Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα αρβανίτικα τραγούδια που αποτυπώθηκαν στη δισκογραφία των 78 στροφών. Για το τραγούδι, ο τίτλος του οποίου σημαίνει "Τρία καράβια", γράφει ο Θανάσης Μωραΐτης (βλ. Θανάσης Μωραΐτης, Ανθολογία Αρβανίτικων τραγουδιών της Ελλάδας, Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών-Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο Μέλπως Μερλιέ, Αθήνα 2002): «Τραγούδι από τα χωριά της Αττικής, Βοιωτίας και της Αργολιδοκορινθίας. Ακριβώς με την ίδια μελωδία το έχει ηχογραφήσει ο Γιώργος Παπασιδέρης σε δίσκο 78 στροφών (1932). Οι στίχοι της παρούσας καταγραφής κατατάσσουν το τραγούδι σ' αυτά της συζυγικής αγάπης. Υπάρχει όμως παλαιότερη στιχουργική παραλλαγή που αναφέρεται "στη μεγάλη ιδέα του Γένους". [...] Συνήθως το τραγούδι ξεκινάει με ελεύθερο ηπειρώτικο μοιρολόι, παμπάλαιο αυτοσχεδιασμό στη φυσική κλίμακα του fa με έντονα τα σημάδια τη πεντατονικής προϊστορίας του σκοπού. Η τεχνική των γκλισσάντι είναι χαρακτηριστική, καθώς και η επιδεικτική έμφαση στην έκτη (re)».
Για τους Αρβανίτες και τα τραγούδια τους στον ελλαδικό χώρο σημειώνουν οι Λεωνίδας Εμπειρίκος και Θανάσης Μωραΐτης (ό.π.): «Η σημερινή εικόνα αυτών των ομάδων μαρτυρεί για την πρόοδο της ιστορικής εθνοποιητικής διαδικασίας που χαρακτήρισε τη διάλυση των προεθνικών κρατικών σχηματισμών και που έμελλε να ομογενοποιήσει ως ενιαίες γεωγραφικές περιοχές, κατασκευάζοντας την εθνική φυσιογνωμία του χώρου και εξωθώντας στην εξάλειψη της εθνογλωσσικής πολυμορφίας που χαρακτήριζε το οθωμανικό έδαφος. [...] ...τα στοιχεία της πολιτισμικής ταυτότητας των μη ελληνόφωνων ομάδων αποτέλεσαν το αντικείμενο διαρκούς διαπραγμάτευσης με το κράτος και την εθνική ιδεολογία. Πιο συγκεκριμένα στη μουσική, η συρρίκνωση της γλώσσας απεικονίζεται στη μείωση του αλλόγλωσσου ρεπερτορίου και στην αντικατάστασή του από το γεωγραφικό κοντινό ελληνόγλωσσο ρεπερτόριο [...] Η μελέτη της ελληνικής μουσικής δεν είναι παρά τεχνητά διακριτή από τη μουσική των μη ελληνόφωνων ομάδων, με την οποία βρισκόταν -και βρίσκεται σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και σήμερα- σε σχέση συνεχών αλληλεπιδράσεων. Άλλωστε η γλώσσα δεν αποτελεί, επ' ουδενί λόγω, αδιαπέραστο σύνορο μεταξύ των διαφόρων λαϊκών παραδόσεων μιας συγκεκριμένης περιοχής -όπως την ονειρεύτηκαν οι ρομαντικοί εθνογράφοι του 19ου αιώνα- και συνεπώς δεν μπορεί να συνιστά απόλυτο κριτήριο ταξινόμησης της μουσικής παραγωγής. [...] Η συγκριτική μελέτη της πολιτισμικής παραγωγής των διαφόρων γλωσσικών ομάδων, προστατεύοντας μας από την ιδέα της στεγανότητας των παραδόσεων που μας κληροδότησε ο ρομαντικός ιστορισμός, μας βοηθά να συλλάβουμε στην πολυπλοκότητά του το φαινόμενο της λαϊκής δημιουργίας».
Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται "καλαματιανό αρβανίτικο".