Γράφει ο Νικόλαος Γ. Πολίτης για το τραγούδι (Ν. Γ. Πολίτης, "Κλέφτικα τραγούδια", Ιστορική έρευνα, Αθήνα, σελ. 23-24): «Του Κίτσου το τραγούδι είναι κοινότατον πολλαχού της Ελλάδος και αγαπητόν, αλλά τίποτε σχεδόν δεν ηξεύρομεν περί του κλέφτου αυτού ή περί των χρόνων, καθ' ους έζησεν. Εκ μιας παραλλαγής φαίνεται ότι ήτο κλέφτης του Βάλτου και του Ξηρομέρου της Ακαρνανίας, εξ άλλου δε άσματος μανθάνομεν ότι το τέλος αυτού ήτο διάφορον, ότι δεν εκρεμάσθη υπό των Τούρκων, αλλ' επιστρέφων εκ μάχης, εις την οποίαν εφονεύθησαν ο αδελφός του και πέντε παλληκάρια του, ετραυματίσθη θανασίμως κατά την εις Άγραφα οδόν υπό ενεδρευόντων εχθρών. Νεώτεραι διασκευαί του άσματος προσηρμόσθησαν εις ληστάς ή φυλακισμένους».
Αναφέρει ο Αριστομένης Καλυβιώτης (2020: 146) για τον τραγουδιστή της ηχογράφησης Γιάγκο Ψωμαθιανό: "Το πραγματικό του ήταν Γιάννης Καλαϊτζόγλου, και προφανώς καταγόταν από τη συνοικία Ψαμαθιά της Κωνσταντινούπολης. Τη δεκαετία του 1920 διατηρούσε κατάστημα πώλησης ειδών γραμμοφώνου κοντά στον Τεκέ του Πέραν στην Κωνσταντινούπολη".
Η ηχογράφηση κυκλοφόρησε και με την ετικέτα της Zonophone (αριθμός δίσκου: X 102814).
Την ευθύνη της ηχογράφησης είχε ο ηχολήπτης Max Hampe (για περισσότερα βλ. http://www.recordingpioneers.com).