Ανατύπωση από τον δίσκο Favorite 1-59024.
Αναφορά στο τραγούδι εντοπίζεται σε άρθρο του Ιάκ. Χ. Δραγάτση, Διευθυντή του Δραγατσείου (Πειραιώς) Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, το οποίο αναδημοσιεύτηκε στο μηνιαίο περιοδικό "Εθνική Μούσα", όργανον του εν Αθήναις "Εθνικού Μουσικού Συλλόγου" (τόμ. Α, αριθ. 5ος και 6ος, Ιούλιος-Αυγούστος 1909) με τίτλο "Η μουσική διδακτέα εν τοις σχολείοις". Όπως αναφέρεται στην παραπάνω πηγή: «Επί τη ευκαιρία του καταρτισμού επιτροπείας εκ των κ. κ. Μιστριώτου, Παπαβασιλείου και Γεωργαντά προς μελέτιν και εξέτασιν του προγράμματος της Μέσης Εκπαιδεύσεως, ο κ. Ι. Θ. Σακελλαρίδης δια της κατωτέρω διατριβής του ην παραλαμβάνομεν εκ της εφημερίδος "Αθηνών" της 26 Σεπτ. ε. έ. υπεστήριξε την εισαγωγήν της διδασκαλίας της Ωδικής εν τοις Σχολείοις.
Την γνώμην ταύτην υπεστήριξε δι' ετέρας διατριβής του εν τη αυτή εφημερίδι της 28 του αυτού μηνός ο κ. Ιάκωβος Χ. Δραγάτσης».
Μεταξύ άλλων σημειώνει ο Ιάκ. Χ. Δραγάτσης: «Εάν ακούσητε τους μαθητάς μας εν ταις αναστροφαίς αυτών θα ιδήτε πόσο τραχείς είνε εν πάσιν, εν αντιθέσει προς τους ξένους ομήλικάς των. Εάν τους ακολουθήσητε εις τας εκδρομάς, εις τους περιπάτους, εις τα λοιπάς μαθητικάς εντεύξεις, θα πεισθήτε ότι λείπει κάτι τι από αυτούς, το οποίον και αυτοί αναγνωρίζουσι και νομίζουσιν ότι ευρίσκουσι προσφεύγοντες εις τους λαρυγγισμούς και τα ξεφωνητά των ασμάτων της πατινάδας και των καντουνίων ή εις τον Χαραλάμπην και την Ανδριάναν και το Μελαχροινό και την Παραμάναν. Διότι έως εκεί φθάνουν αι μουσικαί των γνώσεις, αγνοουμένου ακόμη και αυτού του Εθνικού μας ύμνου.
Ας δοθή λοιπόν προσοχή πολλή εις το μάθημα˙ ας εισαχθή, αλλά και ας διδάσκηται ως δει. Είνε απρεπές ημείς οι Έλληνες να παραμελώμεν την μουσικήν, ων πατροπαράδοτος είνε η λατρεία προς το καλόν, προς την αληθώς θαυματουργόν της αρμονίας δύναμιν. [...]
Αφ' ου λοιπόν έχομεν τοιαύτα τα διδάγματα των μεγαλυτέρων διδασκάλων του κόσμου, αφ' ου βλέπομεν τα μεγάλα της σήμερον έθνη αντιγράψαντα τα μεγάλα διδάγματα της ιδικής μας κληρονομίας, επιτρέπεται να αφίνωμεν ετεροσκελή την παίδευσιν εν τοις σχολείοις ημών, ελλείποντος του κυριωτάτου εις ψυχαγωγίαν και ηθικήν και αρμονικήν διάπλασιν μαθήματος, του μαθήματος της μουσικής, επιτρέπεται να υπολαμβάνηται ως πολυτέλεια, ως ηκούσθη παρά τινός των αρχόντων μας άλλοτε, το μάθημα το οποίον πληροί ζωής, ενθουσιασμού, θείας εξάρσεως, ιεράς συγκινήσεως, την εύπλαστον, την ωραίαν ψυχήν του παιδίου, του εφήβου, του νέου;»