Για τις ηχογραφήσεις δημοτικών τραγουδιών που πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 1931-1959 γράφει ο Γιώργος Παπαδάκης (βλ. περισσότερα στο Γιώργος Παπαδάκης, Τα δημοτικά των δίσκων, στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.music-art.gr/content/view/39/34/lang,el/): «Ήδη από το 1925 περίπου είχαν αρχίσει να γίνονται εγγραφές δίσκων στην Αθήνα, με φορητά μηχανήματα που ερχόταν για το σκοπό αυτό από το εξωτερικό. Η οργάνωση μιας τέτοιας αποστολής ηχοληψίας, ήταν πολύπλοκη και η όλη επιχείρηση αρκετά ακριβή. Η παραγωγή απαιτούσε κάθε δυνατή οικονομία σε χρόνο και χρήμα. Για το λόγο αυτό, ανάμεσα σ' άλλα, οι εκτελέσεις έπρεπε να προετοιμαστούν έτσι ώστε στον ελάχιστο δυνατό χρόνο, να ηχογραφηθεί το μέγιστο σε ποσότητα υλικό. Η ανάγκη αυτή (που υπηρετήθηκε άλλωστε και στην κατοπινή εποχή) οδήγησε στο σχηματισμό κάθε φορά, και για κάθε εταιρία ενός - δυο συγκροτημάτων που θα έπαιζαν όλα τα τραγούδια. Έτσι, σε μια αποστολή του 1925 [;], ηχογραφήθηκαν 29 δημοτικά τραγούδια διαφόρων περιοχών, με το ίδιο συγκρότημα (Σαλονικιός, Αραπάκης, Kυριακίδης) και με τους τραγουδιστές Λευτέρη Mενεμενλή και Γρηγόρη Tουλούση. Tραγούδια με πολύ διαφορετικές μεταξύ τους ερμηνευτικές απαιτήσεις, προσαρμόστηκαν OΛA στο συγκεκριμένο οργανικό τρίο, που μπορεί βέβαια να το αποτελούσαν προικισμένοι μουσικοί, αλλά σε καμιά περίπτωση οι εκτελέσεις αυτές, δεν μπορούν να θεωρηθούν, αντιπροσωπευτικές του κάθε τοπικού μουσικού χρώματος.
Όταν λοιπόν, το υπάρχον ρεπερτόριο δημοτικών τραγουδιών εξαντλήθηκε, οι παραγωγοί στράφηκαν όπως ήταν φυσικό, στην δημιουργία νέων, υποχρεώνοντας τους μουσικούς συνεργάτες σ' ένα ρυθμό παραγωγής, που αν μη τι άλλο, εξεβίαζε και παραμόρφωνε τους όρους που υποτίθεται ότι τηρούνται, στην έκφραση της ζωής, εκ μέρους του λαϊκού δημιουργού. "Συνεργάτες" ήσαν βέβαια μόνο όσοι από την στρατιά των οργανοπαικτών και των τραγουδιστών είχαν δεχθεί αυτή τη συνεργασία κι απ' αυτούς πάλι, ένα μικρό μέρος, που φιλοδοξία τους ήταν να βλέπουν τ' όνομά τους σε δίσκους».