Achim, V. (2004). The Roma in Romanian History. CEU Press.

Aulin, S., & Vejleskov, P. (1991). Χασικλίδικα ρεμπέτικα. Ανθολογία – Ανάλυση – Σχόλια. University of Copenhagen: Museum Tusculanum Press.

Bayly, E., & Kinnear, M. (2001). The Zon-o-phone Record. A Discography of Recordings Produced by the International Zonophone Company and Associated Companies in Europe and the Americas, 1901-1903. Victoria: Kinnear.

Beaton, R. (1980). Modes and Roads: Factors of Change and Continuity in Greek Musical Tradition. The Annual of the British School at Athens, 75, 1-11.

Beaton, R. (1986). The Oral Traditions of Modern Greece: A Survey. Oral Tradition, 1(1), 110-133.

Beissinger, M., Radulescu, S., & Giurchescu, A. (Eds.). (2016). Manele in Romania: Cultural Expression and Social Meaning in Balkan Popular Music. Rowman & Littlefield Publishers.

Beşiroğlu, Ş., & Girgin, G. (2018). Entertainment Spaces, Genres, and Repertoires in Ottoman Musical Life. In A. Gedik (Ed.), Made in Turkey – Studies in Popular Music (pp. 35–52). Routledge, Taylor & Francis.

Bohlman, P. (2004). The Music of European Nationalism – Cultural Identity and Modern History. California: ABC-CLIO.

Bohlman, P. (2008). Jewish Music and Modernity. Oxford University Press.

Bourgault-Ducoudray, L.-A. (1876). Trente Mélodies Populaires de Grèce et d’Orient. Paris: H. Lemoine et Cie Editeurs.

Buchanan, D. (2007). “Oh, Those Turks!” – Music, Politics, and Interculturality in the Balkans and Beyond. In D. Buchanan (Ed.), Balkan Popular Culture and the Ottoman Ecumene – Music, Image, and Regional Political Discourse (pp. 3–56). Maryland: The Scarecrow Press.

Buchanan, D. (Ed.). (2007). Balkan Popular Culture and the Ottoman Ecumene – Music, Image, and Regional Political Discourse. Maryland: The Scarecrow Press.

Bucuvalas, T. (2019). Greek Music in America. Jackson: University Press of Mississippi.

Christoforidis, M. (2009). Asturias – The Music of Spain – Guitar Trek, CD album. ABC Classics.

Christoforidis, M. (2017). Serenading Spanish Students on the Streets of Paris: The International Projection of Estudiantinas in the 1870s. Nineteenth-Century Music Review, 15(1), 23-36.

Conejero, A. (2008). Carmina Urbana Orientalium Graecorum. Poéticas de la identidad en la canción urbana greco-oriental. Madrid: Consejo Superior de Investigaciones Científicas.

Cook, N., Clarke, E., Wilkinson, D. L., & Rink, J. (Eds.). (2009). The Cambridge Companion to Recorded Music.Cambridge University Press.

Cossentino, R. (2016). La canzone napoletana dalle origini ai nostri giorni – Storie e protagonisti. Rogiosi.

Crowdus, M. (2019). Rescuing a Nearly-Lost Liturgical Tradition: Synagogue Music of the Romaniote Jews in Greece. Journal of Synagogue Music, 44(1), 132-148.

Davis, R. (1996). Arab-Andalusian music in Tunisia. Early Music, 24(3), 423-438.

Davis, R. (1997). Traditional Arab Music Ensembles in Tunis: Modernizing Al-Turath in the Shadow of Egypt. Asian Music, 28(2), 73-108.

Dawe, K. (2007). Music and Musicians in Crete: Performance and Ethnography in a Mediterranean Island Society.Scarecrow Press.

Delegos, S. (2021). Modality vs. Chordal Harmony: Hybrid Aspects of Rebetiko During the Interwar Period. Series Musicologica Balcanica, 1(2), pp. 327–354.

Dragoumis, M. (2007). Common Elements in Jewish Sephardic and Greek Folk Songs. In Apo to Byzantio sto Rebetiko – Mousikologikes Periplaniseis (pp. 229-238). Ionian University, Department of Music Studies.

El-Shawan, S. (1984). Traditional Arab Music Ensembles in Egypt since 1967: “The Continuity of Tradition within a Contemporary Framework”? Ethnomusicology, 28(2), 271-288.

El-Shawan, S. (1985). Western Music and Its Practitioners in Egypt (ca. 1825-1985): The Integration of a New Musical Tradition in a Changing Environment. Asian Music, 17(1), 143-153.

Erol, M. (2015). Greek Orthodox Music in Ottoman Istanbul. Bloomington: Indiana University Press.

Ewbank, A., & Papageorgiou, F. (Eds.). (1997). Whose Master’s Voice? London: Greenwood Press.

Fabbri, F. (2016). Mediterranean Triangle: Naples, Smyrna, Athens. In G. Plastino, & J. Sciorra (Eds.), Neapolitan Postcards: The Canzone Napoletana as Transnational Subject (pp. 29-44). Rowman & Littlefield Publishers.

Fabri, F. (2019). An ‘indricate fabric of influences and coincidences in the history of pupular music. In Anastasia Belina, Kaarina Kilpiö & Derek B. Scott (Eds.), Music History and Cosmopolitanism (pp. 77-89). London: Routledge

Fauriel, C. (1824). Chants Populaires de la Grèce Moderne (Vol. 1). Paris: Chez Firmin Didot.

Feldman, W. (2016). Klezmer: Music, History, and Memory. Oxford University Press.

Fuld J. (1985) The book of World-Famous Music, Classical, Popular and Folk. Third Edition. Revised and Enlarged. Dover Publications, Inc. New York.

Gauntlett, S. (1978). Rebetika Carmina Graeciae Recentioris – A Contribution to the Definition of the Term and the Genre Rebetiko Tragoudi through Detailed Analysis of its Verses and of the Evolution of its Performnce. PhD. University of Oxford, Faculty of Medieval and Modern Languages.

Gauntlett, S. (1982 (2001)). Ρεμπέτικο τραγούδι. Συμβολή στην επιστημονική του προσέγγιση. (Κ. Βλησίδης, Μεταφρ.) Αθήνα: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.

Gauntlett, S. (2003). Greek Recorded Sound in Australia: “A Neglected Heritage”. In E. Close, M. Tsianikas & G. Frazis (Eds.), Greek Research in Australia: Proceedings of the Fourth Biennial Conference of Greek Studies. Adelaide: Flinders University Department of Languages – Modern Greek.

Georgelin, H. (2007). Σμύρνη: Από τον κοσμοπολιτισμό έως τους εθνικισμούς. (Μ. Μαλαφέκα, Μεταφρ.) Κέδρος.

Gronow, P. (1981). The Record Industry Comes to the Orient. Ethnomusicology, 25(2), 251-284.

Gronow, P. (1983). The Record Industry: The Growth of a Mass Medium. Popular Music, 3, 53-75.

Gronow, P. (2014). The World’s Greatest Sound Archive – 78 rpm Records as a Source for Musicological Research. Traditiones, 43(2), 31-49.

Hachlef, A., & Hachlef, M. (1993). Anthologie de la Musique Arabe, 1906-1960. Paris: Publisud.

Holst, G. (2006). Road to Rembetika, Music of a Greek Sub-Culture. Songs of Love, Sorrow and Hashish (4th ed. (1975) ed.). Limni, Evia: Denise Harvey.

Howard, C. (Ed.). (1994). Rembetica – Historic Urban Folk Songs from Greece. CD album. Rounder CD 1079.

Howard, C. (Ed.). (1996). Roza Eskenazi, Rembetissa. CD album. Rounder CD 1080.

Howard, C. (Ed.). (2008). Rembetika – More of the Secret History of Greece’s Underground Music. CD album, 4. JSP Records JSP77105A.

Howard, C. (Ed.). (n.d.). Women of Rembetika. CD album. Rounder CD 1121.

Kallimopoulou, E. (2009). Paradosiaká: Music, Meaning and Identity in Modern Greece. Bodmin, Cornwall: Ashgate.

Kemal, Y. (1994). Ο Τσακιτζής. (Θ. Κοροβίνης, Μεταφρ.) Αθήνα: Άγρα.

