Η παρούσα ηχογράφηση περιλαμβάνει έναν σκοπό που ηχογραφήθηκε αρκετές φορές στην ελληνική ιστορική δισκογραφία, είτε στη μορφή τραγουδιού είτε ως ορχηστικό κομμάτι, στο Κάιρο, στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, στην Αθήνα. Ενδεικτικά:
– «Συρτός Σηλυβριανός», Greek Instrumental Quartette, Κάιρο, 2 Φεβρουαρίου 1909 (Gramophone Concert Record 12031b – 18201).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Κυρία Κούλα με τη συνοδεία βιολιού, λαούτου, σαντουριού, Νέα Υόρκη, 1917 (Columbia USA 44924 – E 3610).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Γιώργος Μακρυγιάννης ή Νισύριος (βιολί), Β. Κατσέτος (λαούτο), Γ. Κλωστερίδης (σαντούρι), Νέα Υόρκη, 9 Ιανουαρίου 1918 (Victor B 21343-1 – 72702-A).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Μαρίκα Παπαγκίκα και Αλέξης Ζούμπας; (βιολί), Μάρκος Σιφνιός (τσέλο), Κώστας Παπαγκίκας (τσίμπαλο), Νέα Υόρκη, 1923 (Columbia USA 59862-2 – 56005-F).
– «Το Σηλυβριανό», Άγγελος Κ. Στάμος και Σπύρος Στάμος (τσίμπαλο), Γιώργος Γκρέτσης (βιολί), Σικάγο, 1924-1925 (Greek Record Company 745 – 515-B).
– «Σηλυβριανό», Αντώνης Νταλγκάς (Διαμαντίδης) – Ορχήστρα, Δημήτρης Σέμσης ή Σαλονικιός (βιολί), Αθήνα, 23 Ιανουαρίου 1927 (His Master's Voice BF-779 – AO-204).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Δημήτρης Σέμσης ή Σαλονικιός (βιολί), Δημήτρης Αραπάκης ή Αραπάκι (σαντούρι), Κυριακίδης (ούτι), Άγνωστος (κλαρίνο), Αθήνα, 1927 (Columbia UΚ W 20025 – 8002).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Λαϊκή Ορχήστρα – Γιάννης Κυριακάτης (κλαρίνο), Αθήνα, 1928 (Odeon Go 647-2 – GA 1345).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Δημώδης Ορχήστρα Ογδοντάκη [Γιάννης Δραγάτσης] (βιολί), [Νίκου] Ρέλλια (κλαρίνο), [Κώστα] Τζόβενου (σαντούρι), Αθήνα, 1928 (Polydor 5459-AR – V-50230).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Λαϊκή ορχήστρα και Αντώνης Αμιράλης ή Παπατζής (αρμόνικα), Αθήνα, 1930 (Pathé 70.046 – X. 80058).
– «Σηλυβριανό», Ρόζα Εσκενάζυ – Λαϊκή ορχήστρα με αρμόνικα, Αθήνα, 21 Νοεμβρίου 1934 (His Master's Voice OGA 21-1 – AO 2178), ως διασκευή του Δημήτρη Σέμση.
– «Συρτός Σηλυβριανός», Ορχήστρα, Κώστα Γκαδίνης (κλαρίνο), ΗΠΑ, δεκαετία του 1940 (Balkan 815-Β).
Το 1956 ο Αμερικανός συνθέτης αρμενικής καταγωγής Alan Hovhaness [Alan Vaness Chakmakjian (Ալան Յարութիւն Չաքմաքճեան), Somerville, Μασαχουσέτη, 8 Μαρτίου 1911 – Σιάτλ, 21 Ιουνίου 2000] ολοκληρώνει το έργο του "Seven Greek Folk Dances, Οp. 150". Ο Hovhaness, ο οποίος θεωρούσε τον Έλληνα ζωγράφο Ερμόλαο Ιωνίδη (γνωστότερο ως Hermon di Giovannno) ως πνευματικό του δάσκαλο, ενώ επισκέφτηκε την Ελλάδα την περίοδο 1953 – 1955, διασκευάζει εφτά ελληνικούς χορούς για φυσαρμόνικα και έγχορδα (ή πιάνο): 1. Hassapiko, 2. The Selybrian Syrtos, 3. Sweet Basil Green, 4. Karagouna, 5. Tsaconian dance, 6. Pastoral, 7. Sousta. Ο δεύτερος χορός που φέρει τον τίτλο "The Selybrian Syrtos" αντλεί υλικό από τον σκοπό που εξετάζουμε. Το έργο ηχογραφήθηκε το 1958 στο Βερολίνο από τον John Sebastian, φυσαρμόνικα, και τον Renato Josi, πιάνο (βλ. εδώ), το 2001 στην Αθήνα από τον Χρήστο Ζερμπίνο, στο ακορντεόν, και την Athens String Orchestra υπό τη διεύθυνση του Λευτέρη Καλκάνη (βλ. εδώ), το 2003 στο Τόκυο από τους Ιάπωνες Joe Sakimoto, φυσαρμόνικα, και Haruki Mino, πιάνο (βλ. εδώ) και το 2013 στο Μιλάνο από τον Ιταλό Gianluca Littera, στη φυσαρμόνικα, και την Orchestra Stesichoros υπό τη διεύθυνση του Francesco Di Mauro (βλ. εδώ).
