Όπως αναφέρει ο Νίκος Διονυσόπουλος (2009: 155): "Η Σαμιώτισσα είναι ένα από τα πλέον διαδεδομένα τραγούδια σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο και, φυσικά, ανάμεσα στις ελληνικές κοινότητες της διασποράς. Έχει δισκογραφηθεί δεκάδες φορές, με διαφορετικές μουσικές και στιχουργικές παραλλαγές ποικίλου ύφους. Τραγούδι πολύ γνωστό από τις αρχές του 20ού αι. τουλάχιστον, το οποίο, με τη συγκυρία της ενσωμάτωσης της Σάμου στο ελληνικό κράτος, πριμοδοτείται και εντάσσεται πανηγυρικά στο βασικό ρεπερτόριο στις σχολικές γιορτές, στις στρατιωτικές μπάντες και στις παντός είδους εκδηλώσεις και παραστάσεις εθνικού και μη περιεχομένου. Καθώς είναι μια εύκολη μελωδία, βασισμένη πάνω στον πανελλήνιο ρυθμό των 7/8, βρίσκει πάντα μια θέση στις διάφορες εκδηλώσεις [...] για να χορέψουν όλοι. Ο δημιουργός της Σαμιώτισσας παραμένει άγνωστος, παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς διάφοροι έχουν υπογράψει στις παρτιτούρες ως συνθέτες και στιχουργοί, διεκδικώντας την πατρότητά της, με τα αντίστοιχα οφέλη που αυτό συνεπάγεται". Σύμφωνα με τον Δημ. Σ. Σούτζο ("Εμβατήρια και παρωδίες, Η μικρή ιστορία των αγώνων του νεώτερου ελληνισμού μέσα απ' το πολεμικό τραγούδι", Αθήνα 1959, σελ. 67) πάνω στο σκοπό της Σαμιώτισσας τραγουδούσε η αθηναϊκή νεολαία την περίοδο της Κατοχής τους παρακάτω στίχους : "Ελλάδα μας Ελλάδα μας ως πότε σκλάβα θάσαι Τον Μαύρο ύπνο της σκλαβιάς Ελλάδα μας ως πότε θα κυμάσαι Ελλάδα μας τα νειάτα σου αρματωθήκαν πάλι Για να σ' ελευτερώσουνε Ελλάδα μας και να σε δουν Μεγάλη. Κι αν βρέθηκαν στο δρόμο σου προδότες πουλημένοι Για σένα ο Ζέρβας ξαγρυπνεί Ελλάδα μας, Ελλάδα δοξασμένη. Θέλαν για νέα σύνορα τα προπολεμικά μας Κι ας χάθηκαν τόσα παιδιά για τα ιδανικά μας. Μα οι γνήσιοι οι Έλληνες ποτέ τους δεν θ' αφήσουν Βουλγάρους και κομμουνιστάς για να σε κυβερνήσουν".