Klein, T. (2013). Greek Rhapsody. Instrumental Music from Greece, 1905-1956. Dust to Digital.

Klein, T. (2017). Kostas Bezos and the White Birds. Olvido Records & Mississippi Records.

Krivoruchko, J. (2011). Judeo-Greek in the Era of Globalization. Language & Communication, 31(2), 119-129.

Manuel, P. (1990). Popular Musics of the Non-Western World. New York: Oxford University Press.

March, R. (2013). The Tamburitza Tradition – From the Balkans to the American Midwest. The University of Wisconsin Press.

Morris, R. C. (1981). Greek Cafe Music. Journal of the British Institute of Recorded Sound, 80, 79-117.

Myrsiades, L. (1976). The Karaghiozis Performance in Nineteenth-Century Greece. Byzantine and Modern Greek Studies, 2, 83–97.

Naar, D. (2016). Jewish Salonica – Between the Ottoman Empire and Modern Greece. Stanford University Press.

Naar, D. (2016). The “Mother of Israel” or the “Sephardi Metropolis”? Sephardim, Ashkenazim, and Romaniotes in Salonica. Jewish Social Studies, 22(1), 81-129.

Nannestad, G. B. (1984). A Concerted Approach to Historical Recordings. Gramophone, Jan., 925-927.

Nar, L. (Ed.). (2020). Remember… Holocaust Survivors Sing Sephardic Songs. Thessaloniki: Ianos.

O’Connel, J. (2006). The Legend of a Greek Singer in a Turkish Tavern. In L. Austern, & I. Naroditskaya (Eds.), Music of the Sirens (pp. 273-293). Bloomington: Indiana University Press.

Ordoulidis, N. (2011). The Greek Popular Modes. British Postgraduate Musicology, 11, http://britishpostgraduatemusicology.org/bpm11/ordoulidis_the_greek_popular_modes.pdf. Retrieved from http://britishpostgraduatemusicology.org/bpm11/ordoulidis_the_greek_popular_modes.pdf

Ordoulidis, N. (2012). The Recording Career of Vasílis Tsitsánis (1936-1983). An Analysis of his Music and the Problems of Research into Greek Popular Music. PhD thesis. School of Music, University of Leeds.

Ordoulidis, N. (2017). Cosmopolitan Music by Cosmopolitan Musicians: The Case of Spyros Peristeris, Leading Figure of the Rebetiko. Paper presented at ‘Creating music across cultures in the 21st century, The Centre for Advanced Studies in Music (25-27/5). Istanbul Technical University. Retrieved from https://www.academia.edu/34775611/Cosmopolitan_Music_by_Cosmopolitan_Musicians_The_Case_of_Spyros_Peristeris_Leading_Figure_of_the_Rebetiko

Ordoulidis, N. (2017). The ‘Ecumene’ of the Greek Estudiantinas. Conference on the Social, Cultural and Economic History of İzmir and the Region, Hrant Dink Foundation, Izmir (24-25 November).

Ordoulidis, N. (2018). Deconstructing dipoles: the term ‘Minor’ in Smyrna. Paper presented at the Fifth International Conference on Analytical Approaches to World Music (AAWM 2018) & Eighth Folk Music Analysis Workshop (FMA 2018). Thessaloniki, Greece (June 26–29).

Ordoulidis, N. (2020). The Missing Pieces to the Puzzle that is Thessaloniki: The Alberto Nar Recordings Archive. In L. Nar (Ed.), Remember: Holocaust Survivors Sing Sephardic Songs (pp. 8-24). Ianos.

Ordoulidis, N. (2021 [pending publication]). 1911: Greek Estudiantina on the Road. Bulletin de correspondance hellénique moderne et contemporain [online].

Ordoulidis, N. (2021). Musical Nationalism, Despotism and Scholarly Interventions in Greek Popular Music.Bloomsbury Academic.

Ordoulidis, N. (2021). The Peregrinations of a Princess… Urban Popular Music of the 20th Century in the Network of Eastern Europe, the Balkans and the South-Eastern Mediterranean. Association of Recorded Sound Collections Journal, 2, pp. 249–282.

Ordoulidis, N. (2022). The Piano in Greek Popular Orchestras of the Previous Centuries. An Overview of the Material. In Popular Music of the Greek World. Athens: British School at Athens [in print].

Orlandi, U. (2010). Circolo Mandolinistico Italiano. CD album. CMI.

Pappas, N. (1999). Concepts of Greekness: The Recorded Music of Anatolian Greeks after 1922. Journal of Modern Greek Studies(17), 353-373.

Pennanen, P. R. (1995). Review Essay: A Recent Reissue of Rebétika Recordings. Asian Music, Musical Narrative Traditions of Asia, 26(2), 137-142.

Pennanen, R. P. (1997). The Development of Chordal Harmony in Greek Rebetika and Laika Music, 1930s to 1960s. British Journal of Ethnomusicology, 6, 65-116.

Pennanen, R. P. (1999). Westernisation and Modernisation in Greek Popular Music. PhD thesis. University of Tampere.

Pennanen, R. P. (2004). The Nationalization of Ottoman Popular Music in Greece. Ethnomusicology, 48(1), 1-25.

Pennanen, R. P. (2005). Commercial Recordings and Source Criticism in Music Research: Some Methodological Views. Svensk tidskrift för musikforskning(87), 81-98.

Plastino, G., & Sciorra, J. (2016). Neapolitan postcards, The canzone napoletana as transational subject. USA: Rowman & Littlefield.

Richter, L. (1969). Der Berliner Gassenhauer: Darstellung, Dokumente, Sammlung. Leipzig : Deutscher Verl. f. Musik VEB.

Rubin, J. (2001). The Art of the Klezmer: Improvisation and Ornamentation in the Commercial Recordings of New York Clarinettists Naftule Brandwein and Dave Tarras 1922-1929. PhD thesis. City University London.

Rubin, J. (2006). Heyser Bulgar (The Spirited Bulgar): Compositional process in Jewish-American dance music of the 1910s and 1920s. In W. Birtel, J. Dorfman, & C.-H. Mahling (Eds.), Jüdische Musik und ihre Musiker im 20. Jahrhundert: Bericht über ein Symposium (pp. 361-380). Mainz: ARE Musikverlag.

Rubin, J. (2020). New York Klezmer in the Early Twentieth Century – The Music of Naftule Brandwein and Dave Tarras. University of Rochester Press.

Saltiel, D. (1998). Jewish-Spanish Songs of Thessaloniki’. CD album. Oriente Musik, LC 3592.

Samson, J. (2013). Music in the Balkans. Brill.

Schneidereit, W. (2019). Discographie der Gesangsinterpreten der leichten Muse von 1925 bis 1945 im deutschsprachigen Raum: Eine Discographie mit biographischen Angaben in 3 Bänden Band 3: Ethel Reschke bis Slobodan Zivojnovic. German: Books on Demand.

Scott, D. (2015). ‘I Changed My Olga for the Britney’: Occidentalism, Auto-Orientalism and Global Fusion in Music. In V. Kurkela, & M. Mantere (Eds.), Critical Music Historiography: Probing Canons, Ideologies and Institutions(pp. 141–58). Routledge.

Seroussi, E. (1991). Between the Eastern and Western Mediterranean: Sephardic Music after the Expulsion from Spain and Portugal. Mediterranean Historical Review, 6(2), 198-206.

Slobin, M. (1984). Klezmer Music: An American Ethnic Genre. Yearbook for Traditional Music, 16, 34-41.

Slobin, M., Rothstein, R., & Alpert, M. (Eds.). (2001). Jewish Instrumental Folk Music – The Collections and Writings of Moshe Beregovski. Syracuse University Press.

Smith, O. (1989). Research on Rebétika: Some Methodological Problems and Issues. Journal of Modern Hellenism(6), 177-190.

Smith, O. (1991). The Chronology of Rebétiko – A Reconsideration of the Evidence. Byzantine and Modern Greek Studies(15), 318-324.

Southall, B. (2003). The A-Z of Record Labels. London: Sanctuary Publishing Limited.

Sparks, P. (2005). The Classical Mandolin. Oxford University Press.

