H ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 28 Ιανουαρίου-16 Φεβρουαρίου 1922 από τον ηχολήπτη Harold Fleming.
Αναφέρεται στο περ. Πινακοθήκη για τον τραγουδιστή της ηχογράφησης Πέτρο Μπόταση ("Γράμματα και Τέχνες", περ. Πινακοθήκη, Έτος ΙΕ', τ. 170, Αθήναι Απρίλιος 1915, σελ. 30): «Ο νεαρός βαρύτονος κ. Πέτρος Μπότασης ήρχισε τας σπουδάς του εις την Γενεύην, εξηκολούθησεν αυτάς Αθήνας παρά τη κυρία Φωκά και κατόπιν ετελειοποιήθη εις Μιλάνον. Είνε κυρίως λυρικός, με μεταλλικήν γλυκυτάτην αλλά και ισχυράν φωνήν, καταλληλοτάτην διά λειτουργικάς μελωδίας. Έχει την θρησκευτικήν μυστικοπάθειαν, κατάλληλον διά τα ορατόρια. Προτού έλθη εις Αθήνας, περιώδευσεν εις Αμερικήν, ένθα έδωσεν επιτυχεστάτας συναυλίας.
Η εμφάνισίς του εν τη αιθούση του Ωδείου προκάλεσε ζωηράς συμπαθείας [...] Ετραγούδησε τον "Γερο-Δήμο" με ένα χρωματισμόν θαυμάσιον, το "Αγάπη μου κοιμήσου" με πολλήν περιπάθειαν, το "Τρελλοκόριτσο", αλλ' υπέρ πάντα έψαλλε με αληθινόν πόνον το "Ρινάκι μου", άσμα δημώδες, αλλά τελειοποιημένον˙ το ήκουσεν από γραμμόφωνον εν Αμερική και το απέδωσε γλυκύτατα.
Γενικώς ο συμπαθής βαρύτονος αισθάνεται ψάλλων. Τα Ελληνική ιδίως τραγούδια εξήρχοντο απ' ευθείας θα έλεγε τις, εκ του βάθους της καρδίας του. Το ύφος του είνε Ιταλικόν, αι χαμηλαί δε φωναί διαυγέσταται. Η αναπνοή μεγάλη, η ντικσιόν ακριβής, ειλικρίνεια αποδόσεως. Εν μια λέξει, "αοιδός διανοούμενος"».