Σύμφωνα με την Ελένη Λιάσκου (βλ. Λιάσκου, Ε, 2019. Ο ρόλος του πιάνου στο ελληνόφωνο αστικό λαϊκό τραγούδι μέσα από την ιστορική δισκογραφία. Πτυχιακή εργασία. Άρτα: Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή μουσικών σπουδών. Τμήμα μουσικών σπουδών, Πίνακας 3.12, σελ. 40) η ορχήστρα της ηχογράφησης περιλαμβάνει κλαρίνο, βιολί, μαντόλα και πιάνο.
Επίσης, επισημαίνει σχετικά με την ελληνόφωνη δισκογραφία της Αμερικής (ό.π. σελ. 40-41):
«[...] παρατηρώντας τους διαφορετικούς τύπους ορχήστρας που προκύπτουν, αντιλαμβανόμαστε την πολλαπλότητα των ήχων και την ρευστότητα της ελληνικής μουσικής, ακολουθώντας τον πολυστυλισμό των μεγάλων αστικών κέντρων της Ευρώπης (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη).
Οι μουσικοί καινοτομούν σε σχέση με το μουσικό περιβάλλον έτσι όπως διαμορφώθηκε στις ΗΠΑ την εποχή εκείνη. Στα μεγάλα αυτά αστικά κέντρα διακρίνουμε την ιδιοποίηση και προσαρμογή παραδόσεων από διάφορες χώρες. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι γίνεται μία "οικειοποίηση" των διαφορετικών ήχων και παρατηρούμε το ρεπερτόριο να αποεδαφικοποιείται και να αποκτά ένα καινούργιο νόημα, να μεταμορφώνεται δηλαδή και να μεταφράζεται πάντα προσαρμοσμένο στις επιλογές των καλλιτεχνών και των επιτελεστών. Γίνεται δηλαδή, μία εκ των έσω ανανοηματοδότηση του ρεπερτορίου».
Για περισσότερα σχετικά με τον "Τζιβαέρι" μανέ βλέπε εδώ.