Το τραγούδι αναφέρεται στη δολοφονία του αστυφύλακα Γεώργιου Γυφτοδημόπουλου το 1931 και παραπέμπει σε μια ταραγμένη και ασταθή πολιτικά περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Η νέα κυβέρνηση Βενιζέλου που σχηματίστηκε από τις εκλογές του 1928 επέβαλλε μια σκληρή αντεργατική νομοθεσία με αποκορύφωμα το «ιδιώνυμο» (N.4229/24.07.1929), νόμο φασιστικής εμπνεύσεως που προέβλεπε την ποινικοποίηση των «ανατρεπτικών» ιδεών. Μέσα σ’ ένα κλίμα έντονων ταξικών, κοινωνικών και κομματικών αντιπαραθέσεων πραγματοποιείται, παρά την απαγόρευση των αρχών, στη Δραπετσώνα την 1η Αυγούστου 1931 –ημέρα που είχε καθοριστεί από την Κομμουνιστική Διεθνή ως «αντιπολεμική μέρα»– συγκέντρωση, στην οποία συλλαμβάνεται μετά από παρέμβαση της αστυνομίας ο κομμουνιστής Κώστας Σαρίκας.
Κατά την μεταφορά του από τον αστυφύλακα Γεώργιο Γυφτοδημόπουλο στο Αστυνομικό Τμήμα Ταμπουριών, μια ομάδα διαδηλωτών προσπάθησε να τον ελευθερώσει με αποτέλεσμα στη συμπλοκή που ακολούθησε να τραυματιστεί θανάσιμα από σφαίρα ο αστυφύλακας.
Για την ανθρωποκτονία κατηγορήθηκε ο 19χρονος εργάτης Μιχάλης Μπεζεντάκος ή Μπεζαντάκος, ο οποίος συνελήφθη και προφυλακίστηκε στις φυλακές Συγγρού. Τον Μάρτιο του 1932, λίγες μέρες πριν από τη δίκη, θα αποδράσει με εκπληκτικό τρόπο. Κατά μία εκδοχή διέφυγε στην ΕΣΣΔ και σκοτώθηκε πολεμώντας στην Ισπανία με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες, κατ’ άλλη έπεσε θύμα των σταλινικών εκκαθαρίσεων (1936-1940) και εξορίστηκε στη Σιβηρία όπου απεβίωσε σε κάποιο νοσοκομείο.