Χαμένα όνειρα

Η εν λόγω τετρασέλιδη παρτιτούρα περιλαμβάνει το τραγούδι «Χαμένα όνειρα» σε μουσική της Μαρίας Γ. Μακρή και στίχους - εναρμόνιση του Γιώργου Μακρή.

Το έχρωμο εξώφυλλο κοσμεί γραφιστική σύνθεση του Δομήνικου Βαρδακώστα στην οποία απεικονίζεται γυναικεία μορφή. Αναγράφονται ο τίτλος, οι δημιουργοί, ο εκδότης, συνοδευόμενος από τον λογότυπό του. Στη δεύτερη σελίδα αναγράφεται ο χαρακτηρισμός «Tango», «Εξεδόθη εις δίσκους Columbia» και φέρει σφραγίδα του συλλέκτη «Συλλογή Φώτη Σαρρή». Στο ασπρόμαυρο οπισθόφυλλο περιλαμβάνεται κατάλογος με τους τίτλους τραγουδιών των Μουσικών Εκδόσεων Columbia.

Το μουσικό κείμενο (σελ. 2-3) αποτελείται από σύστημα τριών πενταγράμμων (δύο για πιάνο και ένα για φωνή) και συνοδεύεται από τους στίχους.

Tags: Δεκαετία του 1930, Ελαφρό τραγούδι, Ταγκό

Τύπος:

Έντυπη Παρτιτούρα

Δημιουργός (Συνθέτης):

Μακρή Μαρία Γ.

Στιχουργός:

Μακρής Γιώργος

Σκιτσογράφος/Ζωγράφος:

Βαρδακώστας Δομένικος

Χρονολογία έκδοσης:

1934

Τόπος έκδοσης:

Αθήνα

Γλώσσα/ες:

Ελληνικά

Πρώτες λέξεις:

Κάποια βραδιά μυρωμένη

Εκδότης:

Columbia

Κωδικός έκδοσης:

Α. 53 Λ.

Πρωτότυπα δικαιώματα:

Αδερφοί Λαμπρόπουλοι

Φυσική περιγραφή:

Χαρτί, 35,1 x 25 εκ., 4 σελίδες, μέτρια κατάσταση, με σκισίματα επιδιορθωμένα με αυτοκόλλητη διαφανή ταινία

Προέλευση:

Συλλογή Φώτη Σαρρή

Αναγνωριστικό:

202409021311

Άδεια χρήσης:

Παραπομπή:

Αρχείο Κουνάδη, "Χαμένα όνειρα", 2019, https://vmrebetiko.gr/item?id=11431

Στίχοι:

Κάποια βραδιά μυρωμένη
Στην αγκαλιά του γυρμένη
Πλάθαν όνειρα κι οι δυο τους μαγικά
Πως τη ψεύτρα αυτή ζωή
Θα την ζουν με μια πνοή

Ήταν όμως γραμμένο
Απ' το σκληρό πεπρωμένο
Τα όνειρά τους να σβησθούνε ξαφνικά
Και σκληρά να χωρισθούν,
μ' όρκο να μη ξεχασθούν!

Χαμένα όνειρα, μαγεμένα
θαμμένα μέσ' τη λησμονιά
Που ξάφνου σβήσαν και μας αφήσαν
Για πάντα θλίψη στην καρδιά κάποια βραδιά

Γερνάμε αλλά δεν τα ξεχνάμε
Περνάμε τη ζωή μ' αυτά
Τα όνειρά μας και η καρδιά μας
Πάντα δυο μάτια λατρευτά θ' αναζητά!

Δύο καρδιές π' αγαπούνε
Αχ! Πώς πονούν λαχταρούνε
Πότε θά 'ρθει εκείνη η γλυκιά στιγμή
Που για πάντα θα ενωθούν
Κι οι ελπίδες τους ανθούν

Κι έτσι σκληρά όταν σβήνουν
Στα φυλλοκάρδια θα μείνουν
Της αγάπης των της πρώτης οι καημοί
Που ποτέ δε θα σβησθούν
Κι ούτε πια θα ξεχασθούν!