Σύμφωνα με την παρτιτούρα, το τραγούδι προέρχεται από την τρίπρακτη δραματική οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη - Σπύρου Ποταμιάνου "Ένας κλέφτης στον Παράδεισο", η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στις 18/5/1926 στο θέατρο "Ideal" από τον θίασο Λαουτάρη - Κοφινιώτη - Αρντάτωφ.
Το λιμπρέτο της οπερέτας αποτελεί διασκευή του Σπύρου Ποταμιάνου στην αμερικανική κινηματογραφική ταινία "A thief in paradise", η οποία άρχισε να προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες της Νέας Υόρκης στις 25.1.1925.
Στο περ. "Τα Παρασκήνια" (Έτος Γ', αρ. 5, Ιούνιος 1926, σελ. 15) φιλοξενείται δημοσίευμα του Πέτρου Γαληνού με τίτλο "Ένας κλέφτης στον παράδεισο", το οποίο αναφέρεται στην οπερέτα και το τραγούδι. Αναφέρει ο συντάκτης: «Από την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία ο κ. Θ. Σακελλαρίδης, με τη συνεργασία του Σπύρου Ποταμιάνου (λιμπρέττο), έβγαλε μια νέα Δραματική οπερέττα, που παίζεται με αρκετή επιτυχία και κοσμοσυρροή (είναι το μόνο θέατρο που εργάζεται) στο Ιντεάλ από το Θίασο Λαουτάρη - Κοφινιώτου. Δεν είναι ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη από άλλα έργα του γνωστού μουσουργού. Μοτίβα εύκολα που έρχονται σε άμεση ανταπόκριση με το κοινό μουσικό αίσθημα και τίποτε περισότερο. Καμιά καινούρια πνοή, κανένα βήμα προς τα εμπρός. Αρέσουνε ιδιαιτέρως ένα τραγούδι της Β' πράξεως (ντουέττο Μπριλλάντη - Στυλιανοπούλου) με τον ηλίθιο τίτλο "Σπλην" (διάβαζε Αγγλικά spleen - μελαγχολία) και με πολύ κουτότερο περιεχόμενο και η μονωδία του κ. Κοφινιώτη στην τρίτη πράξη, "Καρμίνα".
Η κ. Ζαζά Μπριλλάντη, όπως πάντα, επιδεικνύει σάρκες ολόγυμνες, ρόδινες, και τσακίζεται σε κουνήματα και θεόρατους πήδους».