Αναφέρει ο Γιάννης Παπαγεωργίου στη διπλωματική του εργασία "Κώστας Σκαρβέλης: καταγραφή και ανάλυση του έργου του" (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Μουσικές Τέχνες, Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2017) αναλύοντας την ηχογράφηση: "Σε ό,τι αφορά τη μουσικολογική προσέγγιση, το κομμάτι έχει ως τονικό κέντρο τη νότα ρε. Ο μουσικός δρόμος του τραγουδιού είναι το σεγκιάχ και η ρυθμική αγωγή που ακολουθεί είναι το τσιφτετέλι (4/4).
Το τραγούδι ξεκινάει με την εισαγωγή, η οποία διαρκεί οχτώ μέτρα, με το τελευταίο μέτρο της να διαφοροποιείται ως προς την κατάληξή του. Η κίνηση γύρω από το δρόμο του σεγκιάχ είναι ξεκάθαρη από την αρχή κιόλας του κομματιού με την έβδομη νότα της κλίμακας (ντο) να επιδέχεται συνεχώς αλλοίωση προς τα κάτω (ύφεση). Η κίνηση της μελωδίας είναι βηματική και γίνεται με χρήση ογδόων κατά κύριο λόγο. Από το 10ο μέτρο αρχίζουν τα λόγια του κομματιού τα οποία κινούνται σε ταυτοφωνία με τα τρία όργανα της ηχογράφησης, το βιολί, το ούτι και το κανονάκι. Η δομή του τραγουδιού είναι αρκετά ευκρινής, καθώς μετά τα οχτώ μέτρα των στίχων, ακολουθεί μια μουσική γέφυρα και το κομμάτι ολοκληρώνεται με άλλα οχτώ μέτρα, όπου μπαίνουν και πάλι τα λόγια. Ένα χαρακτηριστικό του τραγουδιού είναι η αυστηρή κίνηση της μελωδίας μέσα στα πλαίσια μιας οκτάβας. Το κομμάτι δεν κατεβαίνει κάτω από τη βάση ρε (πρώτο διάστημα στο πεντάγραμμο) και δεν υπερβαίνει τη νότα ρε στην οκτάβα του (μέτρο 22).
Σε ότι αφορά το ρυθμικό σκέλος του τραγουδιού, πρόκειται για ένα τσιφτετέλι, αν και όλα τα όργανα στην ηχογράφηση παίζουν μελωδικά και όχι ρυθμικά. Παρ' όλα αυτά, οι παύσεις της μελωδίας στο πρώτο όγδοο πολλών μέτρων φανερώνουν τον αντιχρονισμό που υπάρχει στο συγκεκριμένο ρυθμό. Τέλος, το μοναδικό σημείο στο οποίο το ούτι παίρνει το ρόλο της ρυθμικής συνοδείας είναι πάνω στο ταξίμι του βιολιού, στο τέλος της ηχογράφησης".
Βλέπε επίσης εδώ.
Επανέκδοση από τον δίσκο His Master's Voice AO 2147.