Η παρούσα ηχογράφηση περιλαμβάνει έναν σκοπό που ηχογραφήθηκε αρκετές φορές στην ελληνική ιστορική δισκογραφία, είτε στη μορφή τραγουδιού είτε ως ορχηστικό κομμάτι, στο Κάιρο, στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, στην Αθήνα. Ενδεικτικά:
– «Συρτός Σηλυβριανός», Greek Instrumental Quartette, Κάιρο, 2 Φεβρουαρίου 1909 (Gramophone Concert Record 12031b – 18201).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Κυρία Κούλα με τη συνοδεία βιολιού, λαούτου, σαντουριού, Νέα Υόρκη, 1917 (Columbia USA 44924 – E 3610).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Γιώργος Μακρυγιάννης ή Νισύριος (βιολί), Β. Κατσέτος (λαούτο), Γ. Κλωστερίδης (σαντούρι), Νέα Υόρκη, 9 Ιανουαρίου 1918 (Victor B 21343-1 – 72702-A).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Μαρίκα Παπαγκίκα και Αλέξης Ζούμπας; (βιολί), Μάρκος Σιφνιός (τσέλο), Κώστας Παπαγκίκας (τσίμπαλο), Νέα Υόρκη, 1923 (Columbia USA 59862-2 – 56005-F).
– «Το Σηλυβριανό», Άγγελος Κ. Στάμος και Σπύρος Στάμος (τσίμπαλο), Γιώργος Γκρέτσης (βιολί), Σικάγο, 1924-1925 (Greek Record Company 745 – 515-B).
– «Σηλυβριανό», Αντώνης Νταλγκάς (Διαμαντίδης) – Ορχήστρα, Δημήτρης Σέμσης ή Σαλονικιός (βιολί), Αθήνα, 23 Ιανουαρίου 1927 (His Master's Voice BF-779 – AO-204).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Δημήτρης Σέμσης ή Σαλονικιός (βιολί), Δημήτρης Αραπάκης ή Αραπάκι (σαντούρι), Κυριακίδης (ούτι), Άγνωστος (κλαρίνο), Αθήνα, 1927 (Columbia UΚ W 20025 – 8002).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Λαϊκή Ορχήστρα – Γιάννης Κυριακάτης (κλαρίνο), Αθήνα, 1928 (Odeon Go 647-2 – GA 1345).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Δημώδης Ορχήστρα Ογδοντάκη [Γιάννης Δραγάτσης] (βιολί), [Νίκου] Ρέλλια (κλαρίνο), [Κώστα] Τζόβενου (σαντούρι), Αθήνα, 1928 (Polydor 5459-AR – V-50230).
– «Συρτός Σηλυβριανός», Λαϊκή ορχήστρα και Αντώνης Αμιράλης ή Παπατζής (αρμόνικα), Αθήνα, 1930 (Pathé 70.046 – X. 80058).
– «Σηλυβριανό», Ρόζα Εσκενάζυ – Λαϊκή ορχήστρα με αρμόνικα, Αθήνα, 21 Νοεμβρίου 1934 (His Master's Voice OGA 21-1 – AO 2178), ως διασκευή του Δημήτρη Σέμση.
– «Συρτός Σηλυβριανός», Ορχήστρα, Κώστα Γκαδίνης (κλαρίνο), ΗΠΑ, δεκαετία του 1940 (Balkan 815-Β).
Το 1956 ο Αμερικανός συνθέτης αρμενικής καταγωγής Alan Hovhaness [Alan Vaness Chakmakjian (Ալան Յարութիւն Չաքմաքճեան), Somerville, Μασαχουσέτη, 8 Μαρτίου 1911 – Σιάτλ, 21 Ιουνίου 2000] ολοκληρώνει το έργο του "Seven Greek Folk Dances, Οp. 150". Ο Hovhaness, ο οποίος θεωρούσε τον Έλληνα ζωγράφο Ερμόλαο Ιωνίδη (γνωστότερο ως Hermon di Giovannno) ως πνευματικό του δάσκαλο, ενώ επισκέφτηκε την Ελλάδα την περίοδο 1953 – 1955, διασκευάζει εφτά ελληνικούς χορούς για φυσαρμόνικα και έγχορδα (ή πιάνο): 1. Hassapiko, 2. The Selybrian Syrtos, 3. Sweet Basil Green, 4. Karagouna, 5. Tsaconian dance, 6. Pastoral, 7. Sousta. Ο δεύτερος χορός που φέρει τον τίτλο "The Selybrian Syrtos" αντλεί υλικό από τον σκοπό που εξετάζουμε. Το έργο ηχογραφήθηκε το 1958 στο Βερολίνο από τον John Sebastian, φυσαρμόνικα, και τον Renato Josi, πιάνο (βλ. εδώ), το 2001 στην Αθήνα από τον Χρήστο Ζερμπίνο, στο ακορντεόν, και την Athens String Orchestra υπό τη διεύθυνση του Λευτέρη Καλκάνη (βλ. εδώ), το 2003 στο Τόκυο από τους Ιάπωνες Joe Sakimoto, φυσαρμόνικα, και Haruki Mino, πιάνο (βλ. εδώ) και το 2013 στο Μιλάνο από τον Ιταλό Gianluca Littera, στη φυσαρμόνικα, και την Orchestra Stesichoros υπό τη διεύθυνση του Francesco Di Mauro (βλ. εδώ).
© 2019 ΑΡΧΕΙΟ ΚΟΥΝΑΔΗ
