Σύμφωνα με την παρτιτούρα, προέρχεται από την οπερέτα του Νίκου Χατζηαποστόλου "Η πρώτη αγάπη", που πρωτοπαρουσιάστηκε στις 17.5.1929 στο θέατρο "Παπαϊωάννου" από τον θίασο της Ολυμπίας Καντιώτη-Ριτσιάρδη.
Σύμφωνα με την εφ. "Η Ελληνική" (αρ. φ. 1543, 19.5.1929, σελ. 2): «Το λιμπρέττο της νέας οπερέττας είνε δανεισμένο από το γνωστότατο θεατρικό έργο "Αντίο νεότης"». Πρόκειται για την ιταλική κωμωδία των Sandro Camasio και Nino Oxilia "Addio giovinezza" (1911).
Στην οπερέτα αναφέρεται ο συνθέτης της Νίκος Χατζηαποστόλου απαντώντας στην "πρωτότυπον έρευναν" που διεξήγαγε ο Αιμίλιος Σαββίδης στους γνωστότερους συνθέτες και συγγραφείς "των ωραιοτέρων τραγουδιών της τελευταίας δεκαετίας" με θέμα "Πώς γράφτηκαν τα ωραιότερα αθηναϊκά τραγούδια για την εβδομαδιαία εφημερίδα "Τα παρασκήνια" (Έτος Α', αρ. φ. 18, Σάββατο 10.9.1938, σελ. 8):
«Εγώ δε θα σας πω απλώς για ένα τραγούδι μου. Θα σας μιλήσω για μια ολόκληρη οπερέττα, της οποίας το λιμπρέττο και τη μουσική τα ενεπνεύσθην όχι δι’ εμπορικούς λόγους, όπως μας συμβαίνει πολλές φορές, αλλά κι από κάποιον εσώτερο πόνο που μ' έδερνε τον καιρό εκείνο. Και όπως θα είδατε, μέσα σε κείνην την οπερέττα μου υπάρχουν πολλά μοτίβα, στα οποία εξωτερικεύεται ο πόνος μου. "Η πρώτη αγάπη δεν λησμονιέται, δεν ξεριζώνεται απ' την καρδιά", σας έλεγα τότε. Και τα λόγια αυτά τα ζωγράφιζα με τα πιο ζωηρά μουσικά χρώματα. Νομίζω πως σ’ αυτό το τραγούδι μου έβαλα μια απ’ τις πιο αληθινές μουσικές της καρδιάς. Εξ άλλου και ο κόσμος όλος που το τραγούδησε, όπως θα το θυμάστε, συμμερίστηκε κι αυτός τον πόνο μου. Η πρώτη αγάπη ήταν μια από τις οπερέττες του πόνου και της χαράς, για την οποία μου έχει μείνει μια αξέχαστη γλυκειά ανάμνησις.
Βέβαια οι οπερέττες μου όλες καθώς και τα τραγούδια μου όλα έχουν μέσα κάτι απ’ τον ίδιο τον εαυτό μου. Κάτι απ’ τον Νίκο τον Χατζηαποστόλου. Έχουν όλες κι όλα κάτι απ’ τη ζωή μου. Μα δεν ξέρω, η οπερέττα μου εκείνη, η "Πρώτη αγάπη" υπηγορεύθηκε ίσως ακούσιά μου, ίσως άθελά μου από κάτι πιο βαθύ, πιο ανώτερο, που το καταλαβαίνετε όλοι: Από την πρώτη και τελευταία μου αγάπη. Τι άλλο ειλικρινέστερο θέλετε να σας πω; Αν με αναγκάσατε και σας εμίλησα ειλικρινά και σας άνοιξα την καρδιά μου, φταίτε σεις γι' αυτό».
Σύμφωνα με την παρτιτούρα, προέρχεται από την οπερέτα του Νίκου Χατζηαποστόλου "Η πρώτη αγάπη", που πρωτοπαρουσιάστηκε στις 17.5.1929 στο θέατρο "Παπαϊωάννου" από τον θίασο της Ολυμπίας Καντιώτη-Ριτσιάρδη.
Σύμφωνα με την εφ. "Η Ελληνική" (αρ. φ. 1543, 19.5.1929, σελ. 2): «Το λιμπρέττο της νέας οπερέττας είνε δανεισμένο από το γνωστότατο θεατρικό έργο "Αντίο νεότης"». Πρόκειται για την ιταλική κωμωδία των Sandro Camasio και Nino Oxilia "Addio giovinezza" (1911).
Στην οπερέτα αναφέρεται ο συνθέτης της Νίκος Χατζηαποστόλου απαντώντας στην "πρωτότυπον έρευναν" που διεξήγαγε ο Αιμίλιος Σαββίδης στους γνωστότερους συνθέτες και συγγραφείς "των ωραιοτέρων τραγουδιών της τελευταίας δεκαετίας" με θέμα "Πώς γράφτηκαν τα ωραιότερα αθηναϊκά τραγούδια για την εβδομαδιαία εφημερίδα "Τα παρασκήνια" (Έτος Α', αρ. φ. 18, Σάββατο 10.9.1938, σελ. 8):
«Εγώ δε θα σας πω απλώς για ένα τραγούδι μου. Θα σας μιλήσω για μια ολόκληρη οπερέττα, της οποίας το λιμπρέττο και τη μουσική τα ενεπνεύσθην όχι δι’ εμπορικούς λόγους, όπως μας συμβαίνει πολλές φορές, αλλά κι από κάποιον εσώτερο πόνο που μ' έδερνε τον καιρό εκείνο. Και όπως θα είδατε, μέσα σε κείνην την οπερέττα μου υπάρχουν πολλά μοτίβα, στα οποία εξωτερικεύεται ο πόνος μου. "Η πρώτη αγάπη δεν λησμονιέται, δεν ξεριζώνεται απ' την καρδιά", σας έλεγα τότε. Και τα λόγια αυτά τα ζωγράφιζα με τα πιο ζωηρά μουσικά χρώματα. Νομίζω πως σ’ αυτό το τραγούδι μου έβαλα μια απ’ τις πιο αληθινές μουσικές της καρδιάς. Εξ άλλου και ο κόσμος όλος που το τραγούδησε, όπως θα το θυμάστε, συμμερίστηκε κι αυτός τον πόνο μου. Η πρώτη αγάπη ήταν μια από τις οπερέττες του πόνου και της χαράς, για την οποία μου έχει μείνει μια αξέχαστη γλυκειά ανάμνησις.
Βέβαια οι οπερέττες μου όλες καθώς και τα τραγούδια μου όλα έχουν μέσα κάτι απ’ τον ίδιο τον εαυτό μου. Κάτι απ’ τον Νίκο τον Χατζηαποστόλου. Έχουν όλες κι όλα κάτι απ’ τη ζωή μου. Μα δεν ξέρω, η οπερέττα μου εκείνη, η "Πρώτη αγάπη" υπηγορεύθηκε ίσως ακούσιά μου, ίσως άθελά μου από κάτι πιο βαθύ, πιο ανώτερο, που το καταλαβαίνετε όλοι: Από την πρώτη και τελευταία μου αγάπη. Τι άλλο ειλικρινέστερο θέλετε να σας πω; Αν με αναγκάσατε και σας εμίλησα ειλικρινά και σας άνοιξα την καρδιά μου, φταίτε σεις γι' αυτό».
© 2019 ΑΡΧΕΙΟ ΚΟΥΝΑΔΗ