Spottswood, R. (1990). Ethnic Music on Records – A Discography of Ethnic Recordings Produced in the United States, 1893-1942 (Vol. 3). Urbana and Chicago: University of Illinois Press.

Stokes, M. (1992). The Arabesk Debate – Music and Musicians in Modern Turkey. New York: Clarendon Press – Oxford.

Stokes, M. (2010). The Republic of Love: Cultural Intimacy in Turkish Popular Music. The University of Chicago Press.

Strom, Y. (2002). The Book of Klezmer: The History, the Music, the Folklore. Chicago Review Press.

Strötbaum, H. (1992). Seventy-eight Revolutions per Minute in the Levant: Discography of Favorite’s Oriental Recordings. In H. Hofman, & H. Boeschoten (Eds.), De Turcicis Aliisque Rebus: Commentarii Henry Hofman Dedicati (pp. 149–189). Utrecht: Instituut voor Oosterse Talen en Culturen.

Talam, J. (2013). Folk Musical Instruments in Bosnia and Herzegovina. Cambridge Scholars Publishing.

Tenzer, M. (Ed.). (2006). Analytical Studies in World Music. New York: Oxford University Press.

Torp, L. (1993). Salonikios – The Best Violin in the Balkans. Museum Tusculanum Press.

Tragaki, D. (2007). Rebetiko Worlds. Cambridge Scholars Publishing.

Tragaki, D. (2015). Rebetiko Cosmopolitanisms: Questions for an Ethnography of Musical Imagination. In I. Medic, & K. Tomasevic (Eds.), Beyond the East-West Divide – Balkan Music and its Poles of Attraction (pp. 243-258). Belgrade: Institue of Musicology, Serbian Academy of Sciences and Arts, Department of Fine Arts and Music SASA.

Trikoupis, A. (2015). Western Music in Hellenic Communities – Musicians and Institutions. Athens: National and Kapodistrian University of Athens.

Ünlü, C. (2016). Git Zaman Gel Zaman, Fonograf-Gramofon-Taş Plak. İstanbul: Pan Yayıncılık.

Vernon, P. (1995). Ethnic and Vernacular Music, 1898-1960. Greenwood Press.

Widmaier, T. (2020). Von Seckbach nach Samoa, Wie das Couplet Komm’, Karline, komm’ zum internationalen Schlager wurde. In K. Holtsträter, T. Widmaier, Lied und populäre Kultur / Song and Popular Culture. 65. Jahrgang – 2020, Jahrbuch des Zentrums für Populäre Kultur und Musik. Populäre Lieder im langen 19. Jahrhundert / Popular Songs in the Long 19th Century. German: Waxmann.

Ανδρουλάκη, Γ.-Μ. (2011). Η αρμόνικα – Ένα άγνωστο όργανο του ρεμπέτικου. Πτυχιακή εργασία. Θεσσαλονίκη: Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Τμήμα μουσικής επιστήμης και τέχνης.

Αργυρόπουλος, Α. (1915). Η μουσική των παιδαγωγικών σχολείων. Αθήνα: Τυπογραφείο Δεληγιάννη.

Αργυρόπουλος, Α. (1937). Σχολική μουσική – Άσματα μονόφωνα (Τόμ. Α΄). Αθήνα: Ιωάννης Κολλάρος και Σία.

Αρτεμίδης, Κ. (1905). Ορφική λύρα – Ήτοι άσματα πατριωτικά δημώδη και διάφορα άλλα. Αθήνα: Τυπογραφείο Κουσουλίνου.

Αυθεντοπούλου, Δ. (2013). «Ζητήματα ιδεολογίας και αισθητικής στο μουσικοπαιδαγωγικό έργο του Μανώλη Καλομοίρη». Πτυχιακή Εργασία. ΤΕΙ Ηπείρου, Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής.

Βάλσας, Μ. (1994). Το Νεοελληνικό Θέατρο: Από το 1453 έως το 1900. (Χ. Μπακονικόλα-Γεωργοπούλου, Επιμ.) Αθήνα: Ειρμός.

Βασιλείου, Α. (2005). Οι φτέρνες που μιλούν: η πρώτη γνωριμία της Αθηναϊκής μουσικής σκηνής με τους Αμερικάνικους χορούς. Παράβασις: Επιστημονικό Δελτίο Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, 6, σσ. 43–56.

Βασιλείου, Α. (2011, Μάρτιος). Αττίκ – Τραγούδι και δράμα. Πτυχιακή εργασία. Άρτα: ΤΕΙ Ηπείρου, Σχολή Μουσικής Τεχνολογίας, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής.

Βέλλου-Κάιλ, Α. (1978). Μάρκος Βαμβακάρης – Αυτοβιογραφία. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση.

Βερονίκη, Μ. Δ. (2012). Η αρμόνικα – Η ιστορία και ο ρόλος της στις ορχήστρες της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης, και στις λαϊκές ορχήστρες στην Ελλάδα έως και το 1935. Πτυχιακή εργασία. Άρτα: ΤΕΙ Ηπείρου, Σχολή Μουσικής Τεχνολογίας, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής.

Βλησίδης, Κ. (2004). Όψεις του Ρεμπέτικου. Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.

Βλησίδης, Κ. (Επιμ.). (2006). Σπάνια κείμενα για το ρεμπέτικο (1929-1959). Αθήνα: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.

Γαλλής, Κ. Δ. (2007). Τα Λαμιακά του 1918 – Ένα αντιπειθαρχικό κίνημα της φρουράς Λαμίας και οι συνέπειές του. Πρακτικά του 3ου Συνεδρίου Φθιωτικής Ιστορίας: Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία, 4, 5 και 6 Νοεμβρίου 2005 (σσ. 205–218). Λαμία: Πνευματικό Κέντρο Σταυρού Δήμου Λαμιέων – Τοπική Ένωση Δήμων & Κοινοτήτων Ν. Φθιώτιδας.

Γατσάκου, Σ. (2018, Ιούνιος). Η αισθητική της λαϊκής φωνητικής ερμηνείας μέσα από τη δισκογραφία του «Τι σε μέλει εσένανε». Πτυχιακή εργασία. Άρτα: ΤΕΙ Ηπείρου, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής.

Γεροθανάση, Σ. (2013, Ιούνιος). Αναλυτικές και ερμηνευτικές προσεγγίσεις της δραματουργίας και των τεχνικών σύνθεσης σε επιλεγμένες όπερες των συνθετών Nικόλαου Χαλικιόπουλου Μάντζαρου, Παύλου Καρρέρ, Σπυρίδωνος Φιλίσκου Σαμάρα και Μάριου Βάρβογλη. Διδακτορική διατριβή. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σχολή Καλών Τεχνών, Τμήμα Μουσικών Σπουδών.

Γεωργαντά, Α. (1991). “Ο Κλέφτης” του Α. Ρ. Ραγκαβή, Ένας επαναστάτης ήρωας και ένα πολεμικό εμβατήριο. Μνήμων, 13, σσ. 25–48.

Γεωργιάδη, Κ. (2016). Το μπόλιασμα του λόγιου δημοτικοφανούς θεάτρου στο ρεπερτόριο του Καραγκιόζη: τα παραδείγματα του Αγαπητικού της Βοσκοπούλας και της Γκόλφως. Στο Μ. Μορφακίδης, & Π. Παπαδοπούλου (Επιμ.), Ελληνικό θέατρο σκιών – Άυλη πολιτιστική κληρονομιά (σσ. 155–184). Granada: Centro de Estudios Bizantinos, Neogriegos y Chipriotas.

Γεωργιάδης, Κ. (2004). Η Αναβίωση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Στο Ο. Ε. Αγώνων (Επιμ.), Ολυμπιακοί Αγώνες: Αναφορές – Προσεγγίσεις (σσ. 87–147). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

Γκέκας, Γ. (2018). Το μουσικό πορτραίτο του Παναγιώτη Τούντα. Πτυχιακή εργασία. Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής, ΤΕΙ Ηπείρου.

Γρηγορίου, Ρ. (2019). Ο Δημήτριος Κορομηλάς και το νεοελληνικό θέατρο την τελευταία 25ετία του 19ου αιώνα. Διδακτορική διατριβή. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σχολή Καλών Τεχνών, Τμήμα Θεάτρου.

