Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται Ince Saz Takimi.

Για τον όρο "Ince saz" αναφέρει ο Νίκος Στεφανίδης (βλ. Κουνάδης, 2000: 212-214):

«Η αραβοπερσοτουρκική μουσική εκτελείτο παλαιότερα από τους μουσικούς με σάζια, μπαγλαμάδες, μπουζούκια και ντέφια, στα λαϊκά τραγούδια. Στη σοβαρά δε μουσική εκτελείτο από ορχήστρα η οποία ονομάζετο Ince saz (λεπτά όργανα), αποτελείτο δε από τα εξής όργανα: Το tanbur (πανδουρίς), το οποίον έχει όλας τα υποδιαιρέσεις του τόνου και του ημιτονίου και καθώς είναι γνωστόν αποδίδει την ποικιλίαν ήχων (μακαμιών) [...] Μεταγενεστέρως εισήγαγον εις το Ince saz και το ψαλτήριον, το βυζαντινόν όργανον, το κανονάκι που ονομάζεται στην Ελλάδα και kanun στους Άραβες και τους Τούρκους. [...] έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο εντός της ορχήστρας. Ήτο καθοδηγητής των ήχων, με τους ποικίλους χρωματισμούς που απέδιδε, με την βοήθεια των μανδαλιών κι έτσι οι άλλοι μουσικοί καλλιτέχναι εξ ακοής προσαρμόζοντο εις τον ήχον που έπαιζαν. Καθώς γνωρίζουμε το βιολί, το ούτι, το νέι, αυτά τα όργανα δεν έχουν περντέδες ή τάστα, διά να πατούν τα δάκτυλά τους οι μουσικοί ακριβώς εκεί που πρέπει. Μόνο το tanbur και το kanun αποδίδουν ακριβώς τας μικράς υποδιαιρέσεις και έτσι οι ήχοι ακούγονται όπως πρέπει και όπως τους θέλει η θεωρία της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής και της τουρκικής μουσικής [...] Το tanburi και το kanun ήσαν οι καθοδηγητές  των ήχων εις την απόδοσίν των με τας μικροτέρας λεπτομέρειάς των... [...] Οι ορχήστρες Ince saz είχαν και τους τραγουδιστάς οι οποίοι ονομάζονταν Χανεντέδες. Ήσαν καλλίφωνοι τραγουδισταί, έπαιζαν και τον νταϊρέ, το ντέφι, κρατώντας τους διάφορους ρυθμούς των εκτελούμενων μελωδιών. Ήσαν δε οι ρυθμοί αυτοί πολυποίκιλοι και τους ονόμαζαν Dum-Tekia».