Προέρχεται από την επιθεώρηση των Σύλβιου (Ανδρέα Παπαδόπουλου) - Λαίλιου Καρακάση "Τζαζ μπαντ", η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στις 2.3.1928 στο θέατρο "Κοτοπούλη'" από τον θίασο Αρντάτωφ.
Σύμφωνα με διαφημιστική καταχώριση που δημοσιεύτηκε στην εφ. "Η Ελληνική" (αρ. φ. 1144, 4.3.1928, σελ. 2) για την επιθεώρηση "Τζαζ μπαντ", το νούμερο "Εβραίος - Αρμένης" ερμήνευσαν για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή οι Γιώργος Καμβύσης - Κυριάκος Μαυρέας.
Όπως αναφέρεται στον κατάλογο των ελληνικών δίσκων γραμμοφώνου της Columbia Αγγλίας (Αφοί Λαμπρόπουλοι, Αθήνα, σελ. 5), το νούμερο είναι δημιουργία των Σώσου Ιωαννίδη - Σύλβιου (Ανδρέα Παπαδόπουλου) και την ορχήστρα διευθύνει ο Γρηγόρης Κωνσταντινίδης.
Σχετικά με τον τίτλο της επιθεώρησης "Τζαζ μπαντ" αναφέρει η Αρετή Βασιλείου (Οι φτέρνες που μιλούν: η πρώτη γνωριμία της Αθηναϊκής μουσικής σκηνής με τους Αμερικάνικους χορούς, Παράβασις: επιστημονικό περιοδικό Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, Vol.6, No.1, 2005, σελ. 43-56):
«Παρόλα, όμως, τα πειράματα του συνθέτη Θεόφραστου Σακελλαρίδη, κατά τη δεκαετία του 1920, για τη μουσική μίξη της "χωρικής ζωής και της ευρωπαϊκής επίδρασης", το πιο αποφασιστικό βήμα για την υιοθέτηση της τζαζ μουσικής και των μοντέρνων χορών της από την ελληνική μουσικοθεατρική σκηνή γίνεται το 1927 και το 1930, καθώς μέσα σ’ αυτά τα έτη επισκέπτεται την Αθήνα αμερικανικός θίασος επιθεώρησης, αποτελούμενος από πολυάριθμους μαύρους ηθοποιούς, χορευτές και τραγουδιστές. Ο θίασος αυτός αποκαλείται από τον αθηναϊκό Τύπο «Blackbirds ή Μαύρα Πουλιά». Οι εφημερίδες της εποχής αναφέρουν το 1927, ότι ο θίασος, ερχόμενος στην Αθήνα μετά από «θριαμβευτική» περιοδεία σε Λονδίνο, Παρίσι, Βιέννη, Βερολίνο, Ρώμη, Κωνσταντινούπολη, θα παίξει την επιθεώρηση Μαύρος κόσμος σε 2 πράξεις στο θέατρο Κεντρικόν, σε τρεις παραστάσεις, ενώ το 1930 αναφέρουν, ότι ο θίασος, μετά την αποδημία του από την Αίγυπτο κι αφού έχει μείνει επί ένα χρόνο στο Παρίσι, δίνοντας παραστάσεις στο Moulin Rouge, θα παίξει την 2πρακτη οπερέτα Λουιζιάνα, σε 9 ταμπλώ και 40 σκηνές, πάλι στο αθηναϊκό θέατρο Κεντρικόν.
Για την ακρίβεια, Blackbirds είναι ο τίτλος ετήσιας επιθεώρησης που παίζουν μαύροι στο Broadway, σε θεατρικές παραγωγές που διαρκούν από το 1926 μέχρι το 1939, οι οποίες πηγαίνουν σε περιοδεία στην Ευρώπη.To Blackbirds αποτελεί το μακροβιότερο μαύρο μιούζικαλ του Broadway. [...]
Οι χοροί που χορεύουν οι παραπάνω πρωταγωνιστές στις αθηναϊκές παραστάσεις είναι το τσάρλεστον, το φοξ-τροτ, ενώ εισάγουν στο αθηναϊκό κοινό το black-bottom ή επί το ελληνικότερον "το βήμα του λασπωμένου νέγρου", μετεξέλιξη του τσάρλεστον, έναν χορό που είναι ήδη γνωστός στο Παρίσι. [...]
Οι χοροί των μαύρων, παρ’ όλες τις αρχικές αρνητικές αντιδράσεις των Ελλήνων κριτικών —οι οποίοι βλέπουν σαν ιεροσυλία την επιθυμία των μαύρων να "δρέψουν δάφνας παρά τας όχθας του Ιλισσού, εις την πατρίδα του Σοφοκλέους και του Αισχύλου"— ξεσηκώνουν θύελλα ενθουσιασμού στο αθηναϊκό κοινό, ενώ ο ημερήσιος Τύπος της εποχής μιλά για τα πόδια των ανδρών και των γυναικών του θιάσου, που "πετούν σπίθες", καθώς και για τη "δαιμονιώδη" τζαζ-μπαντ. [...]
Οι παραστάσεις των Blackbirds είναι υπεύθυνες για τη μεγάλη διάδοση της τζαζ-μπαντ και των χορών της στο μετέπειτα ελληνικό μουσικό θέατρο, παρόλη τη σύσταση συνδέσμου "προς καταπολέμησιν του εκβακχισμού των Αθηνών" και παρόλες τις διαμαρτυρίες των σύγχρονων για τις καταστρεπτικές επιδράσεις της τζαζ-μπαντ στις νέες γυναίκες και στον θεσμό της ελληνικής οικογένειας, καθώς η τζαζ κάθε άλλο παρά καταπραΰνει "τας εξημμένος φρένας". Ο Σπ. Μελάς, το 1937, μιλά πλέον για την απόλυτη κυριαρχία των τζαζ-μπαντ στην Ελλάδα και κυρίως στην Ευρώπη, αναφέροντας, ότι η τελευταία "ροχαλίζει βαθειά πίσω από τους ορυμαγδούς της τζαζ-μπαντ". Μάλιστα, το 1928 η νέα επιθεώρηση των Σύλβιου και Λέλιου Καρακάση λαμβάνει τον χαρακτηριστικό τίτλο Τζαζ-μπαντ».