Δαμιανάκος, Σ. (1976). Κοινωνιολογία του ρεμπέτικου (2007, Β΄ εκδ.). Αθήνα: Πλέθρον.

Δελβερούδη, Ε.-Ά. (1999). Ο κινηματογράφος: τα πρώτα βήματα, Η Ελλάδα τον 20ό αιώνα: 1900-1910 (17/10). Επτά Ημέρες, Η Καθημερινή.

Δερτιλής, Γ. (2015). Ιστορία του ελληνικού κράτους – 1830-1920 (Θ΄ εκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Δημάκη-Ζώρα, Μ. (2013). Η εθνική (δημοτική) παράδοση στο θέατρο και τη μουσική: Το δαχτυλίδι της μάνας των Γιάννη Καμπύση-Μανώλη Καλομοίρη. Στο Γ. Βοζίκας (Επιμ.), Πρακτικά διεθνούς επιστημονικού συνεδρίου (Αθήνα, 8–12 Δεκεμβρίου 2010) Λαϊκός πολιτισμός και έντεχνος λόγος: ποίηση-πεζογραφία-θέατρο. Α’, σσ. 331–344. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών, Δημοσιεύματα του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας.

Διακουμοπούλου, Κ. Δ. (2009). Η τύχη της ελληνικής οπερέτας στην Αμερική του μεσοπολέμου. Στο Γ. Βλαστός (Επιμ.), Πρακτικά Διεθνούς Συνεδρίου Ελληνική μουσική δημιουργία του 20ού αιώνα για το λυρικό θέατρο και άλλες παραστατικές τέχνες, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 27–29 Μαρτίου 2009 (σσ. 406–413). Αθήνα: Σύλλογος Οι φίλοι της μουσικής.

Διακουμοπούλου, Κ. Δ. (2011). Δύο άγνωστοι Κεφαλλονίτες ηθοποιοί του Μουσικού Θεάτρου: Ο Γεράσιμος Κουρούκλης και ο Παναγής Σβορώνος. Στο Ι. Βιβιλάκης (Επιμ.), Πρακτικά Συνεδρίου Επτανησιακή Όπερα και Μουσικό Θέατρο ως το 1953, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 23–24 Απριλίου 2010 (σσ. 35–47). Αθήνα: ΕΚΠΑ, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών.

Διονυσόπουλος, Ν. (1994). Χρόνης Αηδονίδης – Τραγούδια και σκοποί της Θράκης. CD album(Π.Ε.Κ. 7). Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Διονυσόπουλος, Ν. (Επιμ.). (2009). Η Σάμος στις 78 στροφές. Ιστορικές ηχογραφήσεις (1918-1958).Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Διονυσόπουλος, Ν. (Επιμ.). (2015). Της Κρήτης η Ανατολή. Μουσική & Μουσικοί της Ανατολικής Κρήτης, Δήμος Σητείας, Κέντρο Ερευνών και Μελετών Κρητικού Πολιτισμού του Δήμου Σητείας. ‘Ενθετο στη μουσική έκδοση με 3 CD. ΟΑΣ ΑΑΕ ΟΤΑ – ΕΤΑΜ ΑΕ.

Διονυσόπουλος, Ν. (2016). Ηπειρώτες της Αμερικής στις 78 στροφές. Στο Κ. Λιάμπη, Ν. Κατσικούδης, & Ν. Αναστασόπουλος (Επιμ.), Από την Άπειρον χώρα στην Μεγάλη Ήπειρο. Ιωάννινα: Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Δραγουμάνος, Π. (2014). Κατάλογος ελληνικής δισκογραφίας 1950-2014. Ιδιωτική έκδοση.

Δραγούμης, Μ., Λέκκας, Δ., Τυροβολά, Β., & Λούντζης, Ν. (2003). Αστικολαϊκά μουσικά είδη στην νεότερη Ελλάδα. Στο Τέχνες ΙΙ: Επισκόπηση Ελληνικής Μουσικής και Χορού (Τόμ. 3, Ελληνική μουσική πράξη, Λαϊκή παράδοση – Νεότεροι χρόνοι, σσ. 309–347). Πάτρα: Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.

Ελευθεριάδης, Κ., Βουρβαχάκη, Κ. (2021). Χαλεπιανός μανές: το ταξίδι μιας μελωδίας που δεν γνωρίζει σύνορα. Χανιά.

Έννιγγ, Ι. (1883). Νέα άσματα παιδαγωγικά. Αθήνα: Τυπογραφείο Φιλαδελφέως.

Επιφανίου-Πετράκη, Σ. (1972). Λαογραφικά της Σμύρνης (τ. V, 2η έκδ. [1964]). Αθήνα: Ελληνικό Βιβλίο.

Ευταξίας, Α. (1907). Η εθνική ημών μουσική. Αθήνα: Τυπογραφείο Εστία.

Ζαμπέλιος, Σ. (1852). Άσματα ηρωικά της Ελλάδος. Κέρκυρα: Τυπογραφείο Ερμής.

Ζουμπούλη, Μ. (2008). Η «παραδοσιακή» μουσική ως αντικείμενο διδασκαλίας: Θεωρητικοί προβληματισμοί. Εισήγηση – Ετήσιο Επιστημονικό Συνέδριο της Πανελλήνιας Ένωσης Γονέων Μουσικών Σχολείων (28-29/3). Μυτιλήνη.

Ζουμπούλη, Μ., & Κοκκώνης, Γ. (Επιμ.). (2013). Η Σμύρνη κι η Σμυρνιά. CD – Μουσική παράσταση (Ιωάννινα, 8 Μαρτίου 2012). Εργαστήριο Έντυπης & Ψηφιακής Τεκμηρίωσης της Ελληνικής Μουσικής, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής ΤΕΙ Ηπείρου.

Ζουμπούλη, Μ., & Κοκκώνης, Γ. (2014). Το διαθεματικό διακύβευμα στην μουσική εκπαίδευση: Το παράδειγμα του ΤΛΠΜ του ΤΕΙ Ηπείρου. Στο Κ. Κασιμάτη, & Μ. Αργυρίου (Επιμ.), Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Τάσεις στην Εκπαίδευση: Οι επιρροές τους στο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα, Πρακτικά του ομώνυμου 5ου Διεθνούς Συνεδρίου – 26-28 Σεπτεμβρίου (σσ. 370-387). Αθήνα: Ένωση Εκπαιδευτικών Μουσικής Αγωγής, Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου – ΑΣΠΑΙΤΕ-ΕΕΜΑΠΕ.

Ζουμπούλη, Μ., & Κοκκώνης, Γ. (2016). Η σχολική μουσική εκπαίδευση, μια ιστορία διαχρονικής λογοκρισίας. Στο Π. Πετσίνη, & Δ. Χριστόπουλος, Η λογοκρισία στην Ελλάδα (σσ. 185-193). Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ – Παράρτημα Ελλάδας.

Ζουμπούλη, Μ., & Ορδουλίδης, Ν. (2018). «Για τον τεχνίτη και το δάνεισμα είν’ έν’ από τα όργανα της πρωτοτυπίας του» (Κ. Παλαμάς). Στο Μ. Ζουμπούλη, & Π. Κοριατοπούλου-Αγγέλη (Επιμ.), Η δίκη των ρεμπετών (σσ. 45-51). Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής ΤΕΙ Ηπείρου & Νομική Σχολή Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Θεοδωράκης, Μ. (1986). Για την ελληνική μουσική. Καστανιώτης.

Θεοδωράκης, Μ. (2011). Το χρέος – Η δημιουργία 1967-1974 (Τόμ. 3). Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Θεοδώρου, Β. (2009). Υποσιτισμός και φυματίωση στο Μεσοπόλεμο. Μνήμων(30).

Κάβουρας, Π. (1997). Η έννοια του μουσικού δικτύου. Σχέσεις παραγωγής και σχέσεις εξουσίας. Πρακτικά Συνεδρίου Δίκτυα Επικοινωνίας και Πολιτισμού στο Αιγαίο (σσ. 44-74). Αθήνα: Πνευματικό Ίδρυμα Σάμου «Νικόλαος Δημητρίου».

