Ο Αριστομένης Καλυβιώτης, στο βιβλίο του Τα τραγούδια της Σμύρνης 2 (2023: 277-283), καταγράφει δεκαπέντε ηχογραφήσεις του σκοπού στην ελληνικού ενδιαφέροντος δισκογραφία. Οι έντεκα εξ αυτών εντοπίζονται στη δισκογραφία των 78 στροφών. Η πρώτη ηχογράφηση φαίνεται πως πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 1907 από Χορό και την Ορχήστρα Π. Ζορμπάνη (Zonophone 10707b – X-14615 και Concert Record Gramophone 4-14632). Εκτός από την Αθήνα, ηχογραφήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει, δε, η εμφάνιση του σκοπού σε πολλαπλά επιτελεστικά περιβάλλοντα, τα οποία καθορίζουν την εκτελεστική και, εντέλει, συνολικά την αισθητική του ταυτότητα. Ενδεικτικά:
– «Λουλούκα», Εστουδιαντίνα Σμυρναϊκή, Κωνσταντινούπολη, 1908 (Odeon CX-1883 – 58580).
– «Λουλούκα», Εστουδιαντίνα Χριστοδουλίδη, Κωνσταντινούπολη, 11 Ιουλίου 1910 (Favorite 4013-t – 1-59050 και Columbia USA E6129).
– «Η Λουλούκα», Μιχαήλ Α. Μάγκος, Νέα Υόρκη, 10 Ιανουαρίου 1918 (Victor B-21185-3 – 72099-B), ως σύνθεση του Ν. Κόκκινου.
– «Λουλούκα», Ιωάννου Κυριακάτη Τρίο, Νέα Υόρκη, 18 Iανουαρίου 1922 (Victor 26042-2 – 73280-A).
– «Λουλούκα μου», Μεγάλη Χορωδία και Μαντολινάτα, Αθήνα, 1929 (Columbia UK 20646 – 18089), ως σύνθεση του Πλατσέου (παρούσα ηχογράφηση).
– «Λουλούκα», Γ. Φίλλης – Β. Κολάτος & Σία [Κωνσταντίνος Φίλλης (κλαρίνο)], Σικάγο, Νοέμβριος 1934 (Columbia USA W 206628 – 56349-F).
Κυκλοφόρησε σε παρτιτούρα από τον εκδοτικό οίκο Γεωργίου Φέξη στην Αθήνα ως μεταγραφή του Νικολάου Κόκκινου και από τον εκδοτικό οίκο Ράλλη στη Σμύρνη ως σύνθεση του Γ. Πλατσέα.
Το τραγούδι σε διασκευή-παρωδία με άλλους στίχους συμπεριλήφθηκε στην επιθεώρηση "Κινηματογράφος 1908", σε κείμενο του Πολύβιου Δημητρακόπουλου και μουσική του Νικόλαου Κόκκινου. Στην επιθεώρηση, που πρωτοπαρουσιάστηκε στις 24 Ιουνίου 1908 στο θέατρο "Συντάγματος" από τον θίασο Ροζαλίας Νίκα, το τραγούδι ερμηνεύει ηρωίδα που επίσης ονομάζεται Λουλούκα. Αναφέρουν σχετικά οι Θόδωρος Χατζηπανταζής - Λίλα Μαράκα (1977: 221):
«Το όνομα της Λουλούκας ο Δημητρακόπουλος το δανείστηκε από το δημοφιλέστατο ερωτικό τραγούδι της εποχής, του οποίου σάτιρα αποτελεί η επόμενη σκηνή. Στην εφημ. "Ακρόπολις", 15 Ιούνη 1908, διαβάζουμε: "Τώρα είναι στις δόξες της η Λουλούκα. Το Ζάππειον αντηχεί από πρίμα, σεκόντα, τέρτσα, υμνολογούντα την Λουλούκα. Κιθάρες και μαντολίνα αφανίζουν τις χορδές των για να μαλακώσουν ολίγο την καρδίαν της Λουλούκας. Ακόμη κι ένα οργανέτο, κατασπαραγμένο από τα χέρια του ιδιοκτήτου, από την πολυκαιρία, από τα ζωύφια που εφώλιασαν εκεί μέσα, αποπειράται ν' αποδώση τους ήχους της Λουλούκας».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον (Καλυβιώτης: 2023, 279) παρουσιάζει η ηχογράφηση "Luluka (Grtsco Koro)" που πραγματοποίησε η Kosta Orchestra για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρείας Makedonia (116KA – 605B). Σύμφωνα με τον ιστότοπο chereshnitsa.org επικεφαλής της ορχήστρας, η οποία δραστηριοποιήθηκε τη δεκαετία του 1940 και έως τις αρχές τις δεκαετίας του 1950 στο Gary της Indiana, ήταν ο κλαρινίστας Kosta Apostoloff. Γεννήθηκε το 1898 στην Τσερέσνιτσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (σήμερα Πολυκέρασο Καστοριάς, Ελλάδα) και πέθανε στο Gary, Indiana το 1956. Εκτός από τη "Luluka" έχουν διασωθεί άλλες δεκαεφτά ηχογραφήσεις της Kosta Orchestra, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στο Σικάγο το 1946 ή 1947.
