Αναφέρει για την ηχογράφηση ο Παναγιώτης Κουνάδης (2010, 1: 29): «Γνωστό τραγούδι της Αθήνας του 19ου αιώνα. Η ηχογράφηση αυτή επανακυκλοφόρησε στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Κ. Δημητριάδη "Στην Αθήνα την παλιά", το τραγούδι βασίζεται στον «μύθο» της ωραίας Αντριάνας, μιας όμορφης ψυχοκόρης πλουσιόσπιτου της Πλάκας, ποθητής από μεγάλο μέρος του αντρικού πληθυσμού.
Βατραχονήσι, είναι η ονομασία που επικράτησε για τη συνοικία του Μετς, από το όνομα που είχε το χαμηλό νησάκι που σχηματιζόταν από τον διχασμό της κοίτης του ποταμού Ιλισσού πίσω από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός.
Η 3η και 4η στροφή της Ανδριάνας υπάρχει και στο σμυρναίικο τραγούδι "Καρμανιόλα" και φανερώνει το σμίξιμο, στο ίδιο τραγούδι, της θεματολογίας και της στιχουργικής των τραγουδιών της Αθήνας και της Σμύρνης.
Εκτός από τους στίχους της παρούσας εκτέλεσης, υπάρχουν και άλλοι που τραγουδιούνταν τότε και κατεγράφησαν σε διάφορες συλλογές της εποχής, όπως αυτοί που περιέχονται στη "Νέα Ελληνική Ανθολογία" του 1880, του Ανέστη Κωνσταντινίδη, με τίτλο "Ερωτευμένος προς υπηρέτριαν":

Ακού τα πιάτα που βροντούν, όταν τα θερμοπλαίνης,
Κι’ εγώ νομίζω πως σιγά, τη σκάλα κατεβαίνης.

Δεν είναι κρίμα κι’ άδικο, σε νεια χαριτωμένη
Στο μαγεργειό ξυπόλυτη, τον τέντζερι να πλένη

Με τους ίδιους ακριβώς στίχους, και με τίτλο "Ανδριάνα", το τραγούδι καταγράφεται και στην "Νέα Ελληνική Ανθολογία" του 1903, του Ιωάννη Νικολαΐδη».
Κυκλοφόρησε αρχικά με την ετικέτα της Zonophone (αριθμός δίσκου: X 104561) ή της Gramophone Co (αριθμός δίσκου: 4-14578), με αριθμό μήτρας και επανεκδόθηκε από τη Victor (αριθμός δίσκου: VI-63552-A.