Κάβουρας, Π. (2010). Μουσικές ταυτότητες στα Βαλκάνια. Από το φολκλόρ στο έθνικ. Η περίπτωση της βουλγάρικης chalga. Στο Π. Κάβουρας (Επιμ.), Φολκλόρ και παράδοση. Ζητήματα αναπαράστασης και επιτέλεσης της μουσικής και του χορού (σσ. 185-200). Αθήνα: Νήσος.

Καλλιμοπούλου, Ε., & Μπαλάντινα, Α. (Επιμ.). (2014). Εισαγωγή στην εθνομουσικολογία. Αθήνα: Εκδόσεις Ασίνη.

Καλυβιώτης, Α. (1995, Σεπτέμβριος). Οι ηχογραφήσεις ελληνικών τραγουδιών στην Αίγυπτο και ο τραγουδιστής Ιωάννης Μούτσος. Συλλογές, 137, 751-768.

Καλυβιώτης, Α. (1997). «Ελληνική Φωνογραφία» – Το πρώτο εργοστάσιο δίσκων γραμμοφώνου στην Ελλάδα. Συλλογές, 162 (Δεκέμβριος), 1037-1039.

Καλυβιώτης, Α. (2002). Σμύρνη – Η μουσική ζωή 1900-1922 – Η διασκέδαση, τα μουσικά καταστήματα, οι ηχογραφήσεις δίσκων. Αθήνα: Music Corner και Τήνελλα.

Καλυβιώτης, Α. (2009, 26). Οι ηχογραφήσεις της μανδολινάτας του υπερωκεάνιου «Βασιλεύς Αλέξανδρος» το 1923 στη Νέα Υόρκη. Λαϊκό τραγούδι, pp. 21-23.

Καλυβιώτης, Α. (2015). Θεσσαλονίκη – Η μουσική ζωή πριν το 1912. Καρδίτσα.

Καλυβιώτης, Α. (2019). The Gramophone Co Ltd, Οι ελληνόφωνες ηχογραφήσεις της (1900-1960). Καρδίτσα: Ιδιωτική έκδοση.

Καλυβιώτης, Α. (2020). Σπάνιες ηχογραφήσεις μικρών εταιρειών 1905-1930, Πρώιμα ρεμπέτικα, δημοτικά, “ελαφρά” και λυρικά τραγούδια. Καρδίτσα: Ιδιωτική έκδοση.

Καρακάσης, Λ. (1948). Λαϊκά τραγούδια και χοροί της Σμύρνης. Μικρασιατικά Χρονικά(4), σσ. 301–316.

Καρανίκας, Χ. (2011). «Η αναβίωση του ρεμπέτικου τραγουδιού κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης (1974 – 1990). Θεωρητική και μουσικολογική προσέγγιση». Πτυχιακή Εργασία. ΤΕΙ Ηπείρου, Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής.

Καραπέτσας, Α. Γ. (2015). Ο διχασμός του ’18 – Τα Λαμιακά και τα Θηβαϊκά. Αθήνα: Εκδόσεις Μπατσιούλας.

Καράς, Σ. (1982). Μέθοδος της ελληνικής μουσικής – Θεωρητικόν (Τόμ. 4). Αθήνα: Σύλλογος προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής.

Καρδάμης, Κ. (2013). Ελληνικήν μουσικήν. Εμπρός! Ιστορία Εικονογραφημένη (Μάρτιος)(539), σσ. 95-107.

Καρίνα, Α. (2018). Επαγγέλματα και ονόματα γυναικών ως έμφυλες αναπαραστάσεις στο αστικό λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι. Διπλωματική εργασία. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Παιδαγωγική Σχολή, Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.

Κασίτας, Α. (2009). Μανώλης Χιώτης – Ο μάγκας που έβαλε κολώνια στο τραγούδι. Αθήνα: Εκδόσεις ΚΨΜ.

Κοκκώνης, Γ. (2005). Η κατά Δαμιανάκο χρονολόγηση και περιοδολόγηση του ρεμπέτικου: μια νέα ανάγνωση υπό το πρίσμα της μουσικολογίας (εισήγηση). Αγροτική κοινωνία και λαϊκός πολιτισμός. Επιστημονικό συνέδριο στη μνήμη του Στάθη Δαμιανάκου (25-27 Μαΐου). Αθήνα.

Κοκκώνης, Γ. (Επιμ.). (2008). Μουσική από την Ήπειρο. Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.

Κοκκώνης, Γ. (2009). Οι δίσκοι 78 στροφών: ένα ενδιαφέρον μουσικολογικό τεκμήριο. Στο Ν. Διονυσόπουλος,Η Σάμος στις 78 στροφές. Ιστορικές ηχογραφήσεις 1918-1958 (σσ. 103-106). Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Κοκκώνης, Γ. (2010). Alla-turca, alla-franca και καφέ-αμάν. Εισήγηση – Επιστημονικό Συνέδριο Το Οθωμανικό παρελθόν στο Βαλκανικό παρόν: Μουσική και Διαμεσολάβηση (30/9-2/10). Αθήνα: Φινλανδικό Ινστιτούτο Αθηνών – Τμήμα Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Κοκκώνης, Γ. (2015). Ο Γεώργιος Λαμπελέτ και η ελληνική δημώδης μουσική: Μια μουσικολογία των συμβόλων. Στο Φούλιας, Βούβαρης, Κίτσιος, & Χάρδας (Επιμ.), Μουσική και Μουσικολογία. Παρόν και μέλλον. Πρακτικά διατμηματικού συνεδρίου υπό την αιγίδα της Ελληνικής Μουσικολογικής Εταιρείας (21-23 Νοεμβρίου, 2014) (σσ. 204-209). Θεσσαλονίκη: Ελληνική Μουσικολογική Εταιρεία.

Κοκκώνης, Γ. (2017). Λαϊκές μουσικές παραδόσεις: Λόγιες αναγνώσεις – Λαϊκές πραγματώσεις. Αθήνα: Fagottobooks.

Κοκκώνης, Γ. (2017). Χόρα, σίρμπα και ντόϊνα στην ελληνική δισκογραφία. Στο Λαϊκές μουσικές παραδόσεις: Λόγιες αναγνώσεις – Λαϊκές πραγματώσεις (σσ. 133–156). Αθήνα: Fagottobooks.

Κοκκώνης Γ. (2017). «Το χασάπικο, απ’ την Πόλη στην Αθήνα» ανακοίνωση στο 9ο διατμηματικό   μουσικολογικό συνέδριο με τίτλο Παραλλαγές, επεξεργασίες, μεταμορφώσεις, το οποίο διοργανώθηκε υπό την αιγίδα της Ελληνικής Μουσικολογικής Εταιρείας. Θεσσαλονίκη 1-3 Δεκεμβρίου 2017

Κονδύλη, Γ. (2015). Η επιρροή της Αθήνας στην καλλιτεχνική ζωή της Σμύρνης (1897-1912). Στο Κ. Α. Δημάδης (Επιμ.), Πρακτικά Ε’ Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Νεοελληνικών Σπουδών της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών Θεσσαλονίκη, 2-5 Οκτωβρίου 2014, Συνέχειες, ασυνέχειες, ρήξεις στον ελληνικό κόσμο (1204-2014): οικονομία, κοινωνία, ιστορία, λογοτεχνία. Δ’, σσ. 91–103. Αθήνα: Ευρωπαϊκή Εταιρεία Νεοελληνικών Σπουδών.

Κονταράτος, Σ. (2007). Η μυθοποίηση της καθ’ ημάς Ανατολής. Στο Ο. Καϊάφα (Επιμ.), Μύθοι και ιδεολογήματα στη σύγχρονη Ελλάδα – Επιστημονικό συμπόσιο (23-24/11/2005) (σσ. 135-151). Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας.

Κοντοπίδου, Ά. (2009). Πτυχές του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Μεταπτυχιακή εργασία. Αθήνα: ΑΠΘ, Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Φιλολογίας.

Κουνάδης, Π. (1998). Η ελληνική δισκογραφία. Επτά Ημέρες, Η Καθημερινή (26/4), 2-3.

Κουνάδης, Π. (2000). Γεια σου περήφανη και αθάνατη εργατιά. Αθήνα: ΓΣΕΕ.

