Προέρχεται από την οπερέτα των Αλέκου Σακελλάριου - Δημήτρη Ευαγγελίδη - Eduardo Bianco "Αρζεντίνα", η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε από τον θίασο Ν. Μηλιάδη - Πέτρου Κυριακού το 1937.
Όπως αναφέρει η Αγγελική Κουφού στη διδακτορική της διατριβή "Η κουλτούρα του ταγκό στην Ελλάδα του μεσοπολέμου (1922-1940): μια μουσικολογική και ανθρωπολογική προσέγγιση" (2011, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Μουσικών Σπουδών, 235-236): "Οι ανάγκες της οπερέτας "Αρζεντίνα" απαιτούσαν και την προσθήκη κάποιων μελωδιών σε ελληνικό ύφος. Ο [Αλέκος] Σακελλάριος ανέλαβε να γράψει τους στίχους του τραγουδιού, ενώ ο Bianco, όπως αφηγείται ο πρώτος, χρησιμοποιώντας ως ακουστικά παραδείγματα τα τραγούδια "Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά" και "Βαγγελίτσα την ελίτσα σου", κατάφερε να συνθέσει την "Παληά γειτονιά" στο ρυθμό των 7/8 [...] Η "Αρζεντίνα" ανέβηκε στο "Κεντρικόν", ένα από τα μεγαλύτερα τότε θέατρα της Αθήνας, και χαρακτηρίστηκε το δημοφιλέστερο οπερετικό έργο της περιόδου 1937-1938 [...] Το πρόγραμμα της οπερέτας περιλάμβανε περίπου είκοσι πέντε πρωτότυπα τραγούδια, τα οποία ενορχηστρώθηκαν σε συνεργασία του Bianco με τον Έλληνα μαέστρο [Γιώργο] Βιτάλη. Ο ενθουσιασμός του Bianco και η διαίσθησή του για την επιτυχία της "Αρτζεντίνα" συνετέλεσαν στη γέννηση της ιδέας για τη σύμπραξη της ελληνικής ορχήστρας με την αργεντίνικη. [...]
Για το τραγούδι "Παλιά γειτονιά" αναφέρει (ό.π. σελ. 237-238): "Ο Σακελλάριος πετυχαίνει μέσα από τους στίχους του τραγουδιού να προβάλει ορισμένα ηθογραφικά στοιχεία της εποχής. Όπως αναφέρει ο Σειραγάκης, η εκμετάλλευση αυτών των στοιχείων ήταν ισόποση με την αντίστοιχη εκμετάλλευση των χορών, των ρυθμών και των τραγουδιών που αποτελούσαν μόδα της εποχής. Από τη μια πλευρά υπήρχε η αστική τάξη που εξέφραζε την απαρέσκειά της για τον ηθογραφικό χαρακτήρα της οπερέτας, ενώ από την άλλη τα λαϊκά στρώματα, μέσω της παρουσίασης ηθογραφικών στοιχείων, επιθυμούσαν να κατευνάσουν τον πόνο τους για την έκβαση των γεγονότων στη Μικρά Ασία. Στη μέση ακριβώς βρισκόντουσαν οι θιασάρχες και οι λιμπρετίστες οι οποίοι, αναζητώντας μια μέση λύση, ενσωμάτωναν στα έργα της εποχής σκηνές από το αστικό στο αγροτικό περιβάλλον και τανάπαλιν".
Επανέκδοση από τον δίσκο Columbia (Ελλάδος) DG-6338.
Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται "Ταγκό-Καντάδα".