Ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του ρεμπέτικου και ο καλόκαρδος γίγαντας της παρέας. Σε ηλικία οκτώ ετών έχασε τον πατέρα του. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκε με τη μητέρα του στις Τζιτζιφιές και εργάστηκε σκληρά για να επιβιώσει από τα νεανικά του χρόνια. Το 1932 ακούει "Το μινόρε του τεκέ" και αρχίζει να μαθαίνει μπουζούκι και να γράφει τραγούδια. Μπήκε στη δισκογραφία με τη "Φαληριώτισσα" (Parlophone Β 21916, Αθήνα 1937, με τον ίδιο και τον Δημήτρη Σωφρονίου), που τραγουδιόταν στις συνοικίες του Πειραιά πριν από την ηχογράφησή της. Προπολεμικά συνεργάστηκε με τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Στέλιο Χρυσίνη και άλλους, ενώ μετά τον πόλεμο υπήρξε βασικός συνεργάτης του Βασίλη Τσιτσάνη. Ήταν από τους πρώτους συνθέτες του ρεμπέτικου που περιόδευσαν στην Αμερική. Η δισκογραφία του ως το 1960 περιλαμβάνει πάνω από 300 τραγούδια. Σε περίπου 70 από αυτά συμμετέχει ως τραγουδιστής. Συνέχισε να παίζει στο πάλκο και να γράφει τραγούδια ως τον θάνατό του σε αυτοκινητιστικό.