Κουνάδης, Π. (2003). Εις ανάμνησιν στιγμών ελκυστικών (Β΄ εκδ., Τόμ. 2). Αθήνα: Κατάρτι.

Κουνάδης, Π. (2005). Ρεμπέτικο – 118 Δημιουργοί και εκτελεστές. Αθήνα: Αδάμ Εκδοτική.

Κουνάδης, Π. (2007). Ο αινιγματικός κος Μίνως – Από τη φιλαρμονική της Πρέβεζας στην κορυφή της ελληνικής δισκογραφίας. Αθήνα: Κατάρτι.

Κουνάδης, Π. (2008). Μια περιήγηση στον κόσμο των ουσιών. Γιώργος Νταλάρας, Τραγούδια με ουσίες. Ένθετο στη μουσική έκδοση με 3 CD & 1 DVD. Ζωντανή ηχογράφηση από τις παραστάσεις “Όταν συμβεί στα πέριξ” Τραγούδια για “Τσίλιες… και μία νύχτες”, 4 & 5 Ιουλίου 2007 στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Universal Music A.E.

Κουνάδης, Π. (2010). Τα ρεμπέτικα – Ένα ταξίδι στο λαϊκό αστικό τραγούδι των Ελλήνων (Τόμ. 20). Αθήνα: Τα Νέα, ΔΟΛ.

Κουνάδης, Π. (2012). Οι φωνές του ρεμπέτικου (4 τόμοι). Αθήνα: Τα Νέα.

Κουνάδης, Π. (2021). Από την Ελισάβετ Λομάκα στον Σωκράτη Μάλαμα. Η μακρά πορεία δημιουργίας των αστικών τραγουδιών των Ελλήνων και η ιστορική δισκογραφία των 78 στροφών. Στο Α. Μαράτος (Επιμ.), 1821-2021 Μνήμες τεχνών – Θραύσματα ιστορίας (σσ. 95–117). Αθήνα: Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς/νήσος.

Κουνάδης, Π. (Επιμ.). (χ.χ.). Αρχείο ελληνικής δισκογραφίας – Δημοτικά τραγούδια. CD album. ΜΙΝΟS, EMI 7243 8 21426 2 1.

Κουνάδης, Π. (Επιμ.). (χ.χ.). Αρχείο ελληνικής δισκογραφίας – Επιθεώρηση και ρεμπέτικο. Συλλογή CD, 2. ΜΙΝΟS, EMI 7 24353 – 04082 6, 04062 8.

Κουνάδης, Π. (Επιμ.). (χ.χ.). Αρχείο ελληνικής δισκογραφίας – Συνθέτες του ρεμπέτικου. Συλλογή CD, 52. ΜΙΝΟS, EMI.

Κουνάδης, Π. (Επιμ.). (χ.χ.). Αρχείο ελληνικής δισκογραφίας – Τραγουδιστές του ρεμπέτικου. Συλλογή CD. ΜΙΝΟS, EMI.

Κούνας, Σ. (2019). Το αστικό λαϊκό τραγούδι του ελλαδικού χώρου κατά την περίοδο των πρώιμων ηχογραφήσεων: υφολογία, τροπικότητες, επιτέλεση. Διδακτορική διατριβή. Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Κουρούσης, Σ. (2013). Από τον ταμπουρά στο μπουζούκι – Η ιστορία και η εξέλιξη του μπουζουκιού και οι πρώτες του ηχογραφήσεις (1926-1932). Αθήνα: Orpheumphonograph.

Κουρούσης, Σ., & Κοπανιτσάνος, Κ. (2016). Μίλιε μου Κρήτη απ’ τα παλιά – Ιστορικές ηχογραφήσεις 1907-1955. Αθήνα: Orpheum Phonograph.

Κουσουρής, Γ. (1978). Έλληνες αρχιτραγουδιστές του μελοδράματος. Πειραιάς: Πειραϊκαί Εκδόσεις.

Κουτρουμάνου, Χ. (2015). Οι ελληνικές όπερες και οπερέττες στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Ερευνητική εργασία. Ρέθυμνο: Πανεπιστήμιο Κρήτης, Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Φ.Κ.Σ.

Κουφού, Α. (2011). Η κουλτούρα του ταγκό στην Ελλάδα του μεσοπολέμου (1922-1940): Μια μουσικολογική και ανθρωπολογική προσέγγιση. Διδακτορική διατριβή. Αθήνα: ΕΚΠΑ, Τμήμα Μουσικών Σπουδών.

Κρισίλα, Λ. (2017, Μάιος). Η τζαζ στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1920-1930. Μεταπτυχιακή εργασία. Κέρκυρα: Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Μουσικών Σπουδών.

Κυπουργός, Ν., & Κουνάδη, Ε. (2021). Τα μυστικά της Εγνατίας. Ένα μουσικό οδοιπορικό στους σπάνιους θησαυρούς της Βόρειας Ελλάδας. Στο Α. Μαράτος (Επιμ.), 1821-2021 Μνήμες τεχνών – Θραύσματα ιστορίας (σσ. 803–831). Αθήνα: Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς/νήσος.

Κωνστάντζος, Γ. (2019). Μαρία Φωσκαρίνα Δαμασκηνού. Στο Κ. Χάρδας, Κ. Βούβαρης, Κ. Καρδάμης, Γ. Σακαλλιέρος, & Ι. Φούλιας (Επιμ.), Επιδράσεις και αλληλεπιδράσεις, 8ο Διατμηματικό Μουσικολογικό Συνέδριο υπό την αιγίδα της Ελληνικής Μουσικολογικής Εταιρείας (25-27 Νοεμβρίου 2016) (σσ. 291–307). Θεσσαλονίκη: Ελληνική Μουσικολογική Εταιρεία.

Κωνστάντζος, Γ., Ταμβάκος, Θ., & Τρικούπης, Α. (2014). Μουσουργοί της Θράκης. Αλεξανδρούπολη: Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης.

Κωνσταντινίδης, Γ. (2018, Δεκέμβριος). Το θέατρο στα χρόνια της παλαιάς Θεσσαλονίκης μέσα από το αρχείο Γ. Κωνσταντινίδη, περίοδος 1868-1913. Αρχειακά Ανάλεκτα, 3.

Λεωτσάκος, Γ. (1974). Για το ρεμπέτικο. Το Βήμα (6/4).

Λεωτσάκος, Γ. (1988). Ελληνικό Λυρικό Θέατρο: 100 χρόνια 1888-1988. Ένθετο στην κασετίνα 3 δίσκων LP. Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού.

Λιάβας, Λ. (2009). Το ελληνικό τραγούδι από το 1821 έως τη δεκαετία του 1950. Αθήνα: Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος.

Λιάσκου, Ε. (2019). Ο ρόλος του πιάνου στο ελληνόφωνο αστικό λαϊκό τραγούδι μέσα από την ιστορική δισκογραφία. Πτυχιακή εργασία. ΤΕΙ Ηπείρου, Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής.

Λιόντου-Μωχάμεντ, Μ. (2011, Ιούνιος). Ο Αγάπιος Τομπούλης στις ηχογραφήσεις των 78 στροφών. Πτυχιακή εργασία. Άρτα: ΤΕΙ Ηπείρου, Σχολή Μουσικής Τεχνολογίας, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής.

Μαζαράκη, Δ. (1984). Το λαϊκό κλαρίνο (2η έκδ.: 1959). Αθήνα: Κέδρος.

Μάλτος, Α. (1885). Τερψιχόρη – Ήτοι συλλογή χορικών ασμάτων προς χρήσιν των σχολείων. Οδησσός: Τυπογραφείο Χρυσογέλου και Σίας.

Μανιάτης, Δ. (2001). Οι φωνογραφητζήδες – Πρακτικών μουσικών εγκώμιον. Αθήνα: Πιτσιλός.

Μανιάτης, Δ. (2006). Η εκ περάτων δισκογραφία γραμμοφώνου – Έργα λαϊκών μας καλλιτεχνών. Εκδόσεις του Υπουργείου Πολιτισμού.