Ο Αριστομένης Καλυβιώτης, στο βιβλίο του Τα τραγούδια της Σμύρνης 2 (2023: 277-283), καταγράφει δεκαπέντε ηχογραφήσεις του σκοπού στην ελληνικού ενδιαφέροντος δισκογραφία. Οι έντεκα εξ αυτών εντοπίζονται στη δισκογραφία των 78 στροφών. Η πρώτη ηχογράφηση φαίνεται πως πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 1907 από Χορό και την Ορχήστρα Π. Ζορμπάνη (Zonophone 10707b – X-14615 και Concert Record Gramophone 4-14632). Εκτός από την Αθήνα, ηχογραφήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει, δε, η εμφάνιση του σκοπού σε πολλαπλά επιτελεστικά περιβάλλοντα, τα οποία καθορίζουν την εκτελεστική και, εντέλει, συνολικά την αισθητική του ταυτότητα. Ενδεικτικά:
– «Λουλούκα», Εστουδιαντίνα Σμυρναϊκή, Κωνσταντινούπολη, 1908 (Odeon CX-1883 – 58580).
– «Λουλούκα», Εστουδιαντίνα Χριστοδουλίδη, Κωνσταντινούπολη, 11 Ιουλίου 1910 (Favorite 4013-t – 1-59050 και Columbia USA E6129).
– «Η Λουλούκα», Μιχαήλ Α. Μάγκος, Νέα Υόρκη, 10 Ιανουαρίου 1918 (Victor B-21185-3 – 72099-B), ως σύνθεση του Ν. Κόκκινου.
– «Λουλούκα», Ιωάννου Κυριακάτη Τρίο, Νέα Υόρκη, 18 Iανουαρίου 1922 (Victor 26042-2 – 73280-A).
– «Λουλούκα μου», Μεγάλη Χορωδία και Μαντολινάτα, Αθήνα, 1929 (Columbia UK 20646 – 18089), ως σύνθεση του Πλατσέου (παρούσα ηχογράφηση).
– «Λουλούκα», Γ. Φίλλης – Β. Κολάτος & Σία [Κωνσταντίνος Φίλλης (κλαρίνο)], Σικάγο, Νοέμβριος 1934 (Columbia USA W 206628 – 56349-F).
Κυκλοφόρησε σε παρτιτούρα από τον εκδοτικό οίκο Γεωργίου Φέξη στην Αθήνα ως μεταγραφή του Νικολάου Κόκκινου και από τον εκδοτικό οίκο Ράλλη στη Σμύρνη ως σύνθεση του Γ. Πλατσέα.
Το τραγούδι σε διασκευή-παρωδία με άλλους στίχους συμπεριλήφθηκε στην επιθεώρηση "Κινηματογράφος 1908", σε κείμενο του Πολύβιου Δημητρακόπουλου και μουσική του Νικόλαου Κόκκινου. Στην επιθεώρηση, που πρωτοπαρουσιάστηκε στις 24 Ιουνίου 1908 στο θέατρο "Συντάγματος" από τον θίασο Ροζαλίας Νίκα, το τραγούδι ερμηνεύει ηρωίδα που επίσης ονομάζεται Λουλούκα. Αναφέρουν σχετικά οι Θόδωρος Χατζηπανταζής - Λίλα Μαράκα (1977: 221):
«Το όνομα της Λουλούκας ο Δημητρακόπουλος το δανείστηκε από το δημοφιλέστατο ερωτικό τραγούδι της εποχής, του οποίου σάτιρα αποτελεί η επόμενη σκηνή. Στην εφημ. "Ακρόπολις", 15 Ιούνη 1908, διαβάζουμε: "Τώρα είναι στις δόξες της η Λουλούκα. Το Ζάππειον αντηχεί από πρίμα, σεκόντα, τέρτσα, υμνολογούντα την Λουλούκα. Κιθάρες και μαντολίνα αφανίζουν τις χορδές των για να μαλακώσουν ολίγο την καρδίαν της Λουλούκας. Ακόμη κι ένα οργανέτο, κατασπαραγμένο από τα χέρια του ιδιοκτήτου, από την πολυκαιρία, από τα ζωύφια που εφώλιασαν εκεί μέσα, αποπειράται ν' αποδώση τους ήχους της Λουλούκας».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον (Καλυβιώτης: 2023, 279) παρουσιάζει η ηχογράφηση "Luluka (Grtsco Koro)" που πραγματοποίησε η Kosta Orchestra για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρείας Makedonia (116KA – 605B). Σύμφωνα με τον ιστότοπο chereshnitsa.org επικεφαλής της ορχήστρας, η οποία δραστηριοποιήθηκε τη δεκαετία του 1940 και έως τις αρχές τις δεκαετίας του 1950 στο Gary της Indiana, ήταν ο κλαρινίστας Kosta Apostoloff. Γεννήθηκε το 1898 στην Τσερέσνιτσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (σήμερα Πολυκέρασο Καστοριάς, Ελλάδα) και πέθανε στο Gary, Indiana το 1956. Εκτός από τη "Luluka" έχουν διασωθεί άλλες δεκαεφτά ηχογραφήσεις της Kosta Orchestra, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στο Σικάγο το 1946 ή 1947.
© 2019 ΑΡΧΕΙΟ ΚΟΥΝΑΔΗ
