάκυνθος 1884-1887}, ως ποίημα του ζακυνθινού ποιητή Διονυσίου Γρυπάρη».