Για τον Εμμανουήλ Μακρυγιάννη και "Το αηδόνι" αναφέρει ο Νίκος Διονυσόπουλος (βλ. ένθετο μουσικής έκδοσης με CD «Γιώργος Μακρυγιάννης ή "Νισύριος"», επιμ. Νίκος Διονυσόπουλος, Μορφωτικός πολιτιστικός εξωραϊστικός σύλλογος Νισύρου, Αθήνα 2011): «Ο Νισύριος [Γιώργος Μακρυγιάννης] φεύγοντας από την Αμερική αφήνει στο πόδι του τον γιο του Μανώλη, ανερχόμενο βιολιστή, με αξιοσημείωτη παρουσία στα μουσικά πράγματα της Νέας Υόρκης και ιδιαίτερα ανάμεσα στους δωδεκανησιακούς κύκλους. Τον συναντάμε για πρώτη φορά δημόσια, νεαρό ήδη (19 χρονών), να παίζει στις 10-3-1919 σε χοροεσπερίδα του νισύρικου συλλόγου "Γνωμαγόρας", την περίοδο δηλαδή που μεσουρανεί ο πατέρας του και βρίσκεται ακόμα στη Νέα Υόρκη. Τα επόμενα χρόνια, σε διάσπαρτες πληροφορίες στον τοπικό τύπο της Αμερικής, μνημονεύεται αρκετές φορές με επαινετικά σχόλια για τις μουσικές του επιδόσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στις 22-10-1927, ως μαέστρος, διευθύνει την Broadway Orchestra σε χοροεσπερίδα των Δωδεκανησίων υπέρ του αγώνα για την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς και την ένωση με την Ελλάδα, ενώ το 1932 σε διαφημιστική καταχώρηση αναφέρεται ως αρχιμουσικός. Τέλος, στις 14-9-1936 συνοδεύει με το βιολί του τον Γιώργο Κατσαρό με την Μαρίκα στο τραγούδι "Το αηδόνι" (δίσκος Columbia 56365F) [...] το μοναδικό γνωστό αλλά και σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο του Εμμ. Μακρυγιάννη, αν και δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της τέχνης του. Πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 22 Ιανουαρίου 1950».