Μαραγκουδάκης, Σ. (2011). Δισκογραφία 78 στροφών: Η διαμόρφωση της μουσικής του Χαρίλαου Πιπεράκη στο ιστορικό, κοινωνικό και μουσικό πλαίσιο της Αμερικής. Πτυχιακή εργασία. ΤΕΙ Ηπείρου, Σχολή Καλλιτεχνικών Σπουδών, Τμήμα Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής.

Μαράκα, Λ. (2000). Η ισπανική επιθεώρηση «Γκραν Βία» στην αθηναϊκή σκηνή (1894). Παράβασις: Επιστημονικό Δελτίο Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, 3, σσ. 167–179.

Μάτσας, Ι. (1953). Γιαννιώτικα εβραϊκά τραγούδια. Ηπειρωτική Εστία.

Ματσούκας, Κ., & Διαμαντής, Κ. (2009). Κατάλογος EP’s & 45 στροφών ελληνικής δισκογραφίας (Τόμ. 4).

Μερλιέ, Μ. (1935). Η μουσική λαογραφία στην Ελλάδα. Εκδόσεις Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου.

Μουστάκας, Π. (2011). Η επαγγελματική κατασκευή μουσικών οργάνων στην Αθήνα από τα μέσα του 19ου αιώνα έως την εποχή του μεσοπόλεμου. Διδακτορική διατριβή. Αθήνα: ΕΚΠΑ, Φιλοσοφική Σχολή Φιλοσοφική, Τμήμα Μουσικών Σπουδών.

Μπαμπινιώτης, Γ. (2002). Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β’ εκδ.). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας ΕΠΕ.

Μπαρμπάκη, Μ. (2015). Όψεις της μουσικής ζωής στα ελληνικά αστικά κέντρα το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα.

Μπαρούνης, Η. Δ. (2008, Απρίλιος). Οι άγνωστες πρώτες ηχογραφήσεις του Αντώνη Νταλγκά. Συλλογές(276).

Μυλωνάς, Κ. (1984). Ιστορία του ελληνικού τραγουδιού (Τόμ. 1). Αθήνα: Κέδρος.

Μωραΐτης, Θ. (2002). Ανθολογία Αρβανίτικων τραγουδιών της Ελλάδας. Αθήνα: Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών – Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο Μέλπως Μερλιέ.

Ναρ, Α. (1985). Οι συναγωγές της Θεσσαλονίκης: Τα τραγούδια μας – Μελετήματα γύρω από την ιστορία και παράδοση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης.

Ναρ, Α. (1997). Κειμένη επί ακτής θαλάσσης… University Studio Press.

Ορδουλίδης, Ν. (2014). Η δισκογραφική καριέρα του Βασίλη Τσιτσάνη (1936-1983). Ανάλυση της μουσικής του και τα προβλήματα της έρευνας στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Θεσσαλονίκη: Ιανός ο Μελωδός.

Ορδουλίδης, Ν. (2017). Συννεφιασμένη Κυριακή και Τη Υπερμάχω – Καθρέφτισμα ή αντικατοπτρισμός;.Αθήνα: Fagotto.

Ορδουλίδης, Ν. (2017). Τεκμηρίωση των ιστορικών ηχογραφήσεων στην Ελλάδα: Η περίπτωση του ρεμπέτικου. Εισήγηση: 1ο Ετήσιο Συνέδριο Μουσικών Βιβλιοθηκών και Αρχείων (21-22/4). Αθήνα: Ελληνικό Παράρτημα της Διεθνούς Ένωσης Μουσικών Βιβλιοθηκών, Αρχείων και Κέντρων Τεκμηρίωσης [υπό έκδοση].

Ορδουλίδης, Ν. (2018). Το αίνιγμα του μαέστρου – Τα ψευδώνυμα “Μωραΐτης” και “Γεωργιάδης” του Σπύρου Περιστέρη. Συνέδριο: Ο άλλος εαυτός: κρυπτωνυμία, ταυτότητα και ετερότητα στην καλλιτεχνική δημιουργία. Μουσικό Χωριό, Άγιος Λαυρέντιος Πηλίου, (17-18/8).

Ορδουλίδης, Ν. (2020). Η περιπλάνηση της πριγκηπέσσας. Στο Γ. Κοκκώνης, & Σ. Κοζιού (Επιμ.), “Αστικές λαϊκές μουσικές”, Πρακτικά 7ου πανελλήνιου συνεδρίου (Καρδίτσα, 18–20 Οκτωβρίου 2019) (σσ. 185–203). Κέντρο Ιστορικής & Λαογραφικής Έρευνας «Ο ΑΠΟΛΛΩΝ» Καρδίτσας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων – Τμήμα Μουσικών Σπουδών.

Ορδουλίδης, Ν. (2020). Τα χαμένα κομμάτια του παζλ της Θεσσαλονίκης: Το αρχείο ηχογραφήσεων του Αλμπέρτου Ναρ. Στο Λ. Ναρ (Επιμ.), Θυμάμαι… Επιζώντες του Ολοκαυτώματος τραγουδούν σεφαραδίτικα τραγούδια (σσ. 8-24). Ιανός.

Ορδουλίδης, Ν. (2021). Αθήνα: Ταταυλιανό / New York: Beykos. Στο Κ. Χάρδας, Γ. Σακαλιέρος, & Ι. Φούλιας (Επιμ.), Πρακτικά Συνεδρίου Παραλλαγές, Επεξεργασίες, Μεταμορφώσεις (Θεσσαλονίκη, 1–3 Δεκεμβρίου 2017) (σσ. 418–423). Ελληνική Μουσικολογική Εταιρεία.

Παπαγεωργίου, Γ. (2017). Κώστας Σκαρβέλης: καταγραφή και ανάλυση του έργου του. Διπλωματική εργασία. Θεσσαλονίκη: Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης.

Παπαδοπούλου, Μ., Σταματίου, Κ., Μακρίδης, Β., & Σπαθάρη, Λ. (1967). Who’s Who. Θέατρο 67, Έκδοση θεάτρου, μουσικής, χορού και κινηματογράφου για το 1967, σσ. 259–359.

Παπάζογλου, Γ. (1994). Αγγέλα Παπάζογλου – Τα χαΐρια μας εδώ. Ξάνθη: Ταμείον Θράκης.

Παχτίκος, Γ. (1905). 260 δημώδη ελληνικά άσματα από του στόματους του ελληνικού λαού (Τόμ. Α΄). Αθήνα: Τυπογραφείο Σακελλαρίου.

Παχτίκος, Γ. (1910). Απόλλων ο μουσηγέτης. Κωνσταντινούπολη: Τυπογραφείο Αδελφών Γεράρδων.

Πετρόπουλος, Η. (1996). Ρεμπέτικα τραγούδια (8η εκδ. (1968) εκδ.). Κέδρος.

Πετρόχειλος, Β. (2005). Σταύρος Παντελίδης (1891–1956) – Ένας Σμυρνιός συνθέτης του ρεμπέτικου. Αθήνα: Τρόπος Ζωής.

Πολίτης, Α. (1984). Η ανακάλυψη των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών – Προϋποθέσεις, προσπάθειες και η δημιουργία της πρώτης συλλογής. Διδακτορική Διατριβή. Αθήνα: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκη, Φιλοσοφική Σχολή.

Πολίτης, Α. (2005). Ο «χορός του Ζαλόγγου» – Πληροφοριακοί πομποί, πομποί αναμετάδοσης, δέκτες πρόσληψης. Στο Ο. Καϊάφα (Επιμ.), Μύθοι και ιδεολογήματα στη σύγχρονη Ελλάδα – Πρακτικά συμποσίου (23-24/11) (σσ. 267-298). Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού & Γενικής Παιδείας.

Πολίτης, Α. (2009). Ρομαντικά χρόνια – Ιδεολογίες και νοοτροπίες στην Ελλάδα του 1830–1880. Αθήνα: Θεωρία και Μελέτες Ιστορίας 14, Ε.Μ.Ν.Ε. – Μνήμων.

Πολίτης, Ν. (1914). Εκλογαί από τα τραγούδια του ελληνικού λαού. Αθήνα: Τυπογραφείο Εστία.

Προκοπίου, Σ. (1941). Σεργιάνι στην παλιά Σμύρνη. Αθήνα: χ.ε.

Ρεμαντάς, Α., & Ζαχαρίας, Π. (1917). Αρίων – Η μουσική των Ελλήνων ως διεσώθη από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι της σήμερον. Αθήνα: Κουλτούρα.

Ρωμανού, Κ., Μπαρμπάκη, Μ., & Μουσουλίδης, Φ. (2004). Η ελληνική μουσική στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις Ολυμπιάδες (1858-1896). Αθήνα: Γενική Γραμματεία Ολυμπιακών Αγώνων, Υπουργείο Πολιτισμού: Κουλτούρα.

Σαββόπουλος, Π. (2006). Περί της λέξεως «ρεμπέτικο» το ανάγνωσμα… και άλλα. Αθήνα: Οδός Πανός.

Σαλίβερος, Μ. (1911). Νέα ελληνική ανθολογία: ήτοι συλλογή εκλεκτών και νεώτερων ελληνικών ποιημάτων: μετά πολλών εικόνων. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον Μιχαήλ Σαλίβερου.

Σειραγάκης, Μ. (2009). Το ελαφρό μουσικό θέατρο στη μεσοπολεμική Aθήνα. Αθήνα: Καστανιώτης.

Σειραγάκης, Μ. (2015). Ιστορία της ελληνικής θεατρικής Επιθεώρησης. Σημειώσεις Διδάσκοντα (A΄ Μέρος), 1.0. Ηράκλειο/Ρέθυμνο: Copyright Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Σιγάλας, Α. (1880). Συλλογή εθνικών ασμάτων. Αθήνα: Τυπογραφείο Φιλαδελφέως.

Σιδέρης, Γ. (1933). Το κωμειδύλλιο 1888-1896. Aθήνα: Τα Μουσικά Χρονικά.

Σκανδάλη, Α. (2020). Η αρμενική οπερέτα Λεμπλεμπιτζή Χορ-Χορ Αγάς στην Ελλάδα κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Στο Π. Βούβαρης, Κ. Καρδάμης, Γ. Κίτσιος, Ε. Σπυράκου, Ι. Σταϊνχάουερ, Ι. Φούλιας (Επιμ.), Πρακτικά 12^ου Διατμηματικού Μουσικολογικού Συνεδρίου, Θεσσαλονίκη, 27-29 Νοεμβρίου 2020. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Σμυρνέλη, Μ.-Κ. (Επιμ.). (2008). Σμύρνη, η λησμονημένη πόλη; – 1830–1930: Μνήμες ενός μεγάλου μεσογειακού λιμανιού. Αθήνα: Μεταίχμιο.

Σολομωνίδης, Χ. (1954). Το θέατρο στη Σμύρνη (1657–1922). Αθήνα: χ.ε.

Σολομωνίδης, Χ. (1957). Της Σμύρνης. Αθήνα: Τυπογραφείο Μαυρίδη.

Σταθακόπουλος, Δ. Ο. (2009). Ιστορικές και κοινωνικές δομές του μουσικού θεάματος και ακροάματος στην οθωμανική αυτοκρατορία: η συμβολή των Ρωμηών. Διδακτορική Διατριβή. Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Τμήμα Κοινωνιολογίας. Τομέας Νεοελληνικής Κοινωνίας.

Συναδινός, Θ. (1919). Η ιστορία της νεοελληνικής μουσικής – 1824-1919. Αθήνα: Τυπογραφείο Τύπος.

Συναδινός, Θ. (1922). Το ελληνικό τραγούδι – Πέντε διαλέξεις-συναυλίες. Αθήνα: Ακροπόλεως.

Σχορέλης, Τ. (1977-1981). Ρεμπέτικη ανθολογία (Τόμ. 4). Αθήνα: Πλέθρον.

Τασούλας, Μ., & Αμπατζή, Ε. (1998). Ινδοπρεπών αποκάλυψη. Από την Ινδία του εξωτισμού στη λαϊκή μούσα των Ελλήνων. Περιβολάκι και Ατραπός.

Τερζοπούλου, Μ. (2021). Σαράντα παλικάρια από τη Λιβαδειά πατήσαν το YouTube ηρωικά! Στο Α. Μαράτος (Επιμ.), 1821-2021 Μνήμες τεχνών – Θραύσματα ιστορίας (σσ. 783–801). Αθήνα: Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς/νήσος.

Τερζοπούλου, Μ., & Ψυχογιού, Ε. (1992). «Άσματα» και τραγούδια – Προβλήματα έκδοσης των δημοτικών τραγουδιών. Εθνολογία, 1, 144-165.

Τραγάκη, Δ. (2006). «Άλλοι ήχοι»: Μουσική, ετεροτοπία και οριενταλισμός στο μετα-αποικιοκρατικό κόσμο. Τετράδια 1: Μουσική, ήχος και τόπος, σσ. 11-18.

Τριτσιμπίδας, Γ. (2009). Ματαιωμένος γάμος: “ο Τριτσιμπίδας και η Μαριωρή”. Εξερευνώντας ένα γνωστό πελοποννησιακό τραγούδι των γάμων. Αθήνα: ΙΔΟΥ!

Τσέτσος, Μ. (2011). Εθνικισμός και λαϊκισμός στη νεοελληνική μουσική – Πολιτικές όψεις μιας πολιτισμικής απόκλισης. Αθήνα: Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα.

Τσιαμούλης, Χ., & Ερευνίδης, Π. (1998). Ρωμηοί συνθέτες της Πόλης (17ος – 20ος αι.). Δόμος.

Τσιάπος, Α. (2015). Οι πρώτες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Σέρρες: Ιδιωτική έκδοση.

Φωτιάδης, Ν. (2016). Μουσικός περίδρομος. Ένα ταξίδι στις γεύσεις του ρεμπέτικου και της παράδοσης.Αθήνα: Τόπος.

Χαρκιολάκης, Α. (2015). Το Ωδείο Αθηνών ως καθοριστικός φορέας πολιτισμικής διαμόρφωσης. Στο Κ. Δημάδης (Επιμ.), 5ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών (2-5/10), Ε΄, σσ. 572-579. Θεσσαλονίκη.

Χασιώτης, Ι. Κ., Κατσιαρδή-Hering, Ό., & Αμπατζή, Ε. Α. (Επιμ.). (2006). Οι Έλληνες στη διασπορά: 15ος–21ος αιώνας. Αθήνα: Βουλή των Ελλήνων.

Χατζηαντωνίου, Β. (2013). Λεύκωμα ελληνικής δισκογραφίας 45 στροφών (Τόμ. 8). Αθήνα: χ.ε.

Χατζηαποστόλου, Α. (1949). Ιστορία του Ελληνικού Μελοδράματος. Αθήνα.

Χατζηγεωργίου, Ν. (Επιμ.). (2002). Σμύρνη, η μητρόπολη του μικρασιατικού ελληνισμού. Αθήνα: Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, Εκδόσεις Έφεσος.

Χατζηδουλής, Κ. (1979). Ρεμπέτικη ιστορία 1 (Περπινιάδης – Γενίτσαρης – Μάθεσης – Λεκάκης). Νεφέλη.

Χατζηδουλής, Κ. (2005). Ρεμπέτικα και λαϊκά. Αθήνα: FM Records.

Χατζηδουλής, Κ. (Επιμ.). (χ.χ.). Οι μεγάλοι του ρεμπέτικου – Κώστας Ρούκουνας. CD album. MINOS – EMI 7243 4 80267 2 9.

Χατζηδουλής, Κ. (Επιμ.). (χ.χ.). Οι μεγάλοι του ρεμπέτικου – Σπύρος Περιστέρης. CD album. MINOS – EMI 7243 4 80268 2 8.

Χατζηπανταζής, Θ. (1986). Της ασιάτιδος μούσης ερασταί… Η ακμή του αθηναϊκού καφέ αμάν στα χρόνια της βασιλείας του Γεώργιου Α΄. Συμβολή στη μελέτη της προϊστορίας του ρεμπέτικου. Αθήνα: Στιγμή.

Χατζηπανταζής, Θ., & Μαράκα, Λ. (1977). Η Αθηναϊκή Επιθεώρηση (Τόμ. 1-3). Αθήνα: Ερμής.